Aan de kust van Malabar | Page 8

de Ksjatria's, de Soedra's tot aan de kaste der Palichans, de vroegere palankijndragers van den vorst, erven de zusterskinderen. Bij de Tyens en de Igeaven zijn beide manieren in gebruik; maar van de rivier Kotté af in het Zuiden zijn het de kinderen, die erven, terwijl aan den anderen kant van den stroom erven de neven en de zoons naar de bepalingen, die op het oogenblik van het huwelijk zijn gemaakt.
Het meest gevolgde gebruik is dat, hetwelk aan de kinderen van de zuster de erfenis verzekert van den broeder. Maar er zijn uitzonderingen; zoo heerscht onder de barbiers van de twee laagste kasten onder de bovengenoemde de gewoonte, dat de kinderen direct van de ouders erven.
In de families, waar de kinderen erven, zijn giften, aan de zusterskinderen geschonken, alleen van kracht, als de rechtstreeksche erfgenaam erin heeft toegestemd. De erfgenaam is dus niet gehouden, de schulden te betalen, aangegaan zonder zijn toestemming; is hij nog onmondig, dan is het consent der moeder noodig. Het gebruik wil ook, dat een goed, roerend of onroerend, aan iemand geschonken door zijn vader, rechtens toebehoort aan den zoon van dien man; de zusterszoon heeft er in het geheel geen recht op.
Naar dit eenvoudig overzicht kan men oordeelen over de moeilijkheid, die deze stammen soms moeten vinden in het bepalen van wat hun in den doolhof van regels en voorschriften te doen staat, want alles verschilt weer naar de districten, de rassen, de kasten en in eenzelfde district naar de onderscheiden plaatsen. Het is niet mogelijk voor een Europeaan, er zich in thuis te vinden.

II.--Godsdienstige en andere feesten.--Dansen, liefdegaven en vasten.--Het hanenoffer.--Dat van de schapen.--De 14de Juli te Mahé.--Kleeding, haartooi.--De ringen in de oorlellen.--De versierselen van goud, zilver of lood.--Verschillende gebruiken.--Enkele van de reinigende stoffen.
De kust van Malabar is een van die gebieden in Indi?, die de eigenaardigste zeden en gebruiken hebben en ook een der minst bekende en bezochte. Men kan zich niet voorstellen, hoeveel er in de bergachtige districten, waaraan ze grenst, nog te ontdekken valt uit het oogpunt der wetenschap.
In de feesten kan men de meest belangwekkende zijden van het leven der inboorlingen herkennen, omdat daarbij, hier nog meer dan elders, de bijzonderheden wortelen in den godsdienst. Er worden veel feesten gevierd; de geboorten, de sterfgevallen, de volwassen leeftijd der jonge meisjes, de verloving, de oogst geven aanleiding tot verschillende plechtigheden, dikwijls met bepaalde tusschenpoozen herhaald. Enkele daarvan zijn alleen hier in gebruik; andere worden gevierd over het geheele schiereiland van het Noorden tot het Zuiden door de Mohammedanen en de onderscheiden kasten van inboorlingen. Zonder te gewagen van de feesten, eigen aan Indi? in zijn geheel, gelden er bij de Malayali zes hoofdfeesten in het jaar, die door alle kasten worden in acht genomen.
Het eerste is dat van het Nieuwe Jaar, dat den eersten van hun maand Medon (11, 12 of 13 April) begint. Het duurt twee dagen; maar de kaste van de Macqueezen begint de viering tien dagen vroeger, van acht tot tien uur des avonds in de kleine pagode te Mahé.
Op den vooravond van dien eersten dag van het jaar worden er, òf binnen de hut òf onder de varanda neergezet een kandelaar met aangestoken kaarsen, rijst, rijpe kokosnoten, komkommers, een kruik vol water, gouden en zilveren sieraden, een stuk gevouwen wit linnen, een goudstuk met de beeltenis van den een of anderen god, bloemen, een godsdienstig boek, en bij het aanbreken van den dag moet ieder inwoner van de hut die voorwerpen hebben bekeken onder het prevelen van gelegenheidsgebeden en eer hij of zij nog tot iemand heeft gesproken. Als die kleine bedevaart is volbracht, gaat men baden, om zich te reinigen en begeeft zich dan naar de pagode, waarna de armen gaan bedelen en de anderen hun bloedverwanten en vrienden op het feest noodigen.
Het Bahoefeest, dat dan volgt, valt op den avond vóór volle maan van de maand Karkadon, omstreeks 14 Juli. Op dien dag schiep volgens de Sastrom, het samenstel van alle godsdienstige en maatschappelijke voorschriften op de kust van Malabar, God den man en de vrouw, van wie hij lichaam en geest genadiglijk in het Paradijs wilde ontvangen. Toen de beide eerste menschen dezelfde gunst vroegen voor hun afstammelingen, antwoordde hun de Schepper, dat al degenen, die op den Bahoedag vurig voor hen zouden bidden en ook ter herinnering van de dooden, het Paradijs zouden winnen. Daarom beschouwen de Malabaren het Bahoefeest, dat beteekent "feest der dooden", als een van hun hoofdfeesten; slechts zeer weinigen zouden eraan denken het niet te vieren. In een expresselijk daarvoor bestemden pot koken ze de rijst voor het feest, en na de schimmen der gestorvenen te hebben aangeroepen, geven ze de rijst aan de raven. Evenals het vorige feest moet ook dit aan aalmoezen worden gewijd.
Dan is er het Onomfeest, verjaardag van de geboorte van Maa-Velly, den eersten vorst,