De Graecorum Medicis Publicis | Page 4

Rudolfus Pohl
fuisse medicos saeculis
illis, quibus Homeri carmina facta sunt, usque ad Hippocratis
aetatem,[8] fuisse autem hos medicos civiles neque pontifices
Aesculapii, quem temporibus vetustioribus omnino non habebant deum.
Itaque falso Plinius, qui tradidit: sequentia eius (Aesculapii), _mirum
dictu, in nocte densissima latuere usque ad Peloponnesiacum bellum.
tum eam revocavit in lucem Hippocrates_ eqs. (XXIX, 4). Falso

enarravit idem (l.l.) Varrone auctore Hippocratem tabulis +iamatôn+, ut
ita dicam, Cois exscriptis templum Aesculapii incendio consumendum
curavisse et medicinam suam instituisse (cf. S. Reinach, l.l. p. 1670).[9]
Quae indicia iam dudum sunt facta a viris doctissimis. Ita enim G.
Welcker, l.l. p. 101: _Gar sehr aber widerstreitet es der
wahrscheinlichen griechischen Kulturgeschichte, wenn man von
einigen abenteuerlichen Sagen von höchst verschiedenartigen
mythischen Personen, die in der Geschichte der Arzneikunde, die sie
höchst negativ angehen, wunderlich spuken, unmittelbar übergeht zu
der Ausübung der Heilkunst in den Tempeln; ib. p. 103: Es ist dies
ebenso unwahrscheinlich_ (nullos fuisse medicos civiles inter
Homerum et Hippocratem), _als daß Hippocrates aus dem Schoße
selbst dieser Nation, wie Athene aus dem Haupte des Zeus in voller
Rüstung, als der Meister einziger Art hervorgegangen wäre, der nur auf
sich ruhte, ohne Zusammenhang mit vielen vorangegangenen
Geschlechtern._ Idem autem Daremberg, Rev. arch. XIX (1869), 267:
_Il est donc temps de faire justice de la phrase steréotypée: Hippocrate
père de la médecine, et d'en embarrasser l'histoire. Cette phrase est un
véritable attentat aux lois de dèveloppement de l'esprit humain, et
chacun peut maintenant reconnaître que le plus illustre représentant de
l'Ecole de Cos, qu' Hippocrate a fait son apparition au moment proprice
quand tout concourait, depuis longtemps déjà, à préparer les voies pour
la manifestation d'un grand événement scientifique._ Ita etiam S.
Reinach, l.l. p. 1669. Sed tamen in libris novissimis errores illi
inveniuntur. Sunt etiam hodie, qui credant medicinam Graecam illam
celeberrimam in templis Aesculapii natam ibique ad tempora
Hippocratis esse excultam.
[Adnotatio 8: Uberius de hac re egit Daremberg, _Études d'archéol.
médicale sur Homère, Rev. arch._ N.S. XII (1865), p. 95, 249, 337;
idem, De l'état de la médecine entre Homère et Hippocrate (962-460)
d'après les poètes et les historiens grecs, Rev. arch. N.S. XVIII (1868),
p. 345 sqq., XIX (1869), p. 63, 199, 259 sqq.]
[Adnotatio 9: Iam ante Hippocratem medicos scripsisse libros (sed non
sanctos in templis Aesculapii conservatos) ex multis etiam librorum
Hippocrateorum locis elucet. Ad quas antiquorum litteras spectare

videtur Hippocrates vel qui scripsit +peri archaiês iêtrikês+ cum dicit (c.
2): +"iêtrikê de palai panta huparchei kai archê kai hodos heurêmenê"
kath' hên ta heurêmena polla te kai kalôs echonta "heurêtai en pollô
chronô" kai ta loipa heurethêsetai, hên tis hikanos te eôn kai ta
heurêmena eidôs ek toutôn hormômenos zêtê.+ Quae verba Hippocrate
ipso indigna non sunt. Alcmaeonem autem Crotoniatam saeculo iam
sexto librum medicum composuisse et fortasse primum de rebus
medicis scripsisse nunc inter omnes constat (cf. Wachtler, de
Alcmaeone Crot. p. 33 sqq.).]
Certum quidem est homines superstitiosos si aegrotabant semper deos
consuluisse aut in speluncis vel templis incubuisse. Qui mos, postquam
multi antea veri medici fuerunt, longius perlatus est, quo tempore
Empedocles mystica quadam arte aegrotos curabat et +iatromanteis+,
quo verbo solus Aeschylus utitur (Suppl. 260. Ag. 1606. Eum. 62),
exsistebant. Tum tempus erat--eodem autem tempore medicina ipsa
maxime florebat--ut templa Aesculapii ex officio aegrotos suo more
sanare coepissent. Tamen medici, qui Aesculapium habebant deum
tutelarem et praesidem eumque valde colebant[10] ut temporibus
vetustioribus Paeonem, causam suam tum quidem numquam cum
pontificibus Aesculapii communicabant aut consiliis eorum intererant.
Quod paucis verbis apte locutus est P. Girard (l.l. p. 86): _tout en
protestant contre le charlatanisme des prêtres, ils demeurèrent toujours
pleins du respect pour le dieu._ Quantopere autem vere medici tamen
animi haud intacti religione fuerint, ex Hippocratis viri ingeniosi loco
celeberrimo percipitur (+peri aerôn+ 22, 77): +emoi de kai autô dokei
tauta ta pathea theia einai, kai talla panta, kai ouden heteron heterou
theioteron, oude anthrôpinôteron, alla panta homoia kai panta theia;
hekaston de autôn echei phusin tên heôutou, kai ouden aneu phusios
ginetai+ (cf. 22, 81: +alla gar, hôsper kai proteron elexa, theia men kai
tauta estin homoiôs tois allois; ginetai de kata phusin hekasta+).
[Adnotatio 10: Medici publici Athenis bis in anno Aesculapio et
Hygiae immolabant: IG. II 352b (cf. infra cap. II §7). Honores medicis
decreti Aesculapii diebus sacris pronuntiabantur: IG. XII 1, 1032, vs.
23 (Brycunte), Brit. M. 260, vs. 2 (Calymnae inventa; Co honores
pronuntiabantur); BCH. XXVI (1902), 269, vs. 32 (Delphis; Co).

Decreta honorifica medicorum marmori incisa in templis Aesculapii
constituebantur. Quod maxime Co factum est, ubi multas medicorum
stelas in Aesculapio nunc effodit R. Herzog (Arch. Anz. 1903, p. 10,
197, 198). Firmum hunc morem fuisse et alias etiam urbes in
Aesculapio Coorum stelas medicorum Coorum collocasse demonstrat
inscriptio Delphica (BCH. 1902, 269, vs. 28 sqq.): +domen [d]e [k]ai
tois ta Puthia epangellontois tai ton Koion polei
Continue reading on your phone by scaning this QR Code

 / 41
Tip: The current page has been bookmarked automatically. If you wish to continue reading later, just open the Dertz Homepage, and click on the 'continue reading' link at the bottom of the page.