Princo Vanc | Page 8

ekvidis pendantan de arbo ion, pri kio li konsternite unue supozis, ke gxi estas kadavro de rabisto. Alproksimigxante li tamen trovis, ke la korpo vivas, kaj estas pendigita per rimeno, kiu cxirkauxas la korpon sub la brakoj. Sxajne la pendado neniel gxenis la viron, kiu aspektis tute trankvila kaj serena. Alia viro staris sur renversita sitelo, kaj blovis per blovilo en la busxon de la pendigito.
"Kion vi faras?" scivoleme demandis Vanc', haltante apud li.
"Nu," respondis la blovanto, "tiu cxi homo estas tro mallaborema por stari, pro tio ni devis lin pendigi; kaj li estas tro mallaborema por spiri por si mem, tial li cxiutage pagas al mi kvar pencojn, por ke mi spirigu lin per la blovilo."
"Mi vidis supre, apud la rivero, viron kiu estis tro mallaborema por mangxi," diris Vanc'. "Mi opiniis ke li estas suficxe sentauxga, sed certe cxi tiu estas la plej mallaborema homo vivanta."
"Se vi opinias tion," respondis la blovanto, "vi devus vidi lian kuzon Gobo, kiu logxas unu mejlon pli malsupre, rektalinie lauxlonge de la rivero."
Je tiu momento, Vanc' ekpensis, ke la mallumo estas proksima, kaj li denove ekvojiris. La viro, kiu havis la blovilon, saltetis de la sitelo kaj avide postkuris. Li havis naivan mienon kun granda ransimila busxo.
"La tuta familio gxin havas," li rauxke flustris al la Princo.
"Havas kion?"
"Mallaboremecon. Atendu gxis vi vidos Gobon!"
Sed li tiam rimarkis, ke Loto farigxas purpura je la vizagxo kaj malforta, pro manko de spirajxo; li do rapide rekuris al la sitelo, kaj denove komencis energie blovi por la cxiutaga kvarpenco.
"Flankedirante," demandis Vanc', haltante, "cxu vi scias kie logxas la Fragokolora Sorcxisto?"
"Li scias," respondis la blovanto, "sed vi ne povas venigi el li la sciigon. Li estas tro mallaborema por paroli; tial estas senutile vin gxeni pro tio."
Ekgxemante pro laceco kaj enuo, la regxa vojiranto sin turnis kaj dauxrigis sian marsxadon. Je la krepusko li atingis malgrandan vilagxon, plivere grupon de kadukaj dometoj, kaj tuj fraponte sur la pordo de unu el ili, por peti rifugxejon, li vidis procesion venantan trans la kampoj. Estis aro da viroj kun flagrantaj torcxoj, kelkaj kun piocxoj kaj fosiloj, kaj en la mezo sin montris portilo, sur kiu kusxis viro kun la okuloj largxe malfermitaj kaj fikse rigardantaj antauxen.
"Kio estas cxio cxi?" demandis la Princo al viro, kiu sxajnis posedi ian auxtoritaton inter la kunularo.
"Ni estas enterigontaj Gobon," respondis la viro.
"Sed li ankoraux ne estas senviva," ekkriis Vanc', tre konsternita.
"Estas vere," diris la viro per ordinara vocxo, "sed li ne deziras vivi. Mi scias, cxar dek jarojn li dungis min por pensi anstataux li. Nun tio tedas min, kaj mi tial opinias, ke estus pli bone lin enterigi; kaj tio kompreneble estas same, kvazaux li mem tion opinius."
"Nu," diris Vanc', kiu komencis tre konfuzigxi pro la stranguloj, kiujn li renkontis, "se li ne malkonsentas, mi ne scias kial mi devus maltrankviligxi. Sed eble, antaux kiam li estos enterigita, li povos diri al mi, kie mi trovos la Fragokoloran Sorcxiston."
"Li ne sin gxenos por rememori," respondis la viro, "kaj mi certe ne plu memoros por li."
"Nu," estis la penso, per kiu la malbonsxanca Vanc' sin konsolis, "tamen iom valoras, vidi la plej mallaboreman homon sur la tero."

CXAPITRO VIII
Li trovis malplenan kabanon, en kiu estis iom da sxima pajlo; kaj tie li pasigis la nokton, kaj dormis tiel profunde, kvazaux li kusxus sur la propra princa lito lanuga en la hejma palaco. Lia matenmangxo estis almozpetita cxe la pordo de unu el la dometoj en la vilagxo; kaj la tutan tagon li sekvis la riveron, gxis li venis, preskaux vespere, al la griza marbordo kaj al la kabanoj de la fisxkaptistoj.
"Kian nomon havas la rivero, kiun mi sekvadis?" li demandis al maljuna sulkplena fisxkaptisto, kiu flikis sian reton en la lumo de la subiranta suno.
"Gxi estas nomita Labo," respondis la maljunulo. "Gxi estas la orienta limo de Gajlando, kaj la marbordo estas la norda."
"Ho, pesto al la limoj!" ekkriis Vanc'. "Mi malamas ilin. Cxu vi povas doni al mi mangxajxon?"
"Ni estas malricxuloj," diris la maljunulo, "tamen mi supozas, ke ni povos doni al vi peceton, se vi pagos."
"Pagos?" kriis Vanc', mirigite. "Cxu vi scias, kiu mi estas?"
"Ne precize," diris la fisxkaptisto, "sed, pro via sxajno, kaj pro la skatolo, mi supozas, ke vi estas migranta amuzisto. Kion vi havas en la skatolo?"
"Mian familion," senpripense respondis Vanc'. "Cxu vi scias, kie logxas la Fragokolora Sorcxisto?"
"Ne precize," rediris la alia; "sed mi opinias, ke ialoke lauxborde. Kian familion vi havas? Felicxan familion?"
"Mi certe esperas, ke ili estas felicxaj," estis la respondo. "Mi scias, ke mi mem ne estas tia. Eble ili pli gxuas esti portataj, ol mi gxuas porti ilin."
"Kion ili povas fari?" persiste demandis la fisxkaptisto. "Cxu ili povas danci, kaj mangxi bulkojn, kiel urso, cxu ili bataletas kaj batas unu la alian, simile al pulcxinela ludo?"
"Ili faras nenion tian," kolere komencis Vanc'. "Gxi tute