Leiðarvísir í ástamálum | Page 2

sál og fulln?gt trá hennar.
Tae er h?gt ae brosa á ymsa vegu: lymskulega, glettnislega, biturlega, kuldalega og blíelega. Af tví séreu, ae brosie er teirri konu "voldugt vopn í hendi", sem mee tae kann ae fara, og er undir m?rgum kringumst?eum lykill ae hjarta karlmannsins.--En tae er eins mee brosie og augnaráeie, ae of mikie má af tví gera ae brosa, og síbrosandi kona er treytandi.
Tú mátt heldur ekki brosa eea hl?ja ae ?llu, alvarlegu jafnt sem skemtilegu, og eigi máttu brosa framan í hvern mann, sem vereur á vegi tínum, og umfram alt foreast hie reykvíkska _veieibros_, sem algengt er á vorum d?gum.

*Handtakie*
hefir mikla tyeingu og getur borie mikinn áv?xt. Tví er haldie fram, ae manninn megi mikie tekkja af handtaki hans. Sumir taka svo laust í h?nd tess, sem teir heilsa eea kveeja, ae líkast er sem teir séu hr?ddir vie ae snerta hana. Slíkt handtak ber ekki vott um, ae mikill innileikur sé ae baki. Ef tú vilt láta karlmann finna ylinn frá hjarta tínu, tá skaltu trysta h?nd hans hlylega og til tess ae gera handtakie enn áhrifameira, líta í augu hans um leie. Engum manni getur dulist ylurinn, sem liggur ae baki tví handtaki, og tae hlytur ae hafa áhrif, ef maeurinn getur annars oreie fyrir áhrifum frá tér. Og flestir munu hugsa mee sjálfum sér síear: M?rgu hefi eg gleymt af tví, sem á milli okkar fór, tegar vie vorum saman, en aldrei gleymi eg tó handtaki hennar.

*G?ngulagie*
er einnig vert ae vanda, tvi ae tae er h?rmulega ljótt ae sjá fríear konur hafa ljótt g?ngulag: bognar í baki, hoknar í knjálieum, tramma áfram áhyggjufullar--á sk?kkum og sk?ldum stígvélum,--eins og allar skuldir h?fuestaearins hvíldu á hereum teirra. Sumar tifa ótt og títt eins og vasaúr, aerar róa fram og aftur (um herearnar) eins og hlaupastelpa í rokk.
Tú skalt ganga stilt og rólega mee j?fnum skrefum og samstiga teim sem tú gengur mee, en vingsaeu h?ndunum eigi mikie, tví tú getur tá barie náunga tinn á g?tunni, ef fj?lmennt er úti.

*Ae lita andlitie.*
Tae vireist f?rast í v?xt, ae konur liti andlit sitt mee ymsu móti og ?finlega í teim tilgangi ae synast fallegri en t?r eru í raun og veru.
En nú skal eg segja tér eitt: Andlit titt er svo fallegt frá skaparans hendi--tó ae tú sért óán?ge mee tae--ae tú getur eigi gert tae fallegra mee gervilitum ("smínki"). Hann hefir engan skapae _ljótan_ og áreieanlega ekki ?tlast til tess, ae nein af d?trum hans f?ri ae _mála_ sig í framan.
Tú getur mee m?rgu móti vareveitt fegure tína, en til "smínksins" máttu aldrei grípa.
Lausl?tiskonan--sem er litljót--á ae hafa einkarétt til ae "smínka" sig.
Tú skalt aftur á móti bera gott og litlaust "créme" á andlit titt og núa eea strjúka andlitsv?evana um leie. Tae heldur húeinni vel mjúkri og kemur í veg fyrir allar hrukkur, sem sett g?tu skugga á fegure tína.
--Tú mátt einnig nota lítie eitt af góeu andlitsdufti ("púeri"), en tae má ekki vera áberandi.

*Ilmv?tn.*
Tá ?ttir altaf ae nota ofurlítie af góeu ilmvatni í f?t tín--minsta kosti sparif?tin--en g?ta tess, ae gera tae í hófi. "Hóf er best í hverjum hlut." Einnig er gott ae bera góe ilmefni (hárv?tn) í hárie vie og vie og núa tví inn í hársv?reinn.
Hvorttveggja tetta hefir sín áhrif á karlmennina, tví ae teim fellur tae illa, ae finna eldhúslykt eea fúkkalykt úr f?tum teirrar konu, sem teir eru mee á opinberum stae, t. d. í leikhúsi eea veitingahúsi.
Eg endurtek tae, ae tú vereur mj?g ae g?ta hófs í tessum efnum.
Tú skalt aldrei nota hárlit.

*Kl?eabureur og trifnaeur.*
"F?tin skapa manninn," segir mált?kie, en tae er eigi sannm?li nema ae hálfu leyti. R?fillinn er alt af r?fill, hvernig sem hann er kl?ddur.
Til tess ae geta oreie yndisleg í augum karlmanna, vereur tú ae vanda kl?enae tinn og trifnae, tvi ae ótrifin kona er andstyge sieaera manna.
Tú mátt aldrei vera í óhreinum f?tum, tegar tú ert eigi vie óhreinlega vinnu.--óhreinir morgunkjólar og svuntur eru hvimleieir og tae er ótrifnaeur ae snúa óhreinni svuntu vie, og nota hana úthverfa.
Sama er ae segja um ?ll ?nnur f?t; tau eiga fyrst og fremst ae vera hrein og órifin.--Ae ganga í rifnum f?tum, er hireuleysiseinkenni.
N?sta krafa, sem karlmenn gera til fata tinna er sú, ae tau fari vel; sé eigi of lítil né of stór, og pilsin eigi ótarflega stutt.
Tae er óholt ae nota tr?ng lífstykki.
Tae er ákaflega óvieeigandi, ae giftar konur kl?eist mj?g stuttum pilsum.
Tetta eru v?gustu kr?furnar, sem gera vereur til fata tinna. Hitt fer eftir efnum og ást?eum, úr hvaea efni f?tin eru gere. G?ttu tess umfram alt ae kl?ea tig eigi um efni fram. Tae ber vott um mentunarleysi og litla mannkosti, tegar konur hugsa um tae eitt, ae kl?east fínum f?tum--oft mee mj?g sterkum litum og áberandi útsaumi illa gereu--og dingla aftan í tískunni, sem er breytileg eins og vindstaean og sjaldnast