The Theological Tractates and The Consolation of Philosophy | Page 8

one and the same thing, "one sword, one brand, one blade."[18] It is easy to see that each of these names denotes a sword; I am not numbering unities but simply repeating one thing, and in saying "sword, brand, blade," I reiterate the one thing and do not enumerate several different things any more than I produce three suns instead of merely mentioning one thing thrice when I say "Sun, Sun, Sun."
So then if God be predicated thrice of Father, Son, and Holy Spirit, the threefold predication does not result in plural number. The risk of that, as has been said, attends only on those who distinguish Them according to merit. But Catholic Christians, allowing no difference of merit in God, assuming Him to be Pure Form and believing Him to be nothing else than His own essence, rightly regard the statement "the Father is God, the Son is God, the Holy Spirit is God, and this Trinity is one God," not as an enumeration of different things but as a reiteration of one and the same thing, like the statement, "blade and brand are one sword" or "sun, sun, and sun are one sun."
Let this be enough for the present to establish my meaning and to show that not every repetition of units produces number and plurality. Still in saying "Father, Son, and Holy Spirit," we are not using synonymous terms. "Brand and blade" are the same and identical, but "Father, Son, and Holy Spirit," though the same, are not identical. This point deserves a moment's consideration. When they ask "Is the Father the same as the Son?" Catholics answer "No." "Is the One the same as the Other?" The answer is in the negative. There is not, therefore, complete indifference between Them; and so number does come in--number which we explained was the result of diversity of substrates. We will briefly debate this point when we have done examining how particular predicates can be applied to God.
[17] e.g. if I say "one, one, one," I enounce three unities.
[18] The same words are used to illustrate the same matter in the Comment. in Arist. [Greek: peri hermaeneias], 2nd ed. (Meiser) 56. 12.

IV.
Decem omnino praedicamenta traduntur quae de rebus omnibus uniuersaliter praedicantur, id est substantia, qualitas, quantitas, ad aliquid, ubi, quando, habere, situm esse, facere, pati. Haec igitur talis sunt qualia subiecta permiserint; nam pars eorum in reliquarum rerum praedicatione substantia est, pa*rs in accidentium numero est. At haec cum quis i*n diuinam uerterit praedicationem, cuncta mutantu*r quae praedicari possunt. Ad aliquid uero omnino non potest praedicari, nam substantia in illo non est uere substantia sed ultra substantiam; item qualitas et cetera quae uenire queunt. Quorum ut amplior fiat intellectus exempla subdenda sunt.
Nam cum dicimus "deus," substantiam quidem significare uidemur, sed eam quae sit ultra substantiam; cum uero "iustus," qualitatem quidem sed non accidentem, sed eam quae sit substantia sed ultra substantiam. Neque enim aliud est quod est, aliud est quod iustus est, sed idem est esse deo quod iusto. Item cum dicitur "magnus uel maximus," quantitatem quidem significare uidemur, sed eam quae sit ipsa substantia, talis qualem esse diximus ultra substantiam; idem est enim esse deo quod magno. De forma enim eius superius monstratum est quoniam is sit forma et unum uere nec ulla pluralitas. Sed haec praedicamenta talia sunt, ut in quo sint ipsum esse faciant quod dicitur, diuise quidem in ceteris, in deo uero coniuncte atque copulate hoc modo: nam cum dicimus "substantia" (ut homo uel deus), ita dicitur quasi illud de quo praedicatur ipsum sit substantia, ut substantia homo uel deus. Sed distat, quoniam homo non integre ipsum homo est ac per hoc nec substantia; quod enim est, aliis debet quae non sunt homo. Deus uero hoc ipsum deus est; nihil enim aliud est nisi quod est, ac per hoc ipsum deus est. Rursus "iustus," quod est qualitas, ita dicitur quasi ipse hoc sit de quo praedicatur, id est si dicamus "homo iustus uel deus iustus," ipsum hominem uel deum iustos esse proponimus; sed differt, quod homo alter alter iustus, deus uero idem ipsum est quod est iustum. "Magnus" etiam homo uel deus dicitur atque ita quasi ipse sit homo magnus uel deus magnus; sed homo tantum magnus, deus uero ipsum magnus exsistit. Reliqua uero neque de deo neque de ceteris praedicantur. Nam ubi uel de homine uel de deo praedicari potest, de homine ut in foro, de deo ut ubique, sed ita ut non quasi ipsa sit res id quod praedicatur de qua dicitur. Non enim ita homo dicitur esse in foro quem ad modum esse albus uel longus nec quasi circumfusus et determinatus proprietate aliqua qua designari secundum se possit, sed tantum quo sit illud aliis informatum rebus per hanc praedicationem ostenditur.
De deo uero non ita, nam quod ubique est ita dici uidetur non