Nantas

Nantas, by Emile Zola

The Project Gutenberg EBook of Nantas, by Emile Zola This eBook is
for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no
restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it
under the terms of the Project Gutenberg License included with this
eBook or online at www.gutenberg.net
Title: Nantas
Author: Emile Zola
Release Date: June 26, 2007 [EBook #21945]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK NANTAS
***

Produced by Jeroen Hellingman and the Online Distributed
Proofreading Team at http://www.pgdp.net/

De
Cohen-Editie
Van de

Beste binnen- en buitenlandsche boeken
Uitgave van
Gebroeders E. & M. Cohen, Amsterdam 1920

Nantas
Door
Emile Zola

Uitgave van
Gebroeders E. & M. Cohen, Amsterdam Heerengracht 326

NANTAS, DE STERKE.
REALISTISCHE NOVELLE
Door EMILE ZOLA.

I.
Nantas bewoonde, sinds zijn aankomst te Parijs, een kamer op de derde
verdieping van een huis in de rue de Lille, grenzende aan het prachtige
gebouw van baron Danvilliers, lid van den Raad van State, die het huis
in weelderigen ouden stijl had doen optrekken. Als Nantas zich
voorover boog, kon hij een hoekje van den tuin van dit paleis zien.
Reusachtige boomen verspreidden een aangenamen schaduw en hooger,
over de groene kruinen, had hij het gezicht op de Seine, de Tuileriën,
het Louvre, de reeks van kaden, een groot dakenveld en zelfs heel in de
verte Père-Lachaise.

't Was een kleine zolderkamer, met een glazen pan als venster en
Nantas had haar zoo eenvoudig mogelijk gemeubileerd met een bed,
een tafel en een stoel. Hij had zich daar geïnstalleerd, omdat het
goedkoopste hem het beste voorkwam, zoolang hij moest worstelen om
een betrekking te vinden. En toch maakte het vuile behang, de zwarte
zoldering, de ellende en naaktheid van dit kamertje, waar zelfs geen
schoorsteen was, geen bedroevenden indruk op hem. Sedert hij sliep in
het gezicht der Tuileriën en van het Louvre, vergeleek hij zich bij een
generaal, die genoodzaakt was van een eenvoudigen boerenherberg aan
den weg, zijn verblijfplaats te maken, terwijl zijn troepen gelegerd zijn
om de rijke en machtige stad, die hij morgen stormenderhand hoopt in
te nemen.
Nantas was de zoon van een metselaar te Marseille, en was aan het
gymnasium aldaar zijn studiën begonnen, daartoe gedreven door de
trotsche teederheid zijner moeder die een heer van hem wilde maken.
Toen zijn moeder gestorven was, had Nantas echter een betrekking
moeten aanvaarden, waar hij twaalf jaren lang een leven van
wanhopige eentonigheid had geleid. Wel twintig maal zou hij
weggevlucht zijn als zijn plicht hem niet bevolen had te Marseille te
blijven, tot hulp en steun van zijn vader, die door den val van een
steiger invalide was geworden. Hij moest thans in de behoeften van hun
beiden geheel voorzien. Op een avond thuis komende, vond hij den
metselaar echter dood, zijn nog warm pijpje naast hem liggend. Drie
dagen later verkocht hij wat er in het kleine huishouden nog van eenige
waarde was en vertrok met twee honderd francs in den zak naar Parijs.
Van zijn moeder had Nantas een hardnekkige zucht naar grootheid en
rijkdom geërfd. Hij was een jongmensch, die spoedig tot iets besloot en
zijn besluiten met ijzeren wil ten uitvoer bracht.
Toen hij nog jong was, had men iets bijzonders in hem meenen te zien.
Dikwijls had men gelachen als hij uitriep: "Ik voel mij o, zoo sterk",
een uitdrukking die comisch werd als men hem aanzag het te kleine
jasje uit den naad springende aan de schouders en waarvan de mouwen
hem tot aan de polsen reikten.
Zoo zachtjes aan had hij een zekere vereering voor de kracht opgevat,

slechts haar in het leven der menschen ziende, overtuigd dat de sterken
altijd de overwinnaars zijn. Volgens Nantas was het slechts noodig te
willen om te kunnen; de rest was bijzaak.
's Zondags, als hij geheel alleen in de omstreken van Marseille
wandelde, onder een verschroeiende zon, dan voelde hij een stroom in
zich, die hem voortdurend voorwaarts joeg. Thuiskomende at hij met
zijn verminkten vader wat aardappelen, zichzelf belovende later wel te
zorgen, dat de maatschappij, waarin hij op zijn dertigsten jaar nog niets
was hem wat beters zou geven. Het was geen gewoon verlangen, dat
hem bezielde, geen zucht naar laag genot, het was alleen het gevoel van
een verstand en een wil, die niet op hun plaats waren, maar bedaard en
kalm de plaats zochten te bereiken, welke hun rechtens toekwam.
Nauwelijks betraden zijn voeten het plaveisel van Parijs of Nantas
meende de hand maar voor 't uitstrekken te hebben om een hem
waardige betrekking te vinden. Den eersten dag reeds opende hij den
strijd. Men had hem eenige aanbevelingsbrieven mede gegeven, welke
hij zich haastte aan hun adres te bezorgen; ten overvloede klopte hij