La Karavano | Page 9

?io, kion mi aydis dum la nokto, tajnis al mi kvazay son?o; sed kiam mi suprenrigardis, mi ?ion trovis kiel hieray. Senmove kutis la mortintoj; senmove la kapitano estis alfiksita al la masto. Ridante pri mia son?o, mi levi?is, por ser?i mian maljunan serviston. Tiu ?i sidis en la kajuto kaj profunde meditis.
"Ho sinjoro!" ekkriis li, kiam mi eniris, "mi preferus kuti sur la plejprofundejoj de l' maro, ol pasigi ankoray unu nokton en tiu ?i ensor?ita tipo."
Mi demandis lin pri la kayzo de lia maltrankvileco, kaj li respondis:
"Post kelkhora dormado mi veki?is kaj ekaydis, kiel oni kuradas tien kaj ?i tien super mia kapo. Unue mi kredis, ke estas vi; sed estis almenay dudek, kiuj tie ?irkaykuradis; mi aydis ankay vokadon kaj kriadon. Fine malsuprenvenis la ttuparon pezaj patoj. Forlasis min nun plene la konscio. Nur de tempo al tempo mi rekonscii?is, kaj tiam mi vidis tiun saman homon, kiu estas najlita al la masto tie supre, sidantan kantante kaj trinkante ?e tiu ?i tablo; kaj tiu skarlate-vestito, kiu kutas ne malproksime de li sur la ferdeko, sidis kuntrinkante ?e lia flanko."
Tiel rakontis mia maljuna servisto. Mi sentis min absolute ne bone, pri tio mi povas certigi vin. Tio do ne estis iluzio: mi ankay ja estis bone aydinta la mortintojn. Tipveturi en tia societo, tio estis al mi plejaltgrade terura. Dume mia Ibrahimo profundi?is en medito. "Jen mi trovis!" ekkriis li fine. Venis al li en la kapon sentenco, kiun lernigis al li iam lia avo, sperta kaj multvoja?inta homo; ?i povus efiki kontray ?iuspecaj fantomoj kaj sor?a?oj. Li certigis ankay, ke tiu dormemo, kiu nin ekposedis, estos en la venonta nokto facile malhelpebla, se ni senlace ripetos pre?sentencojn el la Korano. La propono de l' maljunulo tre pla?is al mi. Maltrankvilanime ni vidis veni la nokton. Apud la kajuto estis ?ambreto, en kiun ni decidis retiri?i. Ni traboris tra la pordo kelkajn truojn, sufi?e grandajn por superrigardi tra ili la tutan kajuton. Poste ni firmfermis lay eblo la pordon de interne; kaj Ibrahimo surskribis en ?iuj kvar anguloj la nomon de l' Profeto. Tion farinte, ni atendis la terura?ojn de l' nokto.
Denove estis, mi kredas, la dekunua horo proksimume, kiam mi forte ekdormemi?is. Mia kunulo tial konsilis al mi pre?diri kelke da Koransentencoj; kaj vere tio kontrayefikis. Subite fari?is supre granda movado. Knaris la tnuregoj; piedaj patoj sonis sur la ferdeko; kaj kelkaj vo?oj estis klare aydeblaj. Dum kelkaj minutoj ni sidis tie, korpremate atendante. Fine ni ekaydis iun malsuprenveni la ttuparon de l' kajuto. Tion aydante, la maljunulo komencis eldiri la sentencon, kiun lernigis al li lia avo kontray fantomoj kaj sor?a?oj:
"?u vi el aero venis, Ay en tomb' malluma dormis, Ay vin mara fundo tenis, Ay infera fajr' vin formis,-- Granda Allaho ordonas al vi: ?iuj fantomoj obeas al li."
Mi devas konfesi, ke mi ne multe kredis je ?i tiu sentenco, kaj stari?is al mi la haroj sur la kapo, kiam la pordo malfermegi?is. Envenis tiu granda majesta viro, kiun mi vidis najlitan al la masto. La najlo ankoray traestis lian cerbon, sed li jam reeningigis sian glavon. Post li envenis alia malpli ri?e vestita, kiun mi ankay vidis supre kutantan. La kapitano, -- estis ja klarerekoneble li, -- havis palan viza?on, grandan nigran barbon, kaj sova?e ruli?antajn okulojn, per kiuj li ?irkayrigardis la tutan ?ambron. Dum li preteriris nian pordon, mi povis lin vidi tre klare; li, siaflanke, tajnis tute ne rigardi al la katanta nin pordo. Ili ambay sidi?is ?e la tablo, kiu staris en la mezo de l' kajuto, kaj layte, preskay kriante interparoladis en nekonata lingvo. Ili pli kaj pli layti?is kaj koleri?is; fine ekfrapis la kapitano la tablon per pugnigita mano, ektremigante la tutan ?ambron. Sova?e ridante, la alia salte levi?is kaj faris signon al la kapitano, ke li sekvu lin. Tiu ?i sin levis, eltiregis sian sabron el la ingo, kaj ambay forlasis la ?ambron. Ni spiris pli libere, kiam ili estis for; sed nia timo ankoray neniel fini?is. Sur la ferdeko fari?is ?iam pli kaj pli layte. Aydi?is rapida kurado, ridado, kriegado. Fine eksplodis tumulto vere infera: armiltintegado kaj kriado; ni kredis, ke mallevi?as sur nin e? la ferdeko, kune kun la tuta velaro: subite -- profunda silento! Post multe da horoj, kura?inte resupreniri, ni trovis ?ion en antaya stato; alie ol antaye kutis e? ne unu; ?iuj estis rigidaj kiel ligno.
Ni tiel pasigis sur la tipo multe da tagoj. ?i veturadis ?iam orienten, kie, lay mia kalkulo, sendube kutis la tero. Sed, e? se ?i transiris multe da mejloj dum la tago, nokte ?i tajnis ?iam veturi returnen; ?ar, kiam la suno levi?is, ni ?iufoje retrovi?is sur la sama loko. ?i tion ni ne povis klarigi al ni alimaniere, ol supozante, ke la mortintoj ?iunokte veturis plenvele returnen. Por tion malebligi, ni ferlis antaynokti?e ?iujn velojn kaj