Vijf weken in een luchtballon

Vijf weken in een luchtballon, by
Jules Verne

The Project Gutenberg EBook of Vijf weken in een luchtballon, by
Jules Verne This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost
and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it
away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License
included with this eBook or online at www.gutenberg.org
Title: Vijf weken in een luchtballon
Author: Jules Verne
Release Date: August 20, 2006 [EBook #19086]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK VIJF
WEKEN IN EEN LUCHTBALLON ***

Produced by Jeroen Hellingman and the Online Distributed
Proofreading Team at http://www.pgdp.net/

WONDERREIZEN.
JULES VERNE.

VIJF WEKEN IN EEN LUCHTBALLON.
ONTDEKKINGSREIS IN DE BINNENLANDEN VAN AFRIKA.

ROTTERDAM:--JACs. G. ROBBERS.

Gedrukt bij G. J. THIEME, te Arnhem.

I.
Einde van eene zeer toegejuichte redevoering.--Voorstelling van doctor
Ferguson.--"Excelsior"--Persoonsbeschrijving van den doctor.--Een
overtuigd fatalist.--Maaltijden in den Club der Reizigers.--Tallooze
toosten.
Den 14den Januarij 1862 was er een groote samenloop van toehoorders
bij de zitting van het Koninklijk Aardrijkskundig genootschap te
Londen, Waterloo Place, 3. De president, sir Francis Maris, deed aan
zijne geëerde medeleden eene belangrijke mededeeling in eene
redevoering, die dikwijls door toejuichingen werd afgebroken.
Dit zeldzame stuk van welsprekendheid eindigde met eenige
overdrevene spreekwijzen, waaruit de vaderlandsliefde ten volle bleek.
"Engeland is altijd het voornaamste volk geweest door de
onverschrokkenheid zijner reizigers in aardrijkskundige ontdekkingen.
(talrijke toejuichingen.) Doctor Samuel Ferguson, een zijner
roemrijkste inwoners, zal zijn oorsprong geene schande aandoen (van
alle kanten: Neen! neen!) Deze poging zal, als zij gelukt (zij zal
gelukken!) al wat men tot hiertoe van de aardrijkskunde van Afrika
weet met elkander verbinden (algemeene goedkeuring.) en, als zij
mislukt (nooit! nooit!), zal zij ten minste van een der stoutmoedigste
plannen van het menschelijk genie getuigen! (hevig stampen met de

voeten.)"
"Hoezee! hoezee!" riep de vergadering, door deze treffende woorden
opgewekt.
"Hoezee voor den onverschrokken Ferguson!" riep een der uitbundigste
toehoorders.
Kreten van verrukking weergalmden. De naam van Ferguson kwam op
ieders lippen, en wij hebben reden om te gelooven, dat hij er veel bij
won dat hij door Engelschen werd vermeld.
Daar toch waren talrijke, vergrijsde, vermoeide en onverschrokken
reizigers, die de geheele wereld hadden doorkruist! Allen waren
ontsnapt aan schipbreuken, branden of de tomahawks der Indianen, de
knodsen der wilden, de strafpaal en de magen van Australiërs, maar
niets kon het kloppen van hun hart bedwingen gedurende de
redevoering van sir Francis Maris, en naar menschen geheugen was dit
de schoonste uitslag eener aanspraak in het Koninklijk Aardrijkskundig
genootschap van Londen.
Maar in Engeland bepaalt zich de geestdrift niet alleen tot woorden. Er
werd terstond gestemd over eene tegemoetkoming voor den doctor
Ferguson, welke 2500 pond sterling beliep. De belangrijkheid der som
was geëvenredigd aan de belangrijkheid der onderneming.
Een der leden van het gezelschap verzocht den president het woord, ten
einde te vragen of doctor Ferguson niet officieel voorgesteld zou
worden.
"De doctor stelt zich ter beschikking der vergadering," antwoordde sir
Francis Maris.
"Laat hem binnenkomen," riep men, "laat hem binnenkomen! Het is
goed een zoo buitengewoon stoutmoedig man te zien!"
"Misschien heeft dit ongeloofelijke voorstel geen ander doel gehad dan
om ons te misleiden," zeide een oude kommodore.

"En als doctor Ferguson niet bestond!" riep eene andere stem.
"Dan zou men hem moeten vinden," antwoordde schertsend een lid van
dit deftige genootschap.
"Laat doctor Ferguson binnenkomen," zeide sir Francis Maris.
De doctor trad binnen te midden van donderende toejuichingen, niet in
het minste ontroerd.
Het was een man van ongeveer veertig jaar en van gewone
lichaamsgestalte; zijn bloedrijk gestel verraadde zich door eene
hoogroode kleur; hij had regelmatige trekken, met een neus in de
gedaante der voorsteven van een schip, gewoonlijk de neus der
menschen, die tot ontdekkingen voorbeschikt zijn, genoemd; zijne
zachte meer verstandige dan stoutmoedige oogen zetten eene groote
bekoorlijkheid bij aan zijne gelaatstrekken; zijne armen waren lang en
zijne voeten zette hij neder met al de deftigheid van een grooten looper.
Die kalme deftigheid vertoonde zich in den geheelen persoon des
doctors, en niemand kwam het in de gedachte eenig vermoeden te
koesteren, dat hij het werktuig van de onschuldigste misleiding kon
zijn.
Ook hielden de toejuichingen slechts op, op het oogenblik dat doctor
Ferguson door een zacht gebaar stilte verzocht; hij ging naar den
armstoel, die voor zijne voorstelling was gereed gemaakt; vervolgens
rechtop staande hief hij den rechter wijsvinger omhoog, opende den
mond en sprak dit enkele woord: "Excelsior!" [1].
Neen, nooit had een voorstel van lord Palmerston om gelden te vragen
voor het bezetten der rotsen van Engeland een zoo goeden uitslag
gehad. De redevoering van sir Francis Maris was ver overtroffen. De
doctor toonde zich te gelijk verheven, groot en edel.
De oude kommodore, volkomen met dien zonderlingen man verzoend,
verzocht de "volledige"