Reis door Griekenland | Page 9

zeer rijk geborduurd vest. Een korte rok, van zeer sprekende kleur, bedekt een gedeelte van de tuniek. Een met gouden franjes omzoomde sluier of doek omgeeft hoofd en hals; langs den rug hangen twee lange vlechten, die tot bijna aan de voeten reiken en met een dikken knoop van roode zijde eindigen. Zoo uitgedost zitten zij den ganschen dag voor de deur harer woning neergehurkt, weinig pratende en nog minder lachende.
Wij mochten niet verzuimen, de overblijfselen te gaan bezoeken van een frankisch kasteel, dat omstreeks een uur gaans van de stad, op den top eener hooge en steile rots is gebouwd. Deze top is slechts van eene zijde, langs een smal en moeilijk pad te genaken; overal ziet men nog de overblijfselen van den muur, die vroeger den geheelen omtrek van het rotsterras omgaf: deze muren hebben eene gezamenlijke lengte van achthonderd el en zijn nog vrij goed bewaard gebleven. Van twee torens zijn nog gedeelten in stand gebleven; overal ziet men binnen de ruimte overblijfselen van woningen en waterbakken. Deze vesting, die nog heden door de Grieken het kasteel der Franschen genoemd wordt, is eene der belangrijkste, welke ik in Morea heb aangetroffen. Niet alleen was dit fort van groot strategisch gewicht, daar het de passen van den berg Khelmos beheerschte, maar de heer van Kalavryta was ook een der hooge baronnen of pairs van Achaje, die over zijn onderdanen het recht van leven en dood had.
Toen Villehardouin, in 1208, het door hem veroverde land onder zijne ridders verdeelde, werd Kalavryta met twaalf leenen aan Raoul van Doornik gegeven, van wien vele nakomelingen in de kronieken vermeld worden. Vermoedelijk is deze familie eindelijk uitgestorven, of gingen hare bezittingen door huwelijk over aan de familie van Trémouille, heeren van Khalandritza, nabij Patras, want op een heuvel tegenover het groote kasteel van Kalavryta, ziet men de ru?nen van een klein fort, waarop nog de naam van Tremoula te lezen is.
Gedurende den onafhankelijkheidsoorlog versterkten de Grieken den ouden burcht van Kalavryta, van waar zij, door teekenen, gemakkelijk in verstandhouding konden blijven met de benden, die de ongenaakbare passen en grotten van den Khelmos bezet hielden. Van Kalavryta en van het naburig klooster van Hagia Lavria ging het teeken uit tot den opstand tegen de Turken; Andreas Za?mis, primaat van Kalavryta, Germanos, bisschop van Patras en Andreas Loudos, primaat van Vostitza, waren onder de eersten, die den nationalen weerstand organiseerden, den door herhaalde nederlagen geknakten moed der Grieken weder opbeurden, en de hulp of medewerking der vreemde mogendheden inriepen.
"De Hellenen," zoo schreef Germanos aan de consuls der europeesche mogendheden te Patras "ten prooi gelaten aan de steeds ondragelijker wordende onderdrukking der Turken, hebben eenstemmig besloten, het juk af te werpen of te bezwijken. Wij zijn opgestaan om onze rechten te heroveren; wij houden ons overtuigd dat de koningen en de volken het goed recht onzer zaak zullen erkennen en dat zij ons hunne hulp niet zullen weigeren, gedachtig aan de diensten door onze voorvaderen aan de menschheid bewezen. Wij bidden u daarom, door uwe voorspraak de welwillendheid en de bescherming van uwe doorluchtige souvereinen voor ons te verwerven."
Men weet, hoe die souvereinen aanvankelijk op deze dringende roepstem antwoordden. Frankrijk alleen toonde zich welwillend en edelmoedig jegens de mishandelde en vertrapte Grieken, en de fransche consul te Patras, de heer Pouqueville, verborg met gevaar van zijn leven, honderden vluchtelingen in zijn huis, terwijl Yoessoef-pasja een gouden mahmoedi?h betaalde voor de afgehouwen hoofden der Christenen, en terwijl de gouverneur van Tripolitza de primaten en bisschoppen van den Peloponnesos, die hij zoogenaamd om eene verzoening te bewerken saamgeroepen had, verraderlijk vermoordde. Germanos en Za?mis hadden gelukkig aan de uitnoodiging geen gehoor gegeven.
Ondanks den treurigen afloop van den opstand te Patras, breidde de beweging zich hand over hand uit, en binnen drie weken zagen de Turken zich genoodzaakt hunne woningen te verlaten en eene schuilplaats te zoeken in de versterkte steden Patras, Tripolitza, Navarino en Modon.--Toen de aanzienlijkste mannen van den Peloponnesos, priesters, primaten of hoofden, bijeenkwamen en eene vertegenwoordigende vergadering vormden, werden Germanos en Za?mis met algemeene stemmen uitgenoodigd, aan die bijeenkomst deel te nemen; later werd Germanos opgedragen, zich naar het congres van Verona te begeven, om nog eenmaal de hulp van de christelijke mogendheden tegen de Turken in te roepen. Ondanks zijne uitstekende bekwaamheden, zijne veelzijdige menschenkennis en zijne wegsleepende welsprekendheid, slaagde hij niet in zijne zending. Wat de mogendheden terughield was toch niet enkel eigenbelang of onverschilligheid voor het lijden der Grieken, nog minder sympathie voor hunne verdrukkers, maar de ondervinding had geleerd, welk een onafzienbare nasleep van jammeren en gruwelen de zoogenaamde vrijheidsbeweging over Europa had uitgestort; en was de revolutionnaire vulkaan ook schijnbaar bedwongen, het smeulende vuur was niet gedoofd en juist om dien tijd schenen herhaalde trillingen en schuddingen eene nieuwe naderende uitbarsting te verkondigen, die dan ook weinige jaren