Popolmalamiko | Page 7

li konsideras la aferon.
DOKTORO STOCKMANN Eble li ne sxatas, ke estas mi kaj ne li mem, kiu faris la malkovron.
SINJORINO STOCKMANN Jes, cxu ankaux vi tion timas?
DOKTORO STOCKMANN Nu, funde li kompreneble farigxos gxoja. Sed tamen --; Petro tiel diable timas, ke aliaj homoj ol li mem, faras ion por la bono de la urbo.
SINJORINO STOCKMANN Sed sciu, Tomas, -- vi devus esti tiel gxentila, ke vi dividu la honoron kun li. Cxu oni ne povus diri, ke estas li, kiu unue metis vin sur la spuron --?
DOKTORO STOCKMANN Jes, egale por mi. Se mi nur sukcesos rebonigi la aferon.
MALJUNA MORTEN KIIL (enmetas la kapon cxe la antauxcxambra pordo, cxirkauxrigardas ekzamene, ridas kasxe kaj demandas ruze) Cxu estas -- estas vero?
SINJORINO STOCKMANN (al li renkonte) Patro, -- cxu estas vi!
DOKTORO STOCKMANN Jen, jen, bopatro; bonan matenon, bonan matenon!
SINJORINO STOCKMANN Ho, sed envenu do.
MORTEN KIIL Jes, se estas vero; cxar alie mi foriros.
DOKTORO STOCKMANN Kio estas vero?
MORTEN KIIL Tiu stultajxo pri la akvosistemo. Cxu gxi estas vero?
DOKTORO STOCKMANN Kompreneble estas vero. Sed kiel vi sciigxis pri tio?
MORTEN KIIL (envenas) Petra enkuris, kiam sxi iris al la lernejo --
DOKTORO STOCKMANN Cxu sxi faris?
MORTEN KIIL Jes ja; kaj sxi rakontis --. Mi pensis, ke sxi volis nur ridindigi min; sed tia Petra ja ne estas.
DOKTORO STOCKMANN Ne, kiel vi povus pensi tiajxon!
MORTEN KIIL Ho, oni fidu neniun; oni povas esti ridindigata antaux ol oni scias. Sed tio tamen do estas vero, cxu?
DOKTORO STOCKMANN Jes, efektive tiel estas. Eksidu nun, bopatro. (sidigas lin en la sofon) Kaj cxu ne estas vera felicxo por la urbo --?
MORTEN KIIL (baraktas kun la ridado) Felicxo por la urbo?
DOKTORO STOCKMANN Jes, ke mi faris tiun malkovrajxon gxustatempe --
MORTEN KIIL (kiel antauxe) Ja ja ja! -- Sed neniam mi imagis, ke vi volis fari arlekenajxon pri via propra samsanga frato.
DOKTORO STOCKMANN Arlekenajxon!
SINJORINO STOCKMANN Sed, kara patro --
MORTEN KIIL (ripozigas la manojn kaj la mentonon sur la bastonbutonon kaj palpebrumas ruze al la doktoro) Kiel efektive estis? Cxu ne iuj bestoj enrampis en la akvotubojn?
DOKTORO STOCKMANN Ho jes, infuzorioj.
MORTEN KIIL Kaj ecx multaj tiaj bestoj envenis, diris Petra. Enorma amaso.
DOKTORO STOCKMANN Nu jes; ili povas cxeesti en centmiloj.
MORTEN KIIL Sed neniu povas vidi ilin, -- cxu ne estas tiel?
DOKTORO STOCKMANN Ne, vidi ilin oni ne povas.
MORTEN KIIL (silente klukridante) Jeno estas, diablo portu min, la plej bona, kion mi gxis nun auxdis pri vi.
DOKTORO STOCKMANN Kiel? Kio?
MORTEN KIIL Sed neniel vi povos kredigi tiajxon al la magistranto.
DOKTORO STOCKMANN Nu, ni vidos.
MORTEN KIIL Cxu vi imagas lin tiel freneza?
DOKTORO STOCKMANN Mi esperas, ke la tuta urbo estas tiel freneza.
MORTEN KIIL La tuta urbo! Jes, povas esti. Sed tion ili meritas; tio servu al ili bone. Ili estus tiom pli sagxaj ol ni maljunuloj. Ili hundbalotis min el la urba konsilantaro. Jes, tiel mi diras; cxar ili balotis pri mi kiel pri hundo. Sed nun ili ekhavos. Faru arlekenajxon pri ili, Stockmann.
DOKTORO STOCKMANN Sed bopatro --
MORTEN KIIL Nur arlekenajxon, mi diras. (ekstaras) Se vi kapablas tion fari, tiel ke la magistranto kaj liaj amikoj kuros cxirkauxe nur flarante sian propran odoron, mi surloke donos cent kronojn al la malricxuloj.
DOKTORO STOCKMANN Nu, tio estas ja gxentila.
MORTEN KIIL Jes, mi ja ne havas multe por disponi, vi scias; sed se vi tion kapablas, mi pensos pri la mizeruloj per kvindek kronoj julvespere.
(Redaktoro Hovstad venas de la antauxcxambro.)
HOVSTAD Bonan matenon! (haltas) Ho, pardonu --
DOKTORO STOCKMANN Ne, ne. Envenu; envenu.
MORTEN KIIL (denove klukridas) Li! Cxu ankaux li partoprenas?
HOVSTAD Kion vi aludas?
DOKTORO STOCKMANN Jes, kompreneble, li partoprenas.
MORTEN KIIL Cxu mi ne tion pensus! Estos enmetata en la gazetojn. Jes, vi estas vere la gxusta, Stockmann. Sed faru vian kabalon; nun mi foriros.
DOKTORO STOCKMANN Ho ne; restu iomete, bopatro.
MORTEN KIIL Ne, nun mi foriros. Kaj eltrovu kiel eble plej multajn arlekenajxojn; diable, tion vi ne estu farinta por nenio.
(Li eliras; Sinjorino Stockmann akompanas lin eksteren.)
DOKTORO STOCKMANN (ridas) Imagu, -- la maljunulo kredas ecx ne unu vorton el tio cxi pri la akvoliverejo.
HOVSTAD Cxu estis tiu afero --?
DOKTORO STOCKMANN Jes, pri tiu ni parolis. Kaj eble estas koncerne la samon, ke ankaux vi venas?
HOVSTAD Jes, estas pri gxi. Cxu vi havas liberan momenton, sinjoro doktoro?
DOKTORO STOCKMANN Tiom longe kiom vi deziras, kara.
HOVSTAD Cxu vi ricevis respondon de la magistranto?
DOKTORO STOCKMANN Ankoraux ne. Li venos post iom.
HOVSTAD Mi iom pensis pri la afero de post hieraux vespere.
DOKTORO STOCKMANN Nu ja?
HOVSTAD Por vi kiu estas kuracisto kaj sciencisto, tiu afero pri la akvoliverejo gravas en si mem. Mi aludas, ke vi ne pensas, ke la afero estas ligita kun multaj aliaj aferoj.
DOKTORO STOCKMANN Jes, kiel --? Ni eksidu, kara. -- Tie en la sofon.
(Hovstad eksidas en la sofon, la doktoro en apogsegxon aliflanke de la tablo.)
DOKTORO STOCKMANN Nu? Vi do opinias --?
HOVSTAD Vi diris hieraux, ke la putra akvo venas de malpurajxoj en la grundo.
DOKTORO STOCKMANN Jes, gxi venas sendube de