De Pleiters | Page 5

En brengt de Haas, omtrent half vyf myn Procureur. Indien
zyn Klerk hier komt, zo schenkt hem eens Rossolis, Of uit myn fles, die
in het hok staat, daar de kool is, En geef hem dan de zak, die aan de
trap hangt, meê. Laat zien, 'k vergeet nu niet. Ja; maakt de boonen reê
Ik ben noch nochteren. Misschien zal naar my vragen Een magerachtig
man, die zomtyds heele dagen Op myn Comptoir zit, en geduurig voor

my zweert, Wanneer myn weerparty getuigenis begeert; Maar laat hem
wachten. 'k Vrees myn Rechter mogt aars uit zyn, 't Is reeds by vieren,
en dan zou myn zaak verbruit zyn.
ORATYN, de deur half open doende. Wie daar?
JERONIMO. Ei, kan me uw Heer eens spreeken?
ORATYN, de deur toe doende. Neen.
JERONIMO. Maar wel Zyn Secretaris?
ORATYN. Neen, zeg ik, loop naar de Hel.
JERONIMO. Noch zyn Portier?
ORATYN. Ja toch, alree man, wilt maar klinken, Ik ben de man.
JERONIMO. Myn Heer, ei, neem, en wilt eens drinken Op myn
gezontheid.
ORATYN. Ha! uw dienaar, 'k dank je zeer, Maar kom eens morgen.
JERONIMO. Wel, geef my myn geld dan weêr. Och, in Parys begint
het alles te verkeeren! My heugt noch dat men kost gemaklyk
procedeeren, Ja, gaf me een Rechter maar een gulden vyf of zes, Het
was voort fiat, al waart tegen een Princes. Maar nu geloof ik niet, dat ik
met al myn zinnen, Noch al myn goed, een blood Portier zou kunnen
winnen. Maar, 'k zie daar de Gravin van Narrestyn, veel licht Komt zy
hier ook zo vroeg om zaaken van gewicht.
ZEVENDE TOONEEL.
JERONIMO, DE GRAVIN.
JERONIMO. Mevrouw, gy komt te laat.
GRAVIN. Zei ik het niet! warachtig Myn knechten maaken my noch
dol, niet een is machtig Om 's morgens op te staan, al schreeuw ik al

myn best; Wil ik haar hebben, 'k moet haar haalen uyt het nest.
JERONIMO. Hy doet hem zekerlyk miszaken.
GRAVIN. 'k Heb myn Rechter Schier in een heele dag niet spreeken
konnen.
JERONIMO. Echter Is myn party zeer sterk; 'k moet vreezen.
GRAVIN. Wist gy Heer, Wat my gedaan wierd, gy beklaagde u
nimmermeer.
JERONIMO. Indien ik evenwel goed recht heb...
GRAVIN. Van uw leven Zaagt gy zo geen Arrest.
JERONIMO. 'k Wil my gevangen geven; Ja, 'k stel de zaak aan u, ei,
luister, 'k ben begaan.
GRAVIN. Hoor die trouwloosheid, ach, myn Heer, ei, hoord ze eens
aan.
JERONIMO. De zaak liep geen gevaar.
GRAVIN. Myn heer, laat ik je eens zeggen...
JERONIMO. Dit is de zaak; hy is in 't minst te wederleggen. 't Is
achtien jaaren, of de twintig haast geleên, Wanneer een Ezel liep dwars
door myn velden heên, Daar hy zich wentelde niet zonder groote
schaade; 'k Ga met een Rechter van het dorp daar op te raade, 'k Doe
myn beklag, men vat den Ezel by de kop; Men stelt een middel voor,
men acht de schaaden op Een heel voer Hooy: in 't end, na schier een
jaar geleeden, Wordt my de bank ontzeit door 't Vonnis, buiten reeden;
Ik Appelleer; (ei, let wel op de zaak, Mevrouw) Terwyl ik door Arrest
myn zaak bevordren wouw, Krygt zekre vriend van my, geacht voor
een der beste, Voorzeker zomme gelds, voort Vonnis by Requeste, En
ik, ik win myn zaak. Wat doed men? myn party Stelt tegen d'Excuters
van 't Vonnisse van my Een ander Accident. Terwyl dit zo blyft steeken,
Laat myn Party, toen een vlucht Hoenders, 't hok uitbreeken, En

vliegen op myn land, daar wierd belooft, ('t is mooy Mevrouw) men
zou aan 't Hof Raport doen, hoe veel hooy Een Hoen wel eeten op een
dag kon. Dit wierd wonder Wel by 't Proces gevoegt. Dit stond een tyd
lang, zonder Ik kon verneemen op de zaak wel wierd betracht; Doch
my wierd d'uitspraak op de zesde April gebracht, Met veel
omstandigheên van woorden die 'k myn leven Aan geene zaaken van
het Hof had hooren geven. Mevrouw, ik schreef toen weêr op nieuwe
kosten; 'k Dien, 'k Formeer, 'k Eisch, 'k Antwoord, 'k ga te raa met
wyze liên, Door Informatien, Raporten, door Relieven, En door
Transporten, en Explooten, en door Grieven, Door nieuwe Fyten,
voorts Verbaal, Proces Verbaal. 'k Kryg Brieven van Bevel, daar ik
schier in verdwaal. 'k Bragt vruchtloos voor den dag wel dartig goede
Explooten, Tien Apostillen, hegt en vierkant op haar kooten,
Verstekken twintig, en Producten zonder tal, Met tien Instantien, ja wel
Mevrouw, 'k word mal, Toon 't Vonnis: en 'k verlies de zaak met al de
kosten, Die schier op duizend pond beloopt, met al die posten. Is dat
gerechtigheid? och! heet dat recht doen, naar Ik heb geprocedeert by na
de twintig jaar? Een toevlucht is 'er noch daar ik op heb te hoopen; 't
Request Civiel,