Reis door Griekenland | Page 2

eene zeef. De oude boer, met de bediening van dit veer belast, was
nergens te vinden; naar het schijnt, was er in het naburige dorp

Paloumba eene vergadering van kiezers, en de veerman zou geen Griek
zijn geweest, indien hij niet zijn plicht had verzuimd, om in de herberg
te gaan redeneeren over de verdiensten der verschillende kandidaten en
over de beste wijze om 's lands zaken te besturen.
De vallei van den Ladon behoort ongetwijfeld tot de schoonste streken
van Griekenland; de reiziger, hij mag archeoloog, schilder of dichter
zijn, kan hier alles vinden wat zijn weetlust of zijne fantasie kan
bevredigen. Dit is werkelijk het zoo vaak bezongen Arkadië, met zijne
kristalheldere rivier, die zich als een zilveren lint door het liefelijke
landschap slingert; met zijne koele, murmelende bronnen, zijn
schaduwrijke bosschen, zijn malsche weiden, waarin de blanke
runderen grazen; met zijn zacht glooiende heuvelen, stralende in bonte
bloemenpracht.
Bij iederen voetstap verandert de aanblik van de vallei; nu eens
verdwijnt de rivier bijna onder de reusachtige platanen, wier breede
takken haar overwelven; dan weder verdeelt zij zich in twee armen,
welke schilderachtige eilandjes omvatten met weelderig geboomte
bedekt; straks wandelt zij, in vrije majesteit, door heerlijke weilanden,
omlijst door heuvelen met donkere dennen begroeid. De berghellingen
zijn met dichte eikenbosschen bedekt; en in de verte straalt, hoog in de
lucht, de besneeuwde top van den Olonos. Als van zelve geeft men zich
over aan den indruk van deze onuitsprekelijk bekoorlijke natuur; en
men kan bijna niet anders dan gelooven, dat dit schoone land slechts
door tevreden, gelukkige menschen werd bewoond, eenvoudig van
zeden en levenswijze en onverschillig voor den zoo duur gekochten
roem, vergeten bij de wereld, maar in rust en vrede genietende van de
onuitputtelijke zegeningen der natuur.
Nauwelijks drie kwartier nadat wij de boorden van den Ladon verlaten
hadden, kwamen wij aan eene andere rivier, waarvan de snelvlietende
wateren den oever hadden ingeschaard. Dit is de oude Erymanthes,
thans de Dogana genoemd, die als een bruisende bergstroom van den
Olonos afdaalt en aanvankelijk haar weg neemt door eene woeste vallei,
omzoomd door steile rotsen, vol scheuren, spleten en holen, waarvan
verscheidenen gedurende den onafhankelijkheidsoorlog door de

Klephten als vestingen en schuilplaaatsen werden gebruikt.--Wij
doorwaden de rivier, waarvan het water tot de borst der paarden reikt,
en volgen dan de lachende vallei van den Alpheios, ingesloten door
matig hooge bergen, met bosschen begroeid en regelmatig van vorm en
lijn. Beneden in de vallei, waarvan de bodem bij uitstek vruchtbaar is,
wisselen wijngaarden en maïsvelden af met weilanden en boschjes van
eiken, mastikboomen, wilde vijgeboomen, langs wier eeuwenoude
forsche stammen en takken, lianen, woekerplanten en wilde wingerden
zich slingeren. Op de zandplaten, die uit de rivier oprijzen, en langs de
oevers bloeien laurieren, cactussen en reusachtige platanen, terwijl de
heuvelen met dennenbosschen zijn gekroond. De krekels piepen in de
struiken, de nachtegalen zingen in de boschjes. Deze geheele liefelijke
natuur is in volkomen overeenstemming met de historische
herinneringen en schijnt in waarheid in onsterfelijk feestgewaad gedost.
De vallei van Olympia was in zekeren zin één groot heiligdom, vol van
tempels, altaren en beelden. Van al deze monumenten en
meesterstukken der kunst is heden ten dage niets meer over dan eenige
steenen, enkele brokstukken van zuilen, bedolven in den moerassigen
grond door de rivier aangespoeld. Wat de Romeinen uit den tijd van het
keizerrijk niet hebben geroofd, dat hebben hunne opvolgers in het
byzantijnsche tijdvak verwoest. Wat nog overbleef, heeft de Alpheios
ondermijnd en omver geworpen, na eerst de dijken te hebben vernield,
die de ouden hadden opgeworpen om het geweld der overstroomingen
te keeren; de niet langer in hare bedding bedwongen rivier overdekte
allengs de vlakte met eene sliblaag van twaalf voet dikte.
De opgravingen, door de Franschen gedurende de expeditie van Morea
gedaan, hebben ons in staat gesteld, ons een vrij nauwkeurig denkbeeld
te vormen van den zoo beroemden Zeustempel, hoewel de grieksche
regeering, met onverantwoordelijke slordigheid, het onverschillig
aanziet dat het uitgegraven gedeelte van het monument weer met den
dag verder begraven wordt. De door Abel Blouet medegevoerde
fragmenten bevinden zich in den Louvre: de leeuw van Nemea, door
Herakles geveld; Artemis Stymphalia, van de hoogte der rotsen de
uitroeiing der vogels van het meer door Herakles aanschouwende; een
Hermes, prachtig bewerkt en bewonderenswaardig schoon in zijne

jeugdige bevalligheid; fragmenten van het westelijk fronton, waarop
Alkamenes van Athene het gevecht der Kentauren en Lapithen had
afgebeeld; Herakles, den stier van Kreta bedwingende, een meesterstuk
van den eersten rang, misschien door geen ander gewrocht der antieke
skulptuur overtroffen.--Maar sedert den dag, waarop ik Olympia onder
haar lijkkleed van slib en modder aanschouwde, heeft daar eene groote
verandering plaats gegrepen. De duitsche regeering, doende wat de heer
Beulé zoo herhaaldelijk, doch te vergeefs aan het fransche
gouvernement had voorgesteld, heeft voor hare rekening, op groote
schaal en onder uitmuntende leiding,