Maerchen und Sagen | Page 3

Volk der Falken un Wihen sick v?rlustiren. Denn wenn datt kold ward un de kahle un magre Winter kümmt, denn macken de meisten V?gel sick up un flegen ?wer See un Land wiet weg hen, wo't warm is, un kamen erst im Fr?hj?hr wedder wenn Snee un Riep weg sünt. He ?werst mütt hier beduren un utholden den langen kolden Winter un ?wer den witten Streken flegen un luren un luren un luren, ob he woll een mageres Musken edder eenen helligen Vagel erwischen kunn. Denn luren mütt de b?se Schelm, erflegen kann he nicks Fettes un W?liges: Gott hett em to Straf to sw?re Flüchten gewen. Un wenn wi den slimmen Junker flegen sehn, ropen wi: Blagfoot! Blagfoot! wo bekümmt di de Kattenspise? wo smecken di de Müse? So mütt he nu lewen bet in Ewigkeit un all sine Kinder un Kindskinder mit em nu in der wieden kolden Welt herümflegen as een Minschenfiend un ook as een Vagelfiend; denn all sine Dag süht man en in keener Gesellschaft. Wo ?werst Hüser sünt un Minschen un Veh im Winter warm wahnen, d? d?rt he nich henkamen; dat hett Gott em v?rbaden un em d?v?r eenen Gruwel int Hart jagt. Un nu, Herr, wet he, wat dat mit dem Blagfoot f?r 'ne Bewandni? hett un kann't den Junkers mal utleggen: denn Unsereen versteit dat nich so fin.

De Brügg bi Slemmin
Ick mütt bi disser Gelegenheit ook noch v?rtellen van der Brügg in dem Slemminer Holt, wo de Weg nah Zornow utl?pt. Da geit dat gar wunnerlich to; wo menniger stolter Rüter hett sick dar den Sand vam Pels schüddeln mü?t! Denn jede Kreatur weet darüm un wahrschuwt, datt et da nich richtig is. As ick een Jung van viertein, f?ftein Jahren was, h?dd ick de Koi bi dem Holl?nder to Slemmin un drew oft int Holt, un wenn ick ook dem wilden J?ger sine Hund hett hedd, keen Kalf hedd ick achter de Sünn ?wer de Brügg kregen. Darüm steit da herüm ook jümmer dat sch?nste un l?ngste Gras, denn dat Veh mü?t den Verstand verlaren hebben, dat da mit egnem Willen gr?sen gahn wull, un ick gl?w, keen dummer Dreihhals van Schaap edder Goos würd da een Halmken anrühren. Un wer des Nachts ?wer de Brügg f?hren edder riden mütt, o Herre Jemerus! wat kost't dat oft v?r Künst un Sprüng! Un wo snuwen de Perd un zittern un daddern un b?wern v?r Angst, datt se ?wer de behexte Brügg sch?len, un scheten up der Brügg in de Knee un laten den schumigen Sweet vam Liwe drüppeln, as hedden se een paar Mil im Galopp lopen, edder as wenn se in de Lüchting van Kanonen springen schullen. De Minsch alleen wett nicks davon, wenn se em't nich v?rtellt hebben edder wenn he nich in der Nacht kümmt un de Ulen und Kraihen in so dickem Swark üm de Düwelsbrügg flegen. Un ditt is de Geschicht van der Brügg:
In Zornow was eene smucke Dern, eenes Schepers Dochter, de hedd sick dreimal v?rjumfert un jedesmal ehr Kind ümbr?cht, un de drei Kinder in dem Graben bi der Brügg in de Erd steken. ?werst achter dem drüdden Kinde is de Satansundhad utkamen, un se hebben de Dern nahmen un se in eenen Sack dhan un bi der Brügg in dem Graben v?rs?pt, un hebben de Lik van der armen Sünnersche bi ehren Kindekens ingraben. ?werst wat künn tüschen dissen V?rdrag wesen? Un't is darnah eene dulle un wilde Wirtschaft worden, datt den Lüden de Haar to Barg stahn sünt, so hebben sich de flegenden un klagenden Geisterken van den Kindekens f?hlen un vernehmen laten. Un wer in dem Holte wat to dhon hett, dem will ick nich raden, datt he sick lang nah Sünnenunnergang edder v?r Sünnenupgang da betrappeln lett. Dat piept un flüstert un wispert un tutet un hült da denn de ganze Nacht d?rch, as wenn Katten Hochtid hollen edder lütte Kinder quarren, un Ulengequiek un Kraihengeschrei klingt jümmer datüschen. Denn in eener hollen Eek ?wer der Brügg sitt Dag und Nacht eene olde Ul, un dat is de arme Schepersdochter, de in disser Welt keene Rauh findt. Un des Nachts mütt se jümmer hen un her flegen van Boom to Boom un van Twig to Twig un schreien un quiken, datt eenem de Haar up dem Kopp susen, un drei junge Ulen uhuen un flegen jümmer achter ehr her, un dat sünt de drei Kinder, de se vermordt hett. ?werst tüschen twelw un een da geit et erst recht lustig, un Gott gnade dem, de denn ?wer de Brügg mütt. Denn hett sick dat ganze Ulenrik tosam v?rgadert, un se maken eene Musik in der Luft, wornah dat ganze düwelsche Heer in der ersten Mainacht danzen künn, un een hungriger Wulf mit gl?nigem Rachen steit an der Eck un h?lt