Maerchen und Sagen | Page 9

woll an't Hart to kamen un den Düwel, wenn he sick nich gar to sehr inw?rtelt hett, uttodriwen v?rstunden. Un wet de Herr, wo dat herkümmt? In olden Tiden, as de Heiden hier utdrewen un Gotts Wurt un dat bloodige Krütz predigt wurden, was disse Gegend hier üm Starkow Redba? un L?bnitz nicks as Holt, Heid un Morast, wo hier un dar een Mann in sinem Hüsken wahnde. Da kam ook een Pastor un de nüe Kark schull buwt warden; ?werst der Lüde was wenig un dat Weinige ook noch arm. De Pastor is een sehr gottsfürchtig Mann west un klok dabi un hett veel hen un her sunnen, up wat Wis he Gotts Wark vollbringen un sinem hilligen Wurt eene Stad bereiden künn. Un da is em de Düwel infollen, de olde Schalk un Seelenf?nger, de sick oft bi em infund, wenn he sine stille Bedstund in sinem Kamerken helt. Denn he kennde en woll, wenn he sick as eene swarte Fleg up sine Bibel settede un darup herümwipperde. Denn de Stank blef nah, wenn de Fleg wegflog. Un de kloke Herr hett den Düwel mit List dran kregen un bedragen, un Satan hett sweeten mü?t, datt em de h?llschen Druppen ?wer de N?s lepen. Un in drei Dagen hett de Kark fix und fardig da stahn, as de Herr se noch süht, un is eene van den ?ldesten in Pamerland, un ehr Baumeister hett se nich mit inwihen helpen d?rft. ?werst dat mütt man em laten, so slimm de olde Fiend is, he hett eene grote D?gd, un dat is de D?gd der Geduld un Arbeitsamkeit, datt he sick nicks v?rdreten lett, wat to sinem Gesch?ft hürt--un datt künn een Christenminsch sick ook woll van dem Doiwel leeren laten. Wo sehr de kloke Prester en ook vexirrt un narrt hedd, he makte een fründlich Gesicht dato, un kam jümmer wedder un frog sinen Kunden, ob he em noch nich in wat denen künn un ob he nich noch eene kleene Arbeit f?r en hedd. De Prester ?werst fürchte sick v?r dem Schelm, datt he en doch beluren mügte, un wull nicks mehr mit em to dhon hebben.
Nu was da een D?rp, dat nah Starkow in de Kark ging; dat lag achter dem Holt heel nah, un de Pastor mü?t oft dahinriden. ?werst so nah dat D?rp ook lag, was't wegen Unwegsamkeit doch een Dreiviertelwegs. Denn he mü?t eenen wieden Weg maken ?wer Oldenhagen un üm den groten Wald herüm, wiel in dem Holt een deeper Morast was, wo man alleen im Sommer ?wer kunn. Da f?ll dem Pastor eenes Dages in, ob he sinen Werkmeister nich wedder bruken un dran kriegen schull. Un as de Düwel eenmal wedderkam, slot he den Handel af mit em un besprack sick mit dem B?sen: He schull em in drei Dagen den Weg d?r't Holt un eenen Damm ?wer den Morast maken, un he wulle mit Lif und Seel sin wesen, wenn he en betrappelde, datt he man eenen Strohhalm breet ut sinem V?rbeet ging. De Prester satt awerst in sinem Garden unner eenem Boom un las de Predigt ?wer, de he den n?chsten Sünndag holden wull; un sin Swur was: "Düwel, wenn du in drei Dagen den Weg un Damm d?r dat Holt to der Horst fardigkrigst, so schast du mine Seel nehmen, wo du se findst, wenn ick nich mehr up dissen minen V?rbeet stah." Un de Düwel schmunzelde in sinem Sinn un dachte: Den Vagel hest du fangen; denn wo will de dumme Prester dat woll anfangen, datt ick'n nich mal uter sinem V?rbeet treffen schall? Dat Lewen is lang un de Gedanken sünt kort un ehr Beten van Faden ritt licht af. Un he ging lustig weg un makte sick an de Arbeit, haude Eeken af un makte Brüggen un slepte Steene un karde Sand, un ehr drei Dag üm weren, stund de grade Weg da un lag de sch?ne Damm fardig, so sch?n un glatt, datt een K?nnig mit Lust dr?werfahren kunn. Un he kam to dem Prester un sede: "De Weg un de Damm sünt makt." Un he lurde em nu up, wo he en faten un begigeln künn.
Un kum vergingen een paar Dag, so nam de Prester sinen Stock in de Hand un ging den Weg nah Redbas herut, sick sine Brewe un Zeitungen van der Post to halen. Un as he kum an de Brügg kamen was, wo de Sched is tüschen de Redbasser un Starkower Feldmark, wipps, hast du mir nicht gesehn, was de olde Grising da in sinem roden scharlaken Tressenrock un mit sinem Hahnenfoot, wippelde as een Hester üm dat kranke Küken, üm den Prester herüm, un stellde sick achter em up den Weg, datt he em nich wedder torügg lopen künn. Un he grü?te en up sine d?welsche Wise gar