Aan de kust van Malabar | Page 7

meer verdienen dan de enkele korrels rijst, hun door hun meesters toegestaan, hebben ze weinig kans, zich uit hun ellendigen toestand op te heffen. Maar ze staan ten minste op zichzelf. De polea's van de kust van Malabar doen dat niet, want ze maken deel uit van het stuk grond, waar ze wonen. De eigenaar koopt hen met den grond, en ze hebben het recht niet, zich aan die lijfeigenschap te onttrekken. Dit is de eenige streek in Indi?, waar de echte slavernij tot op onze dagen in stand is gebleven, trouwens een vreedzame slavernij, daar de menschen goed worden behandeld en goed voedsel krijgen, alsook de weinige kleeding, die ze behoeven. In vroeger tijden was het gebruikelijk onder de eigenaren, die paria's aan elkander te verkoopen. Voor eenige roepijen en wat rijst veranderde een mensch van meester; maar tegenwoordig is die handel, als hij nog eens plaats vindt, ver van gebruikelijk.
Er bestaat geen enkele vrije polea; ze worden allen als slaven geboren. Het is waar, dat ze hun vrijheid zouden kunnen krijgen door de vlucht; maar niemand is ooit op dat denkbeeld gekomen. Ze hebben geen voorstelling van een ander bestaan, en het is zoo goed als zeker, dat een dergelijke vraag nooit onder hen besproken wordt, noch in hun gedachten opkomt. Toen ik met hen sprak bij hun ellendige hutje met de leemen wanden, vroeg ik hen: "Maar kunt ge niet gaan werken ergens anders, te Calicut of te Tellicherry?"--"Ja," antwoordden ze, "als onze heer het goed vindt."
Bij een der woningen vond ik een hoop schelpen van zeedieren, het overblijfsel van veel maaltijden, als er gebrek was aan rijst. "Wij zijn arm," herhaalden ze graag tot mij, maar niet om te bedelen; vragen deden ze niet. Ze houden zich kalm, en hun lot is thans niet ongelukkig; maar wat moet het geweest zijn, toen een Na?r, die hen onderweg ontmoette, het recht had, ze als kwaadaardige dieren te dooden!
Tiven en Macqueezen, de visschers, over wie ik reeds heb gesproken, vormen de malabarsche onderkasten van de laatste der vier groote afdeelingen, waarin de bevolking van Indi? is verdeeld, en die zijn: de Brahmanen of priesters, die den eeredienst leiden, het dogma verklaren en de eenigen zijn, aan wie de kennis van Brahma is geopenbaard, omdat ze volgens de legende uit het hoofd van den god zijn gesproten. De Ksjatria's of krijgslieden, tot wie de Radja's behooren, voortgekomen uit de schouders van Brahma en die ik heb hooren verdeelen in afstammelingen van de zon en afstammelingen van de maan, de eersten reiner en in staat, om in een grooter aantal landen koning te wezen. Dan de Vayssia's, die zich met landbouw bezig houden, met veeteelt en handel en eindelijk de Soedra's of landbouwers, arbeiders van allerlei aard, waarvan de eerste onderafdeeling die der Na?rs is, nader te vermelden om hun eigenaardige gebruiken.
Men weet, dat die kasten met hun onderverdeeling tot in het oneindige, want er zijn ongeveer negentig soorten van Brahmanen bekend en veel honderden andere, als zooveel verschillende volken zijn, van elkaar gescheiden door niet te overkomen slagboomen; dat ieder handwerk een eigen kaste vormt, of liever, dat ieder kaste en onderkaste zich enkel met een enkel bedrijf inlaat, dat ze reeds van den aanvang af beoefende en dat onder geen enkel voorwendsel iemand eraan zou denken, iets anders ter hand te nemen of zich op te werken uit den toestand, waarin zijn geboorte hem heeft geplaatst.
Sommige kasten, het grootste aantal, zijn eigen aan het geheele schiereiland, dikwijls onder verschillende namen naar de taal, die ze spreken; andere behooren bij een bepaalde streek en worden alleen daar aangetroffen. De kust van Malabar is een der gebieden, die over een kleine oppervlakte de meeste kasten herbergen van die, welke in het land voorkomen. Wij zullen ze nu en dan ontmoeten, de Vanyens, die olie bereiden en verkoopen; de Maléens, die de trom bespelen en hun haren laten groeien, terwijl ze ook jongleurs zijn; de Tyens, die Tiven door de Europeanen worden genoemd, die toddy bereiden, de huizen dekken met palmbladeren en enkele andere werkzaamheden verrichten; de Tsjaliens, die weven; de Sjetty, die platte koekjes bakken ten gebruike bij de curry, waarmee de rijst wordt gekruid en die het lekkerste eten is voor den inboorling; de Maréens, die de trommels fabriceeren, en de Ceyons, die aardewerk maken. Door deze eenvoudige optelling van slechts enkele der kasten uit het land kan men wel bemerken, hoe talrijk zij zijn.
De verwarrende overvloed van gebruiken en gewoonten, die wetten in het leven roepen, waartegen zelden wordt gezondigd, is bij deze veelheid van onderscheidingen buitengewoon. Laat ons als voorbeeld enkele regelen over de opvolging nemen in het bezit. Er zijn aan de kust van Malabar twee wijzen van erfopvolging naar de kasten. Bij de Brahmanen, de Vayssia's en tien andere zijn de kinderen de erfgenamen. Bij