Reis door Griekenland | Page 4

duurden zij later vijf dagen en omvatten allerlei
wedstrijden in loopen, worstelen, springen, werpen en andere
oefeningen, benevens wedrennen met paard en wagen. Slechts vrije
Hellenen van onbesproken gedrag, die zich gedurende zekeren tijd in
een grieksch gymnasion geoefend hadden, mochten aan deze spelen
deelnemen; ter bepaling van de volgorde moesten de kandidaten loten
en zich voor het beeld van Zeus Horkios onder eede verbinden tot een
eerlijken wedstrijd. De leiding van het feest behoorde aan de Eleaten,
wier aanzienlijkste mannen als Hellanodiken (Hellenenrechters) de
wedstrijden regelden en voor de stipte naleving der vastgestelde wetten
en regelen zorgden. Het loon voor den overwinnaar bestond in een
krans, gevlochten van de bladeren van den heiligen olijfboom, welke
door een knaap, wiens beide ouders nog leefden, met een gouden mes
werden afgesneden. De kransen werden in den tempel van Zeus, aan de
voeten van zijn beeld, op eene prachtige tafel ten toon gesteld en door
een der kamprechters den overwinnaars op het hoofd gedrukt, dat
vooraf met een wollen band was omwonden; bij den krans voegde men
nog een palmtak. De naam van den overwinnaar werd, met dien van

zijn vader en van zijne vaderstad, door een heraut den volke bekend
gemaakt. De overwinnaars mochten hun standbeeld in de heilige
tempelruimte laten oprichten; hun werden feestmaaltijden aangeboden,
en de beroemdste dichters, zoo als Simonides en Pindaros,
verheerlijkten hen in hunne liederen. In hunne vaderstad werden de
overwinnaars in triomf ingehaald en hun ter eere standbeelden
opgericht. In Athene werden zij op staatskosten in het Prytaneon
onthaald; in Sparta mochten zij in de onmiddellijke nabijheid des
konings ten strijde gaan; zij waren van alle belastingen en diensten
vrijgesteld en genoten nog andere belangrijke privilegiën. Uit alle
deelen van Griekenland en uit de afgelegenste grieksche volkplantingen
stroomden tallooze toeschouwers naar het vierjaarlijksche feest;
vrouwen evenwel werden daarbij niet, of misschien behoudens enkele
uitzonderingen, toegelaten. Bovendien zonden de afzonderlijke staten
plechtige gezantschappen, waartoe de voornaamste en aanzienlijkste
mannen werden aangewezen. Optochten, processies, godsdienstige
plechtigheden verhoogden den luister van het feest, waarmede niet
alleen eene zeer druk bezochte jaarmarkt gepaard ging, maar waarvan
ook dichters, redenaars, beeldhouwers en andere kunstenaars gebruik
maakten om hunne werken aan het oordeel van eene zoo doorluchtige
vergadering te onderwerpen. Bekend is de overlevering, dat Herodotos
stukken uit zijn geschiedenis te Olympia zou hebben voorgelezen.--De
bloeitijd dezer spelen valt in de derde en in de vijfde eeuw vóór
Christus, tot op den peloponnesischen oorlog; maar ook daarna bleven
zij in stand, ondanks de onophoudelijke oorlogen tusschen de grieksche
staten en stammen, die met den gemeenschappelijken ondergang
eindigden; zelfs nog in den romeinschen tijd werden zij gevierd, zij het
dan ook niet meer met den vroegeren luister.

II
Na ons vertrek van Olympia, thans eene wildernis, volgen wij nog
eenigen tijd de oevers der rivier, die door fraaie platanen worden
overschaduwd, en komen dan aan een met pijnboomen begroeiden pas,
die naar de kleine vallei van Phloka voert. De heuvelen zijn bekleed
met italiaansche pijnboomen, vermengd met steeneiken, beuken, olmen

en hooge varens. In de vlakte is het pad omzoomd door myrthen,
acacias en witte rozenstruiken. In welige weiden grazen kudden van
kleine, slecht gebouwde, maar gespierde en vurige paarden, die
uitmuntend geschikt zijn voor tochten in het gebergte. In eene tweede
vallei liggen, te midden van welbebouwde akkers en wijngaarden, de
dorpen Strephia en Kokoura.
Voorbij het dorp Parbasena, waarvan de witte huisjes te midden van het
geboomte verspreid liggen, maakt de weg plotseling eene kromming en
voert door twee kleine riviertjes, die zich in den Alpheios uitstorten.
Men legt zich hier voornamelijk toe op de kultuur van rozijnen, die
voor de bewoners van Elis en Achaje eene hoofdbezigheid is geworden,
en eene rijke bron van inkomsten, vooral sedert de phyloxera de
fransche wijngaarden zoo goed als vernield heeft en dien ten gevolge
de uit rozijnen bereide wijn in Europa aftrek heeft gevonden. De
krenten, die mede hier worden gekweekt, worden hoofdzakelijk naar
Engeland en Amerika uitgevoerd.
In eenige minuten komen wij aan de kleine stad Pyrgos, waarvan de
witte huizen met hunne roode pannen daken een zeer goed effect
maken te midden van de moerbeziën-, citroen- en olijvengaarden. Na
Kalamatta is Pyrgos een van de voornaamste steden van Morea. Wij
stappen af bij een koopman, wiens schoonbroeder ik te Athene had
gekend. Daar, als overal in Griekenland, werden wij op de meest
gastvrije en hartelijkste wijze ontvangen. Wij vinden hier althans iets
terug van de weelde en het comfort, waar wij, kinderen der
overbeschaafde negentiende eeuw, niet buiten kunnen, en die ons het
slechte logies in de bergstreken doen vergeten. Pyrgos, de residentie
van den prefect van Elis, heeft eene bevolking van meer dan
vierduizend zielen; in de laatste jaren zijn er vele nieuwe, ruime huizen
verrezen, vooral sedert de landbouw vooruitgaat en aanzienlijke
winsten afwerpt.
De stad ligt op een