Mark Twain: Tri Noveloj

Mark Twain: Tri Noveloj

The Project Gutenberg EBook of Mark Twain: Tri Noveloj, by Mark Twain This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included with this eBook or online at www.gutenberg.org
Title: Mark Twain: Tri Noveloj
Author: Mark Twain
Translator: Edwin Grobe
Release Date: March 8, 2006 [EBook #17945]
Language: Esperanto
Character set encoding: ASCII
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK MARK TWAIN: TRI NOVELOJ ***

Produced by Robert L. Read, William Patterson, Edwin GROBE and the Online Distributed Proofreading Team at http://www.pgdp.net

KLASIKAJ USONAJ NOVELOJ

MARK TWAIN (1835-1910)

TRI NOVELOJ:
- KONFESO DE MORTANTO - - LA FIFAMA SALTANTA RANO DE KALAVERO-KONTEO - - LA RAKONTO PRI LA MALBONKONDUTA KNABETO -

Esperantigis EDWIN GROBE

1999 Eldonejo-Arizona-Stelo 1620 North Sunset Drive Tempe, Arizona 85281-1550 Usono

MARK TWAIN: TRI NOVELOJ Unua Eldono: Januaro 1999

Originaj Anglalingvaj Titoloj:
"A DYING MAN'S CONFESSION" "THE NOTORIOUS JUMPING FROG OF CALAVERAS COUNTY" "THE STORY OF THE BAD LITTLE BOY"

Copyright 1999 Edwin P. Grobe for the herein contained English-to-Esperanto Translations
* * * * *
ENHAVO
"Konfeso de Mortanto" p. 1 "La Fifama Saltanta Rano de Kalavero-Konteo" p. 14 "La Rakonto pri la Malbonkonduta Knabeto" p. 19
* * * * *

KONFESO DE MORTANTO
Ni alproksimigxis vilagxon Napoleonon en sxtato Arkansaso. Tial mi komencis pripensi mian tiean taskon. La horo: tagmezo. La vetero: hela kaj suna. Tio estis malbona. Almenaux, ne bonega. Cxar mia tasko ne estis (lauxprefere) tagmeza speco. Ju pli mi meditis, des pli tiu fakto sin trudis al mi--jen unuforme, jen aliforme. Finfine gxi prenis la formon de preciza demando. Cxu estas bonsence plenumi la taskon dumtage kiam, vin senigante je iom da komforto kaj inklino, vi povas elprofiti la nokton por tio, sen scivolemaj gvatokuloj? Tio decidis la aferon. Klara demando kaj klara respondo konsistigas la plej mallongan elirejon por la plejmulto da konfuzajxoj.
Mi kunvenigis miajn amikojn en mia kajuto kaj diris ke mi bedauxras estigi gxenon kaj malesperon sed ke, post meditado pri la afero, lauxsxajne estos pli bone ke ni albordigu niajn bagajxojn kaj vizitu Napoleonon. Ilia malaprobo estis tuja kaj lauxta; ilia lingvajxo, ribelema. Ilia cxefa argumento estis tiu kiu cxiam malmergigxas la unua en tiaj okazoj, ekde la komenco de tempo. "Sed vi elektis kaj antauxkonsentis resti sur cxi tiu boato," ktp.; kvazaux, decidigxinte fari malsagxajxon, laux nepra neceso oni restu sur la sama vojo kaj aliigi gxin en du malsagxajxojn per la plenumo de la komenca decidigxo. Mi utiligis diversajn taktikojn por mildigi ilian sintenon, kun suficxe bona sukceso. Rezulte de tiu kuragxigo mi plimultigis miajn klopodojn. Kaj por komprenigi al ili ke ne estis mi kiu postulis la plenumon de la koncerna taskacxo kaj ke mi nepre senkulpas pri la afero, mi baldaux ekkuragxis rakonti ties historion, preskaux samvorte kiel mi cxi-poste raportas.
Cxirkaux la fino de la pasinta jaro mi pasigis kelkajn monatojn en Munkeno, en Bavario. En novembro mi logxis en la pensiono de Frauxlino Dalvejnero, cxe numero 1 de Karlostrato. Sed mia laborejo situis unu mejlon for, en la domo de vidvino sin vivtenanta per gastigado. Sxi kaj sxiaj du junaj infanoj kutimis veni cxe mi cxiun matenon kaj kunbabiladi en la Germana--responde al mia peto. Unu tagon, dum mi vagpromenadis en la urbo, mi vizitis unu el la du lokoj kie la registaro retenas kaj prizorgas kadavrojn gxis la kuracistoj certas ke tiuj finmortis kaj ne dauxre vivas en tranca stato. Estis makabra loko, tiu cxambrego. Vidigxis tridek ses plenkreskulaj kadavroj, sternite surdorse sur iom oblikvangulaj tabuloj en tri longaj vicoj--kaj havante cxiuj vaksoblankajn rigidajn vizagxojn sub la blankaj mortotukoj volvitaj cxirkaux ili. Laux la flankoj de la cxambro estis profundaj orielaspektaj alkovoj kaj en cxiu el tiuj kusxis pluraj marmormienaj beboj, entute kasxite kaj enterigite sub tavoloj da fresxaj floroj krom siaj vizagxoj kaj interfalditaj manoj. Cxirkaux fingro de cxiu el tiuj kvindek senmovaj formoj, grandaj kaj malgrandaj, estis ringo. Ekde la ringo, drato etendigxis gxis la plafono kaj de tie gxis sonorileto en tiea kontrolcxambro kie, tage kaj nokte, kontrolisto sidas cxiam en vigla atendado, preta alvenigi eksaltan urgxohelpon al iu ajn ano de tiu palvanga kompanio kiu, vekigxinte el la morto, estigas korpomovon--cxar cxiu movo, ecx la plej minimuma, agitos la draton kaj sonigos tiun timindan sonorileton. Mi imagis min mortosentinelo kiu dormetis en nepra tiea soleco en tre malfrua horo dum malrapidege evoluanta gvatdejxorado de iu mugxventega nokto kaj eksentis sian korpon aliigxi palpebrumtempe en tremetantan jxeleon pro la subita bruacxo de tiu terura alvokilo! Tial mi enketis pri tiu ajxo, demandis kio kutime okazas? Cxu la gvatisto mortis kaj la revivinta kadavro alvenis por komfortigi kiel eble plej multe liajn lastajn momentojn? Sed oni riprocxis al mi mian klopodon nutri sencelan kaj senvaloran scivolemon en tiel solena kaj funebra loko. Kaj mi foriris tre humiligite.
La sekvintan matenon mi rakontadis mian aventuron