Reizen en vechten in het Zuiden van de Philippijnen | Page 7

het aantal en de uitgebreidheid van de garnizoenen, die langs de rivier zijn geplaatst, bewijzen wel, dat de regeering niet al te vast op den duur van die onderworpenheid rekent. Tijdens de reis bleven alle soldaten dichtbij de verschansing zitten, met een geweer onder het bereik van hun hand, om op de talrijke krokodillen te schieten, die op de zandbanken liggen te slapen. Dat zijn zeer gevaarlijke dieren; om zich tegen hun aanvallen te beschermen, moeten de vrouwen uit de rivier water scheppen achter daarvoor met opzet gemaakte schuttingen van bamboes.
Op den post Reina Regente zijn gestationneerd twee compagnie?n van het 20ste amerikaansche infanterieregiment. De naam geeft al aan, dat het een oude spaansche vestiging is. Trouwens de Amerikanen hebben zich bevlijtigd, overal dezelfde punten te bezetten, die hun voorgangers hadden gekozen, en daarom lieten ze hier het cordon van blokhuizen in den steek, dat de garnizoenen onderling verbond en dat men elke paar mijlen langs de Rio Grande terugvindt. De spaansche forten bestaan uit een rechthoekige steenen versterking, twee meter breed en vier meter hoog, op de hoeken door sterke bastions verdedigd. Ondanks de afwezigheid van een gracht, zijn deze bouwwerken volkomen voldoende, om de aanvallen te weerstaan van alle Moro's van den Archipel, want de artillerie van de inboorlingen is al heel primitief.
Binnen in den vierhoek vindt men de kazernementen, van steen en hout voor de blanke troepen en van bamboes voor de inlandsche soldaten. Ofschoon veel minder weelderig dan de huisvesting te Manilla en te Zamboanga, is er ruimte genoeg; ze zijn hoog van verdieping en goed geventileerd. De keukens bevinden zich in een gebouw, dat afzonderlijk staat, evenals de douchetoestellen, waar ieder soldaat tweemaal per dag onder gaat staan, bij het gaan naar en het terugkeeren van de manoeuvres. De post Reina Regente heeft niet, als die aan de kust, toestellen om water te destilleeren en evenmin ijsmachines, maar men krijgt er dagelijks van Cottabatto een zending ijs, die voldoende is, om een zeer lage temperatuur te houden in de spijskamers, waar het vleesch wordt bewaard, dat in de koelkamers van schepen uit Australi? is gekomen. Wat er over is, dient om de dranken van de officieren en van de manschappen af te koelen. Daar de dysenterie zeer gevreesd wordt over den geheelen Archipel, gebruiken de soldaten alleen gedestilleerd of gekookt water.
Een andere kwelling van de streek aan de Rio Grande is de overvloed van muggen, vooral in den regentijd. Ieder bed is voorzien van drie muskietennetten over elkander heen. De soldaten zijn genoodzaakt te eten, vóór het donker is geworden; wat de officieren aangaat, zij eten en werken des avonds in een soort van kooien van metaalgaas, waar ze zich in verbergen, als de avond valt, en die ze enkel verlaten om naar bed te gaan.
Te Fort-Pikit, waar we den volgenden dag aankwamen, ligt slechts een compagnie van inlandsche soldaten, behoorend tot het corps der nationale verkenners. Er bestaan vijftig van die compagnie?n van honderd man ieder. Die "native scouts" zijn allen inlandsche soldaten onder het commando van amerikaansche en philippijnsche officieren. Den ganschen morgen woonden wij de oefeningen der compagnie bij. De soldaten waren in veldtenue, een trouwe navolging van die, welke het voetvolk in de Vereenigde Staten draagt; zware kleeren, grove schoenen, overbodige equipementsstukken, absoluut overcompleet voor de inboorlingen, wier natuurlijke vlugheid en lenigheid erdoor verminderen. De bewegingen werden vrij goed uitgevoerd zoolang men met het gebruik der wapens en met de bewegingen in gesloten colonnes bezig was, maar toen de inspecteur gevechtsmanoeuvres wilde doen uitvoeren, schenen noch de officieren, noch de manschappen te begrijpen waar het eigenlijk op aankwam.
Den volgenden dag voeren wij de Rio Grande af, om de posten aan den benedenloop te inspecteeren. Onze kanonneerboot hield eerst stil aan den post te Doeloean. Ik liet den kolonel de twee compagnie?n verkenners de revue passeeren, om een uurtje te gaan roeien stroomop en daarbij een bezoek te brengen aan een beroemdheid van het land, het hoofd Piang. Dit hoofd is op het oogenblik de machtigste der vorsten of dato's van de provincie; toch is hij van geringe afkomst, want twintig jaar geleden arbeidde hij nog als slaaf van zijn voorganger; hij is zelfs niet van zuiver ras, maar zoon van een Chinees en een inlandsche.
Piang begon met de gunst van zijn heer en meester te winnen, door te diens voordeele handel te drijven. Uit dankbaarheid voor zijn diensten werd hij in het genot van de vrijheid gesteld en begon voor eigen rekening te werken. Hij was reeds de rijkste man der streek, toen de Spanjaarden hun militaire operaties in het dal begonnen. Piang knoopte onderhandelingen met hen aan, werd de leider van hun spionnendienst en was hun weldra onontbeerlijk geworden. Bij den dood van zijn ouden meester benoemden ze hem tot dato in diens plaats en legden aan de rivierbewoners op,