Bolivia -- Een in wording zijnde Staat aan den Stillen Oceaan | Page 6

den politieken toestand aangaat, elk departement is een kleine staat
op zichzelf. Dit volslagen gebrek aan centralisatie in een zoo jeugdig
land leidt tot anarchie, en vermeerdert ten zeerste de moeilijkheden der
handelspraktijk. Buiten het rijkstolstelsel houdt elke gemeente er nog
een afzonderlijke verordening op na, en in verschillende plaatsen
worden op de meest uiteenloopende zaken belastingen geheven, die
niet alleen schade doen aan de goede verstandhouding der betrokken
gemeenten, maar ook den vooruitgang tegenhouden, daar vreemde
kooplieden hierdoor worden afgeschrikt. Zij moeten bijv. in Oruro en
Potosi honderd bolivianen betalen voor het recht daar te komen
handeldrijven; te Cochabamba en La Paz tweehonderd, en als zij veel
stalen bij zich hebben, stijgt die som tot vierhonderd. Te Sucre worden
driehonderd bolivianen gevraagd (een boliviaan is ongeveer 2,50
francs), zoodat men gerust kan beweren, dat de boliviaansche
autoriteiten den vreemdeling niet met open armen ontvangen. Gelukkig
kan men met wat list en overleg nog wel eens tusschen de mazen van
dit net van moeilijkheden doorsluipen. De boliviaan is de
standaardmunt van Bolivia, en wordt verdeeld in 100 centavos. Er is

bijna niet anders dan vuil papierengeld in omloop; goudgeld hebben zij
niet. Hun grootste zilvermunt is een stuk van 50 centavos, de helft zoo
zwaar als onze vijf-francsstukken.
In Bolivia zijn slechts twee voorname banken, die succursalen hebben
in de belangrijkste steden. Het zijn de Banco Nacional de Bolivia, 1
September 1871 opgericht, met een kapitaal van 3 millioen bolivianen,
en de Banco Francisco Argandona.
Een van de kleine onaangenaamheden, die de reiziger in Bolivia telkens
moet verduren, is de slaafsche bijgeloovigheid, waarmede de Boliviaan
gehecht is aan zijn lijfspreuk:

Dia martes, No te cases, Ni te embarques, Ni de tu casa te apartes.

(Op Dinsdag moogt gij niet trouwen, noch aan boord van een schip
gaan, noch zelfs u van huis begeven).
Iedereen legt u te pas of te onpas dit bezwaar in den weg. De man, die u
muilezels zal verschaffen, laat u in den steek en zegt, dat hij ze u vóór
Woensdag onmogelijk bezorgen kan. Hij zou trouwens in alle
oprechtheid niet de verantwoording op zich willen nemen, u op die
wijze in uw verderf te laten loopen. De drijver, die zich volgens
contract heeft verbonden u te vergezellen, zal misschien tegen zijn zin
op een Dinsdag medegaan, maar gij kunt er op rekenen, dat dan ook elk
ongeluk op uw rekening wordt geschoven, en dat gij de schuld krijgt,
als een muilezel struikelt, een riem breekt, ja van alles wat oponthoud
veroorzaakt. Als men zich aan al die malligheden wilde storen, zou
men nooit klaarkomen, 't Is al lastig genoeg, zijn reisplannen zóó in te
richten, dat men alles in het gunstigste jaargetijde kan afdoen. Het
meest geschikt is het winterseizoen; dat wil in het zuidelijk halfrond
dus zeggen: tusschen Mei en November, als het weêr koud, maar in elk
geval droog is. Op een anderen tijd is reizen in Bolivia onmogelijk.
Want in de overige maanden van het jaar, vooral midden in den zomer,

vallen elken dag die zware regens, welke men alleen in de tropen en
aan den equator kent. De bodem wordt dan letterlijk doorweekt, en de
geheele hoogvlakte is niet anders dan één slijkpoel, waarin men bij
elken stap zou kunnen wegzakken. In de bergen zwellen de stroomen,
en in die verlaten streken, waar nergens een schuilplaats is te vinden,
moet de reiziger dan soms een of twee dagen wachten aan den oever
eener rivier, eer het water genoeg gedaald is, om den stroom te kunnen
doorwaden. Vandaar het spreekwoord, dat waarlijk niet ongegrond is:
Nunca carga atraz, nunca rio adelante. (Laat nooit uw bagage achter,
en sta nooit stil vóór een rivier). 't Is waar, wie weet of men de bagage,
die men in den steek laat, ooit zal weervinden. En als men heeft
stilgehouden bij een rivier, die doorwaadbaar is, kan deze den
volgenden morgen wel zóó zijn gezwollen, dat aan oversteken niet te
denken valt.
Wanneer ik spreek van het winterseizoen, dan wil dit zeggen, dat de
nachten zeer koud zijn. Het land is hoog gelegen, en zelfs in de tropen
daalt hier de thermometer 's nachts geregeld tot 20 graden onder nul.
Maar des morgens, als de zon is opgekomen, stijgt de temperatuur
soms in drie uren van tien graden vorst, tot 20 graden warmte, en 's
avonds is het juist andersom, zoodat men wel zal doen, zooveel
mogelijk voorzorgsmaatregelen te nemen tegen die grillige wisselingen
van warmte en koude.
Als men van Oruro, waar de spoorweg die van Antofagasta, aan de kust,
naar het hart van Bolivia loopt, eindigt, zich op weg begeeft met het
eenige vervoermiddel, dat den reiziger hier ten dienste staat, zijn de
afstanden, die men heeft af te leggen om van de eene plaats naar de
andere te geraken, ongeveer de volgende.