Met een der stoomers van de Maatschappij Nederland naar Genua | Page 5

dan weer dichter en woester, met dennen en berken, met rijk begroeide gronden vol varens, bloeiende meidorens en bremstruiken en wilde planten in milden overvloed.
Dan zijn 't ruime uitzichten op weiden en korenvelden, van rijwegen en voetpaden doorslingerd, met blauwende hoogten en een van licht tintelenden waterspiegel in de verte, of landhuizen met hun plantsoenen en bloemperken, naar landsgebruik achter hooge hagen of muren wel wat al te veel verscholen. Ook boom- en bloemkweekerijen zijn er: Red Lodge met uitgestrekte, weelderige tuinen, en een kweekerij, opmerkelijk door den reusachtigen stam en de forsche kroon van een rijk bloeienden rozenboom. Wij hebben geen reden ons den tocht te beklagen, die op goed geluk was ondernomen, en Southamptons bevolking weet ook van de schoone omstreken der stad te genieten. 't Is vol wandelende families met kinders en kinderwagens, vol rijtuigen en fietsers, en niet al te veel tuftufs komen de frissche lucht op den stralenden Zondagmiddag bederven door stofwolken en benzinegeur.
Bij een herbergje aan den weg houdt ons rijtuig stil. The Clump Inn is de bescheiden naam, en hoogst bescheiden is ook de geheele inrichting.
Een donker huis, een verwaarloosd tuintje, dat wel een verzamelplaats van gebroken beeldjes schijnt. Toch is het blijkbaar veel bezocht. Vrij wat rijtuigen staan er voor, of komen de vertrekkenden vervangen, 't Bevreemdt ons, omdat er dicht bij, meer in het bosch verborgen, een vrij wat netter en om het uitzicht gunstiger gelegen uitspanning gevonden wordt. Maar daar is geen levende ziel te bespeuren, terwijl de enge, duistere vertrekjes der Klomp vol zitten. Misschien weten de koetsiers wel de verklaring van dit verschijnsel.
De herberg blijkt ook het eindpunt van onzen rit. Deels langs denzelfden fraaien weg rijden wij terug, om dan een zijweg in te slaan, waar 't wel aan ruime uitzichten en aan buitenverblijven niet geheel ontbreekt, maar die toch minder aantrekkelijk is. Er worden vrij wat nieuwe, meest leelijke en eenvormige huizen gebouwd. Aan deze zijde schijnt de stad zich belangrijk uit te breiden. Een sterke daling brengt ons terug in de buitenwijken en voorts langs de schoone Stadskade aan den zoom van de ruime waterkom, voorbij het overschot der overoude walmuren en torens, het Platform met zijn antieke vuurmonden, de Royal Pier en het Queenspark, met het standbeeld van prins Albert tegen een met klimop begroeid muurbrok en het gedenkteeken van Gordon.
Door het dok brengt ons het rijtuig dicht bij de boot en hier eindigt onze loonende ontdekkingstocht. Wat wij daarop van het Engelsche landschap leerden kennen laat een vriendelijke herinnering achter en heerlijk is de stille zomeravond, rustig aan boord doorgebracht met het liefelijk en opwekkend uitzicht op de spiegelgladde baai, aan de overzijde begrensd door de rijkbegroeide parkheuvels, aan wier voet het dorp Hythe ligt met zijn lange pier, aan deze zijde door de groene hoogten bij Netley, waar de witte torens van het kasteel zich afteekenen tegen het dichte bosch, terwijl het helder stralende water als bezaaid is met kloeke stoomers en sierlijke jachten, straks, als de duisternis gevallen is, met tallooze lichtjes op de voor anker liggende schepen of op snel voortschietende stoombarkassen, nu en dan overstraald door het schitterend electrisch licht eener passagiersboot, die den kant van Wight opstoomt, of vol van feestgangers van daar terugkeert.
Na den rustigen avond dreigt een onrustige nacht. Als de Zondag voorbij is, begint het innemen van lading en het laadruim met de snorrende machines is vlak bij de dekhut! Maar de welwillendheid van den administrateur komt dit bezwaar tegemoet, door ons voor dien nacht een andere slaapplaats te verschaffen, ver genoeg van het rumoer, om behoorlijk te kunnen rusten tegen de vermoeienis, die morgen ons wacht.
Vermoeiend was die dag wel, niet zoozeer door lichamelijke inspanning, als wel door de menigte van indrukken, die zich verdrongen, maar genotrijk was hij in hooge mate, want hij was grootendeels gewijd aan een bezoek van het wonderschoone eiland Wight.
Bijtijds gaan wij met een drietal onzer medepassagiers op weg, want al kunnen wij nu een hoek van het dok afsnijden door de loods, die thans open is, de afstand tot het einde der Pier, waar de boot op Wight afvaart, mag wel op niet veel minder dan een half uur gerekend worden. Van den zeer langen steiger, een der veelbezochte uitspanningsplaatsen van Southampton, is het uitzicht schoon en rijk en dat is het ook van het hooge bovendek der kloeke raderboot. Nieuw is 't ons niet meer, maar altijd treft en trekt het weer bij vernieuwing op den frisschen, zonnigen morgen, als alles in de beweging van den drukken arbeid is, gelijk op den stillen avond, toen de Sabbathrust er over lag uitgebreid. De heuvels van Hampshire, de bosschen bij Netley gaan wij voorbij; 't gaat langs de groote stoomers aan het dok, waar 't laden en lossen in vollen gang is, de lange rij transportschepen voor het hospitaal,