La kolonoj de la socio | Page 3

plej antauxa pordo maldekstre)
Kiel lauxtvocxaj ili farigxas tie interne.
ADJUNKTO RORLUND Cxu io aparte okazas?
SINJORINO BERNICK Mi ne scias. Mi auxdas ke estas iuj ene cxe
mia edzo.
(Hilmar Tonnesen, kun cigaro en la busxo, envenas tra la pordo dekstre,

sed haltas je la vido de tiom da sinjorinoj.)
HILMAR TONNESEN Ho, pardonu -- (volas retiri sin)
SINJORINO BERNICK Ne, Hilmar, proksimu do; vi ne gxenas. Cxu
vi ion volas?
HILMAR TONNESEN Ne, mi nur volis enrigardi. Saluton, sinjorinoj.
(al sinjorino Bernick) Nu, kio do farigxos?
SINJORINO BERNICK Pri kio?
HILMAR TONNESEN Bernick estas ja kunvokinta kunvenon.
SINJORINO BERNICK Cxu? Pri kio do?
HILMAR TONNESEN Ho, estas ja denove tiu fervoj-sensencajxo.
SINJORINO RUMMEL Ne, cxu eblas?
SINJORINO BERNICK Bedauxrinda Karsten, cxu li havu ecx pliajn
malagrablajxojn --
ADJUNKTO RORLUND Sed kiel ni komprenu tion cxi, sinjoro
Tonnesen? Konsulo Bernick jam lastan jaron konigis, ke li ne volas
havi iun fervojon.
HILMAR TONNESEN Jes, tion ankaux mi opinias; sed mi renkontis
plenrajtigiton Krap, kaj li rakontis, ke la fervoja afero denove
traktigxos, kaj ke Bernick havas kunvenon kun tri el la monhavantoj en
la urbo.
SINJORINO RUMMEL Jes, cxu ne estas kiel sxajnis al mi, ke mi
auxdis la vocxon de Rummel.
HILMAR TONNESEN Jes, kompreneble Rummel kunestas, kaj
ankaux komercisto Sandstad el la deklivo kaj Mikkel Vigeland, --
"Mikelo Sanktulo", kiel oni nomas lin.

ADJUNKTO RORLUND Hm --
HILMAR TONNESEN Pardonu, sinjoro adjunkto.
SINJORINO BERNICK Kaj nun estis ja tie cxi tiel bone kaj trankvile.
HILMAR TONNESEN Nu ja, miaparte mi ne bedauxrus, ke ili
komencus denove kvereli. Estus ja ioma amuzado.
ADJUNKTO RORLUND Nu, tiajn amuzadojn mi pensas, ke oni povas
senesti.
HILMAR TONNESEN Tio estas laux natura emo. Certaj naturoj
bezonas foje sxirantaj bataloj. Sed de tio la etburgxa vivo ne havas
multe oferenda, kaj ne estas por cxiu donita -- (foliumas la libron de la
adjunkto) "La virino kiel la servantino de la socio". Kia sensencajxo
estas tio?
SINJORINO BERNICK Dio, Hilmar, tion vi ne diru. Vi sendube ne
legis tiun libron.
HILMAR TONNESEN Ne kaj mi ne intencas legi gxin.
SINJORINO BERNICK Vi versxajne ne bone fartas hodiaux.
HILMAR TONNESEN Ne, mi ne fartas.
SINJORINO BERNICK Cxu vi eble ne bone dormis cxi-nokte?
HILMAR TONNESEN Ne, mi dormis vere malbone. Mi faris
promenadon hieraux vespere pro mia malsano. Poste mi pasxadis al la
klubo kaj legis vojagxpriskribon pri la norda poluso. Estas io hardanta
en tio sekvi la homojn en ilia lukto kontraux la elementoj.
SINJORINO RUMMEL Sed tio ne bone efikis al Vi, sinjoro Tonnesen.
HILMAR TONNESEN Ne; gxi malbone efikis; la tutan nokton mi
turnadis duondorme songxante, ke min persekutis abomena rosmaro.

OLAF (kiu envenis supre sur la gxardena sxtuparo) Cxu persekutis vin
rosmaro, onklo?
HILMAR TONNESEN Mi tion songxis, vi stultulo! Sed cxu vi dauxre
cxirkauxiras ludante per tiu ridinda arko? Kial vi ne havigis al vi veran
pafilon?
OLAF Jes, mi volus, sed --
HILMAR TONNESEN Cxar vera pafilo, tiu do havas iun sencon;
cxiam estas io nervostrecxa kiam oni estas pafonta.
OLAF Kaj tiam mi povus pafi ursojn, onklo. Sed patro ne permesos al
mi.
SINJORINO BERNICK Vi ne devas meti tiajxojn en lian kapon,
Hilmar.
HILMAR TONNESEN Hm, -- tiela parencaro edukigxas hodiaux! Oni
parolas pri sporto kaj sporto, -- Ho Dio, -- sed cxio estas nur ludo;
neniam serioza urgxo al tio hardanta, kio trovigxas en kuragxa renkonto
okulon al okulo antaux la dangxero. Ne staru celante al mi per la arko,
vi stultulo; vi povus malpreni.
OLAF Ne, onklo, gxi ne havas sagon.
HILMAR TONNESEN Vi ne povas scii; gxi tamen povas havi sagon.
Forprenu gxin, mi diras! -- Kial pro diablo vi neniam vojagxis transen
al Ameriko en iu el la sxipoj de via patro? Tie vi povus vidi cxason al
bizonoj aux lukto kontraux la rugxuloj.
SINJORINO BERNICK Tamen Hilmar do --
OLAF Tion mi volonte farus, onklo; kaj eble mi renkontus onklon
Johan kaj onklinon Lona.
HILMAR TONNESEN Hm --; sensencajxo.
SINJORINO BERNICK Nun vi povas reen iri en la gxardenon, Olaf.

OLAF Panjo, cxu mi ankaux povos eliri sur la straton?
SINJORINO BERNICK Jes; sed ne tro foren.
(Olaf kuras elen tra la kradpordo.)
ADJUNKTO RORLUND Vi ne devus meti tiajn kapricojn en la kapon
de la infano, sinjoro Tonnesen.
HILMAR TONNESEN Ne, kompreneble, li devas iri cxi tie kaj farigxi
fornosidulo, kiel tiom da aliuloj.
ADJUNKTO RORLUND Sed kial Vi mem ne transvojagxos?
HILMAR TONNESEN Mi? Kun mia malsano? Nu, tio komprenigxas;
gxin oni ne multe konsideras en la urbo. Sed tamen, -- oni havas ja
certajn devojn al la socio al kiu oni apartenas. Devas almenaux esti iuj
kiuj tenas la standardon alte. Usx, nun li denove krias!
LA SINJORINOJ Kiu krias?
HILMAR TONNESEN Nu ja, mi ne scias. Ili estas iom lauxtvocxaj tie
interne, kaj tio igas min nervoza.
SINJORINO RUMMEL Certe estas