Pag Susulatan nang Dalauang Binibini na si Urbana at ni Feliza | Page 2

ay inyong pagsaquitan, at ang aral na ito,i, casabáy
nang gatas na ipasuso sa anac, pasundan nang mabuting halimbaua,
halimbauang sa inyo,i, maguisnan, at maquiquita ninyo na ang
magandang aral ay maguiguing magaling na asal na di mabibitiuan cun
di casabáy nang búháy.
N~guni cun inyong bayaan, palac-hing salát sa aral, hubád sa
magandang asal, ay capilitang ipagsusulit ninyo sa Dios, at pagdating
náng panahon na sila,i, paguitna sa mundó, sa masamáng uaning sa
canila,i, mamasdan, dalamhati ang inyong pupulutin, cayo ang sisisihin
nang tauo, at palibhasa,i, bun~ga nang inyong capabayaan.
At sacali ma,t, sa edad na labing dalaua ó labing apat na taon, sa isang
Escuela, Colegio ó sa isang Maestro, sila ay mag aral, matutuhan
naman ang pinag aralan, cayo,i, maniuala,t, ang magandang asal na
canilang pinulot ay tulad sa hirám na damit saglit na isinoot at biglang
hinubád: cauangqui nang hiyas na isinadaliri, iniuan sa suloc ay agad
nalimutan: caparis nang cáyong nagcuculay dilao, na initan, nang arao,
hinipan nang han~gin, ay agád cumupas, at di nacalaban sa init at bilís.
Matamisin ang caunting pagod sa inyong pagtuturo, at pagdating nang
panahon na pag-anihan nang inyong man~ga anac ang magandang aral
na ipinunlá ninyo, ang hirap ay maguiguing toua.
At cun sa inyong magandang aral, ang man~ga anac ninyong dalaga sa
guitna nang pan~ganib sa mundó ay nacapag iin~gat, ang maban~góng

bulaclac na canilang puri ay di nalalantá, at pag dating nating panahon
na sila,i, tuman~gáp nang estado nang matrimonio, ay maquita ninyó
na sila,i, mababait na esposa, at marunong na ina nang canila namang
maguiguing anac, ¡laqui nang toua na inyong cacamtan!
Cun ang man~ga baguntauo na inyong anac, sa inyong pagsasaquit ay
matutong matacot sa Dios, masunorin sa inyo, marunong
maquipagcapoua tauo, magalang sa matatandá, mapagtiis sà capoua
binata, maalam bumagay sa tauo sa mundó; at pagdating nang panahon
na sila,i, maguing esposo at ama, ay maquitaan ninyo nang bait sa
paquiquisama sa canilang esposa, nang dunong sa pag tuturo sa anac,
saan di ang sila,i, capurihán at caran~galan ninyo.
Cun sila,i, tumangap nang anomang catungculan at maquita ninyo na
marunong tumupád, maalam magpaquita nang mahal na asal sa guitna
nang mundó at caguinoohan, ¡laqui nang pagpupuri nang tauo sa inyo!
¡At ang pasasalamat nang inyong man~ga anac ay di matatapus hangan
cayo,i, nabubuhay sa mundó at hangan sa matapus naman ang canilang
buhay sa mundó!
Ang halimbauang iniaalay sa inyo, ay isang familia ó mag anac. Sa
magcacapatid, na dito sa loob nang libro,i, aquing sinasaysay,
ipinatatanao co ang magandang pag aral nang magulang sa anac, at ang
pagtangáp nang anac nang aral nang magulang.
Sa pan~galang "Urbana" nababasa ang magaling na paquiquipag
capoua tauo. Sa caniyang man~ga sulat sa capatid na Feliza, ay
macapupulot ang dalaga, macapag aaral ang bata, maca aaninao ang
may asaua, macatatahó ang binata nang aral na bagay sa calagayan
nang isa,t, isa.
Cay Feliza, mag aaral ang dalaga nang pagilag sa pan~ganib na
icasisira nang calinisan; at ang caniyang magandang asal ay
magagauang ulirán nang ibig mag in~gat nang cabaitan at loob na
matimtiman.
Sa man~ga sulat ni Urbana, na ucol sa pagtangáp nang estado nang
matrimonio, ang dalaga,i, macapagaaral, at gayon din ang baguntauo, at

macapupulot nang hatol sa dapat alinsunorin bago lumagay sa estado,
at cun na sa estado na.
Sa man~ga sulat ni Feliza cay Urbana, na ang saysay; ay ang
magandang asal nang capatid na bunsó na si Honesto, macapagaaral
ang bata, at macatatantó nang caniyang catungculan sa Dios,
pagcatanáo nang caliuanagan nang canilang bait.
"Paombong" ang saysay: sa pagca,t, siya ang unang bayang
pinautan~gan nang pagod. Bayang pinaghirapan, bayang minahal
naman, at palibhasa,i, sa aral at pagod na aquing guinugol, ay naquitaan
nang masaganang paquinabang. Bayang lumagui sa loob; sa pagca,t,
naquitaan naman nang magandang loob.
Aco,i, sinuyo mo at pinabaunan nang masaganang luha: icao ay
maniuala at ang arao na iyo,i, di co linilimot, ang perlas mong bubô ay
aquing dinampót, binucsán ang dibdib, at mag pa hangan n~gayon ay
iniin~gatan.
Mahiguit sa sampuo ang nalacarang taon, mag mulá sa arao na yaon,
n~guni,i, sariua ring parang cahapon.[1]
Limbág ca sa dibdib, ay di ca nacatcát nang habang panahong limbás
nang panimdim; at palibhasa,i, ang nag-iin~gat sa iyo,i, susi nang pag
ibig.
At cun sa handóg cong halimbaua, cayong man~ga ina ay magdalitang
dumampót nang magandang aral, itanim sa loob at alinsunorin, at
mapanood co ang paquinabang nang inyong man~ga anac, sa inyong
paghihirap sa aquing pagsisicap, ¿ay mahuhulaan caya ninyo ang
aquing uiuicain?
Ang uiuicain co,i, pinapalad aco, at ang cahalimbaua co,i, nagsabog
nang binhi, ay ang tinamaan co ay mabuting lupa.
At sa quinacamtang cong toua ang nacacaparis co,i, isang magsasacang
cumita nang alio, uupó sa isang pilapil, nanood nang caniyan halaman,
at sa caniyang palayan na parang inaalon sa hirap nang han~gin, at sa

bun~gang hinog na anaqui butil na guintong nagbitin