Met een der stoomers van de Maatschappij Nederland naar Genua | Page 3

passagiers derwaarts komen als
naar gewoonte te Genua aan boord. De kennis, ook met eenige
scheepsofficieren, is spoedig gemaakt. In ons goede land ontbreken de
aanrakingspunten van gemeenschappelijke bekenden maar zelden. Als
ten 7 ure de maaltijd is aangericht, terwijl de kust allengs voor het oog
verdween, is niemand meer een vreemde in den kring en als de boot in
den stillen, heerlijken avond over de spiegelgladde wateren glijdt,
terwijl de sikkel der wassende maan daarover haar tooverlicht giet en
van verre het licht van een vuurtoren als een laatste groet uit het
vaderland straalt, is de gezelligheid gekomen in de kleine maatschappij,
voor eenige dagen binnen de beperkte ruimte van ons stoomschip
vereenigd.
En nu naar kooi, of klinkt dat wat ouderwetsch, dan naar "de couchette",
zooals de frissche slaapplaats in meer modern Hollandsch heet. De
oude, bekrompen en benauwde "kooi", één boven en één beneden, waar
men geregeld het hoofd stootte, is vervangen door een luchtig, open
rustbed, waar boven een groot venster met gordijnen, dat licht en
desverkiezende ook lucht genoeg laat binnenstroomen. Onze hutten zijn
boven, in de zoogenaamde "dekhut", gemakkelijk van het dek te
bereiken en bij een der twee trappen, die naar beneden voeren. Zij
zijn--betrekkelijk natuurlijk--ruim en hebben bergplaats genoeg [1].
Ook hebben zij het voordeel, dat men er geen last heeft van het
nachtelijk "aschwippen", of van het vroegtijdig dek schrobben. Voor
zeker aantal hutten zorgt een Javaansche bediende. 't Zijn modellen van
oplettendheid, voorkomendheid en rustigheid. Gij kunt niet naar iets
kijken, of 't wordt u aangeboden. Gij zoekt iets, en 't is of zij uw
gedachten raden. Gij treedt de rooksalon binnen, om een pijp of sigaar
aan te steken. Daar staat er reeds een voor u met een vlammetje. Aan
tafel is de bediening vlug en kalm. Zij verstaan Hollandsch genoeg, om
u te begrijpen, maar met zulke dienende geesten zijn haast geen
woorden noodig.
Komt men vroeg aan dek, wat niet zelden geraden is, wanneer er iets in
't gezicht komt, spoedig verschijnt er een Javaan met een kop warme
koffie. Tusschen 6 en 9 ure staat een overvloedig ontbijt gereed, 12.15

begint de lunch, ten 7 ure de maaltijd. [2] Tusschen ontbijt en lunch,
evenals tusschen lunch en maaltijd, wordt een verfrissching
aangeboden en 's avonds thee. Wat men verder verlangt, wordt
verstrekt op een geteekenden bon, met het nummer der hut. Op
bepaalde tijden wordt met den hofmeester afgerekend. Aan 't einde der
reis bekomt deze een fooi, evenals de hutbediende en het Javaansche
personeel en corps. 't Is hun van harte gegund, want van fooitjes-jagerij
is geen sprake. Een sigaar is altijd welkom.
Voor alles, wat het gemak en genoegen der passagiers betreft, zorgt de
administrateur. Hij bekleedt een belangrijke plaats aan boord. De heer
Mulié, die deze functie op de Willem II vervulde, heeft alle aanspraak
op onzen dank voor de wijze, waarop hij het deed. Is de administrateur
altijd bezig, 't hangt van omstandigheden af, of een ander lid van het
vaste officierscorps, de scheepsdokter, al of niet in de gelegenheid is,
diensten te bewijzen. Onze medicus (Dr. Rogge) behoefde als zoodanig
gelukkig niet op te treden. Hij kon zich bepalen tot de aangenamer taak,
om door zijn persoonlijkheid ruimschoots het zijne bij te dragen tot den
opgewekten geest, die aan boord heerscht. Daar blijft een mensch van
zelf wel gezond bij! De gezagvoerder heeft zijn verblijf op de brug,
waar de toegang niet vrij is, maar somtijds vergund wordt, ook een
kleine wereld op zich zelf, afgescheiden van de alledaagsche dingen
daar beneden. In letterlijken zin kan niet gezegd worden, dat hij daar
"een oog in 't zeil houdt". Maar van daar gaat het wakend, vaak
gewapend, oog over alles op de zee, aan den hemel, op het land. Als
zijn plicht hem daar niet vasthoudt, daalt hij af naar lager sferen en
neemt hij aan den maaltijd en aan de gesprekken deel. Ook de andere
scheepsofficieren vertoonen zich in hun vrijen tijd wel op het dek onder
't gezelschap.
Althans tot Genua wordt de scheiding tusschen de passagiers der 1ste
en 2de klasse niet streng gehandhaafd. Daartoe is ook geen reden bij
het kleine getal en den maatschappelijken stand der laatsten, onder wie
een leeraar uit Amsterdam en een Duitsch professor gevonden worden.
Voor kinderen beneden de 12 jaren worden de maaltijden aangericht in
een afzonderlijk salon, onder toezicht der hofmeesteres. Bij ons is de
kinderwereld slechts vertegenwoordigd door één vijfjarig meisje, dat

spoedig aller lieveling werd.
Een verdienstelijk man aan boord is de barbier, die bovendien met de
pianola de dansen der jongelui begeleidt en ook kleine reparaties aan
kleedingstukken verricht. Er is ook gelegenheid, te laten wasschen en
strijken, maar de Chinees, wien Dr. Groneman met eere vermeldt als
een "die zijn kunst van stijven en strijken bijna volkomen meester is",