Tri Ceteraj Noveloj | Page 6

baldaux cxiuj krom mi perdigxis en songxado. Mi estis tro felicxa, tro ekscitita por dormi. Post kiam mi jam kusxis senbrue dum longa, longa tempo, malklara formo preterpasis min kaj englutigxis en la malhelo pleniganta la foran ekstremajxon de la domo. Mi ne scipovis distingi kiu gxi estis, nek cxu gxi estis viro aux virino. Baldaux la formo, aux eble alia formo, preterpasis irante en la kontrauxa direkto. Mi scivolis kion signifas cxio tio sed scivoli malutilis. Kaj scivolante, mi ekdormis.
"Mi ne scias dum kiom da tempo mi dormis sed subite mi plene vekigxis kaj auxdis mian patron diri en terura vocxo: 'Laux la granda Negxo-Dio, mankas fisxhoko!' Io diris al mi ke tio auxguras malgxojon por mi kaj la sango de miaj vejnoj ekmalvarmigxis. Mia antauxsento konfirmigxis en la same instanto. Mia patro kriegis: 'Vekigxu cxiuj kaj ekkaptu la fremdulon!' Tiam auxdigxis ekbruo de kriegoj kaj sakrajxoj el cxiuj flankoj kaj vidigxis freneza hastado de malklaraj figuroj tra la malhelo. Mi kuregis subteni mian karulon sed kion mi povis fari krom stari kaj premtordi la manojn? Jam apartigis lin disde mi vivanta hommuro. Oni ligis al li manojn kaj piedojn. Nur post kiam li estis sekure ligita oni permesis ke mi lin aliru. Mi lancxis min sur lian kompatindan ofenditan formon kaj ploregis pro malgxojo sur lia brusto dum mia patro kaj mia tuta familio min primokis kaj lin mistraktis per minacoj kaj hontigaj epitetoj. Li toleris tiun malbontraktadon kun trankvila digno kiu amatigis lin de mi ecx pli ol iam ajn kaj fierigis kaj felicxigis min, benitan per la sxanco suferi kun li kaj por li. Mi auxdis mian patron ordoni ke la pliagxuloj de la tribo kunvenigxu cele al jugxi mian Kalulon por lia vivo.
"'Kio?' mi diris. 'Cxu antaux ol sercxi la perditan hokon?'
"'Cxu perditan hokon?' cxiuj kriegis priride. Kaj mia patro aldonis moke: 'Retirigxu, cxiuj, kaj dece ekseriozigxu. Sxi deziras sercxi tiun perditan hokon. Ho, sendube sxi malkovros gxin.' Post kio cxiuj ekridis denove.
"Mi ne perturbigxis. Mi sentis neniajn timojn, neniajn dubojn. Mi diris:
"'En la nuna momento estas via vico ridi. Sed alvenos nia vico. Atendu kaj konsciu.'
"Mi alprenis cxifonlampon, opiniante povi malkovri tiun mizeracxajxon en nura momenteto. Kaj mi iniciatis mian sercxadon kun tiom da memfido ke miaj tribanoj seriozigxis, ekante suspekti esti eble tro hastintaj. Sed, ve! ho, ve! Ho, la amareco de cxi tiu sercxado. Okazis profunda silento dum kiu oni povis nombri la fingrojn dek-dek du fojojn. Tiam mia koro komencis malfortigxi kaj cxirkaux mi rekomencigxis la kunmokado kiu dauxre plilauxtigxis kaj plicertigxis gxis, kiam finfine mi rezignis, ili eksplodis en salvo post salvo da kruda ridado.
"Neniu ekscios iam kion mi suferis tiam. Sed mia amo subtenis kaj plifortigis min kaj mi aliris mian decan postenon flanke de Kalulo kaj cxirkauxbrakis lian kolon kaj flustris en lian orelon, dirante:
"'Vi estas senkulpa, mia proprulo. Tion mi pricertas. Sed diru tion al mi vi mem por min komfortigi por ke mi toleru kian ajn nin atendantan estontecon.'
"Li respondis:
"'Tiel certege kiel mi staras mortorande en la nuna momento, mi estas senkulpa. Trankviligxu, tial, ho, kontuzita koro! Estu en paco, ho, vi spirado de miaj naztruoj, vivo de mia vivo!'
"'Nun, tial, alvenu la pliagxuloj!' Kaj dum mi eldiris la vortojn, mi auxdis ekstere alproksimigxantan sonadon de knaranta negxo kaj tiam vizion pri klinigxantaj formoj enirantaj lauxvice traporde--la pliagxuloj.
"Mia patro akuzis plenceremonie la kaptiton kaj rakontis la eventojn de la nokto. Li diris ke la sentinelo staris ekstere antauxporde kaj ke enestis la domon neniu krom la familianoj kaj la fremdulo. 'Cxu familianoj sxtelprenus proprajn havajxojn?'
"Li pauxzis. La pliagxuloj sidis senparole dum multaj minutoj. Finfine unu post la alia cxiu diris al sia najbaro, 'Cxi tio auxguras malbone por la fremdulo.' Dolorigaj vortoj por miaj oreloj. Tiam mia patro sidigxis. Ho, mizera, mizerulino ke mi! En tiu sama momento mi disponis la eblon senkulpigi mian karulon sed pri tio ne konsciis!
"La tribunalestro demandis:
"'Cxu cxeestas iu ajn deziranta defendi la akuziton?'
"Mi starigxis kaj diris:
"'Kial li volintus sxtelpreni tiun hokon, aux iun ajn ceteran aux cxiujn el ili? Post plua tago li farigxintus heredonto de la tuta aro!'
"Mi staris, atendante. Estis longa silento dum la vaporoj de la multaj spiradoj levigxis cxirkaux mi kiel nebulo. Finfine unu post la alia la pliagxuloj kapjesis plurfoje malrapide kaj murmuris: 'La eldirajxo de la knabino havas forton!' Ho, kiel korkomfortigaj estis tiuj vortoj! Tiel efemeraj, tamen tiel altvaloraj! Mi sidigxis.
"'Se iu ajn deziras paroli pli longe, ekparolu nun li aux sxi. Se ne, tiu restu de nun antauxen en silento,' diris la tribunalestro.
"Mia patro starigxis kaj diris:
"'En la nokto, formo preterpasis min en la malhelo, irante en la direkto al la trezorejo, kaj baldaux revenis. Mi nun opinias ke estis la fremdulo.'
"Ho, mi estis svenonta! Gxis nun mi supozis ke tio estas mia sekreto. Ecx la alkrocxo de la granda Glaci-Dio mem