Popolmalamiko | Page 6

eble plej zorge.
SINJORINO STOCKMANN Do estas pri tio, ke vi estis tiom okupata!
DOKTORO STOCKMANN Jes, vi vere povas diri, ke mi estis okupata, Katrine. Sed cxi tie mankis al mi la necesaj sciencaj helpiloj; kaj mi sendis al la universitato provspecimenojn el la trinkakvo kaj el la marakvo por ekhavi ekzaktan analizon faritan de kemiisto.
HOVSTAD Kaj gxin vi nun ricevis?
DOKTORO STOCKMANN (montras la leteron) Jen mi havas gxin! Li trovis cxeeston de putrantaj organikaj materioj en la akvo, -- infuzorioj amase. Estas absolute malsanige cxu uzata interne cxu ekstere.
SINJORINO STOCKMANN Estas dia felicxo, ke vi malkovris tion gxustatempe.
DOKTORO STOCKMANN Jes, en tio vi pravas.
HOVSTAD Kion vi nun intencas fari, sinjoro doktoro?
DOKTORO STOCKMANN Kompreneble plibonigi la aferon.
HOVSTAD Cxu tio eblas?
DOKTORO STOCKMANN Devas esti ebla. Alie la tuta banejo estas neuzebla, -- detruita. Sed ne estas katastrofo. Mi klare scias, kion ni devas fari.
SINJORINO STOCKMANN Sed kara Tomas, ke vi tenis tion cxi tiel sekreta.
DOKTORO STOCKMANN Cxu mi kurus cxirkauxe en la urbo babilante, antaux ol scii certe? Ho ne; tiel freneza mi ne estas.
PETRA Nu, sed al ni hejme --
DOKTORO STOCKMANN Ecx ne al unu sola vivanta animo. Sed morgaux vi povos kuri vizite al la "melo" --
SINJORINO STOCKMANN Sed Tomas do --!
DOKTORO STOCKMANN Nu do, al avo. Jes, nun li ekhavos ion por primiri, la maljunulo; li ja kredas, ke mi estas freneza en mia kapo; nu ja, estas pluraj kiuj havas la saman opinion, mi rimarkis. Sed nun tiuj bonuloj vidu --; nun ili vidu --! (pasxadas cxirkauxe frotante la manojn) Farigxos ega bruo en la urbo, Katrine. Vi ne povas imagi. La tuta akvotubaro estu refosota.
HOVSTAD (ekstaras) La tuta akvotubaro --?
DOKTORO STOCKMANN Jes, kompreneble. La enlasejo situas tro malalte; oni translokigu gxin al loko multe pli alta.
PETRA Kaj tiel vi tamen finfine pravigxas.
DOKTORO STOCKMANN Jes, cxu vi memoras, Petra? Mi skribis kontraux ili, kiam ili estis konstruontaj. Sed tiam estis neniu, kiu volis auxskulti min. Nun, kredu, mi donos al ili plenan salvon; -- jes, cxar mi kompreneble skribis raporton al la banejestraro; gxi kusxis preta tutan semajnon; mi nur atendis tiun cxi. (montras la leteron) Sed nun mi tuj ekspedos gxin (iras en sian cxambron kaj revenas kun pakajxo da paperoj) Jen vidu! Kvar dense skribitajn foliojn! Kaj la letero estu kunmetata. Gazeton, Katrine! Havigu ion al mi por kovrajxo. Bone; jen; donu gxin al -- al --; (stamfas) kiel diable sxi nomigxas? Nu, donu gxin al la servistino; diru, ke sxi tuj portu gxin al la magistranto.
(Sinjorino Stockmann iras kun la pakajxo tra la mangxocxambro.)
PETRA Kion vi pensas, ke onklo Petro diros, patro?
DOKTORO STOCKMANN Kion li do dirus? Li certe estos gxoja vidante, ke tia grava vero malkovrigxas, mi pensas.
HOVSTAD Cxu vi permesas, ke mi faros etan noticon en "La Popola Mesagxo" pri via malkovro?
DOKTORO STOCKMANN Jes, vere dankon pro tio.
HOVSTAD Estas ja dezirinde, ke la publiko sciu plej eble frue.
DOKTORO STOCKMANN Jes, certe estas.
SINJORINO STOCKMANN (revenas) Nun sxi foriris kun gxi.
BILLING Vi farigxos, je dia morto, la elstarulo de la urbo, sinjoro doktoro!
DOKTORO STOCKMANN (kontente pasxadas cxirkauxen) Ho cxu; funde mi ja nur faris mian devon. Mi estis bonsxanca trezorfosisto; tio estas la tuto; sed tamen --
BILLING Hovstad, cxu vi ne opinias, ke la urbo devus fari procesion por doktoro Stockmann?
HOVSTAD Tiun ideon mi cxiuokaze subtenos.
BILLING Kaj mi parolos kun Aslaksen pri tio.
DOKTORO STOCKMANN Ne, karaj amikoj, lasu tian arlekenajxon; mi ne akceptos iujn arangxojn. Kaj se la banejestraro ekpensus decidi por mi plialtigon de la salajro, mi ne akceptos gxin. Katrine, mi diras al vi, -- mi ne akceptos gxin.
SINJORINO STOCKMANN Kaj vi faras gxuste, Tomas.
PETRA (suprenlevas sian glason) Je via sano, patro!
HOVSTAD kaj BILLING Je via sano, je via sano, sinjoro doktoro.
HORSTER (tusxetas glason kun la doktoro) Ke vi havu nur felicxon el tio cxi.
DOKTORO STOCKMANN Dankon, dankon, miaj karaj amikoj! Mi estas elkore gxoja --; ho, estas tamen benate scii pri si mem, ke oni faris sin meritinda por sia naskigxurbo kaj siaj kuncivitanoj. Hura, Katrine!
(Li kaptas sxin per ambaux manoj cxirkaux la kolo kaj turnigxadas kun sxi. Sinjorino Stockmann krias kaj kontrauxbatalas. Ridado, aplauxdado kaj huraoj por la doktoro. La knaboj elmetas siajn kapojn cxe la pordo.)

DUA AKTO
(La sidcxambro de la doktoro. La pordo de la mangxocxambro estas fermita. Antauxtagmeze.)
SINJORINO STOCKMANN (Kun sigelita letero en la mano venas de la mangxocxambro, iras al la antauxa pordo dekstre kaj enrigardas.) Cxu vi estas hejme, Tomas?
DOKTORO STOCKMANN (interne) Jes, mi jxus revenis. (venas) Cxu estas io?
SINJORINO STOCKMANN Letero de via frato. (donas gxin al li)
DOKTORO STOCKMANN Aha, ni rigardu. (dauxre legas murmurante) Hm --
SINJORINO STOCKMANN Kion li do diras?
DOKTORO STOCKMANN (metas la paperojn en la posxon) Ne, li nur skribas, ke li mem vizitos nin tagmeze.
SINJORINO STOCKMANN Do memoru, ke vi tiam estu hejme.
DOKTORO STOCKMANN Jes, mi ja povos; cxar mi jam finis miajn antauxtagmezajn vizitojn.
SINJORINO STOCKMANN Vere mi estas scivola auxdi kiel