De Pleiters | Page 4

van kouw, tot dat zy, om by 't vuur Te komen, moesten 't spit
by na de derd'half uur Omdraijen. Welk een spyt! denkt gy wel om uw
Broeder? Zyn dit de lessen van uw afgestorve moeder? Die arme
Magdaleen! ach, 'k denk noch, hoe die vrouw, Geen Audientie, hoe
gering, verzuimen zouw; Nooit, nooit verliet zy my, en 't is my niet
vergeeten Wat zy daar dikwils al van daan bragt; ja de speeren, De
slagers doeken had zy meê genoomen, om Met leege handen niet te
komen wederom. Zo kan het huis bestaan. Loop zot, gy lykt niet nader
Als een kaale edelman.
LEANDER. Maar gy verstaft, myn vader. Kom, Oratyn, gelei uw
meester, hy word moe, Leg hem te bed, en sluit de deur en 't venster toe;
Gy zult hem koesteren, en op zyn stuipen letten.
ORATYN. Wilt dan te minste een zotte oppasser by hem zetten.
DANDYN. Wat recht hebt gy om my naar bed te brengen? zoet,
Verkrygt eerst een Arrest dat ik gaan slaapen moet.
LEANDER. Wel, vader, ga maar by provisie naar d'Alkove.
DANDYN. 'k Zal gaan, maar eer ik slaap, wil ik veel eer gelooven, Dat
gy zult dol zyn.
LEANDER. Wel. Ik zie hem eind'lyk gaan. Dat men hem niet verlaat.
Gy Wouter blyft wat staan.
VYFDE TOONEEL.
LEANDER, WOUTER.
LEANDER. 'k Wil u een groot geheim, dat my beknelt, verklaren. Ach!
Wouter, ach!
WOUTER. Hoe, Heer, moet men u ook bewaaren?
LEANDER. Dat scheelt niet veel. Helaas! myn zotheid is zo groot Als
Vaders zotheid, ja noch grooter, was ik dood!

WOUTER. Hoe, wilt ge ook rechten?
LEANDER. Ei zwygt stil, en hoort me aandachtig. Kent gy dat huis
wel?
WOUTER. Ha, nou vat ik je; waarachtig De liefde Heer zit jou al vroeg
om 't hart, ja wel! Wou jy niet spreeken van Mejuffrouw Izabel? Heb ik
jou niet gezeit, dat jou geen schoonheid nader... Maar jy moet weten,
dat Jeronimo haar Vader, Zyn goed met pleiten meest heeft door het gat
gejaagt. Wie duivel heeft hy in Parys niet al gedaagt? 'k Vrees sterft hy
niet, hy zal heel Frankryk niet verschoonen; Daarom is hy dicht by zyn
Rechter komen woonen. Jou vaar wil rechten, hy wil pleiten, wel zie
daar Het zal me nieuw doen by myn zoolen, of haar vaar, Eer gy zyn
dochter krygt, niet noch zo ver zal komen, Dat hy stout dagen zal myn
Heer de Paus van Romen.
LEANDER. 'k Weet dat zo als gy; maar spyt zyn pleitzucht, 'k zweer,
Ik sterf voor Izabel.
WOUTER. Wel, trouwt haar dan, myn Heer; Ja toch, spreek maar een
woord, het zyn gedaane zaaken.
LEANDER. Neen, 'k zie geen kans om daar zo maklyk aan te raaken.
Helaas! haar vader is t'ontmenscht, ik ken zyn keur; Het moet te
minsten een Deurwaarder, Curateur, Of een van 't Hof zyn, die haar
zien mag, en erlangen. Zy zit onzichtbaar in haar huis als een gevangen;
Zy ziet haar jongmeid vaak met traanen overlâan, Myn liefde in rook,
haar goed in 't pleiten heel vergaan. Zo ik hem voort laat gaan, hy zal
haar ruineeren. Kent ge een bedrieger, die een man noch heet met eeren,
Die trouw zyn vrienden dient, als hy geloont werd? Een ivrig dienaar.
WOUTER. Wel, myn Heer, 'k loof ja, of neen.
LEANDER. Maar zouder noch...
WOUTER. Myn Heer, was noch myn vaar in 't leven, Dat was een man
die jou in 't minst niet zou begeven. O! 't was een vent, myn Heer, van
d'andre weereld; hy Bedroog heel Frankryk met zyn wytze opsneiery.

Hy kon, spyt Makelaar, de rechte konst van 't liegen; Ja zou de Duivel
zelf door zyn verstand bedriegen: En praaten, Brugman was een kreng
maar by die vent: Zyn daaden stonden op zyn voorhooft vast geprent.
Hy zou een Prince koets doen stil staan; ja zou zweeren Als jy maar
geld gaf, dat je zelf niet zoud begeeren. Hy was zo gaauw, liet jy hem
twintig kroonen zien Om tien valsche eeden, o! hy kreeg 'er negentien.
Maar wat 's de vraag? ben ik geen zoon van zulk een meester? Ik zal
jou dienen.
LEANDER. gy!
WOUTER. Ja toch, myn Heer, ei, vreest'er Niet eens voor.
LEANDER. Durft ge een valsch Exploot den vader wel In handen
geven?
WOUTER. Ja.
LEANDER. Durft gy aan Izabel Een brief bestellen?
WOUTER. Ja, al was het aan de drommel, Ik kan twe konsten.
LEANDER. Kom, my dunkt ik hoor gestommel, Het is Jeronimo, ik
ken zyn schreuwen; 'k zal U in myn huis, de zaak ontdekken heel en al,
ZESDE TOONEEL.
JERONIMO, ORATYN.
JERONIMO, weggaande en wederkomende. Bewaar het huis wel, 'k
kom straks weêr, laat jou beleezen Van niemand, om om hoog te gaan,
of jy meugt vrezen. Bestel de brief terstond aan 't posthuys van
Soutfleur;