Korte Arabesken | Page 9

hangt, staart gekronkeld
om kop. Om zijn bovenarmen slingeren ook twee slangen, als vreemde
braceletten. Op zijn borst zijn twee, ik zal maar zeggen, pornografische
figuurtjes ingeprikt, maar zoo kunstig, dat ze mij laten denken aan de
geheime muzeum-zaal in Napels, met de kleine obscene bronsjes uit
Pompeï. Het is heusch "kunst" en geen pornografie, zoû een aesthetisch
aangelegd rechter moeten beslissen. Het is zoo geestig en fijn
geteekend, als ik nooit nog en nimmer gezien heb. Een vogel vecht met
een kreeft. Een kat zet zijn rug op tegen een hond. Alle kleine
vleeschplekjes tusschen de drie slangen en de twee Pompeïaansche
tafereelen zijn ingenomen door keurig bewerkte détails: rozetten en
arabesken. Geheel dat athletenlichaam is één bezienswaardigheid.
Het publiek heeft André dicht omringd: iedereen wil zien en de
vrouwen strijken met de vingers over de illustraties, om te voelen of het
perspectief wel glad is.
- Ja, zegt André: alles is glad, mijn huid is als zij! Strijk maar!
- Vooruit, vooruit! brult het publiek. André le Pêcheur, contre
Theophile, le Lion du Littoral!
Cirkel wordt uitgebreid. In een kist is zaagsel en de beide lutteurs
wrijven zich de handen droog. Zij groeten elkaâr met het professionale
gebaar vol waardigheid. Gladiatoren in een antieke arena. ... Maar
modern is het schouwspel om hun zwarte onderbroekjes, en om het
publiek, nu kop aan kop.
Een jongentje dat den Lion bijstaat, gaat rond met een bakje; de sous
regenen en klikklakken neêr.
Leeuw en André grijpen elkaâr aan.
Het schijnt of zij elkander aaien.
Maar het is niet aaien, het is wederzijdsche kracht aanvoelen en
schatten.

Ik zie aan des Leeuws oogen ... dat hij er inloopt.
Zij schitteren, des Leeuws wateroogen ... want hij meent, dat André
niet zoo geweldig is als hij wel dacht.
De Leeuw spant zich in; hij wil André afmatten.
In gewicht zullen zij beiden ongeveer het zelfde wegen: 108, 110 kilo.
Daar valt de Leeuw, onder André's pressie, maar hij valt op de knieën.
En blijft als een rots.
Het gaat mij weêr interesseeren, als altijd--tòch weet ik, ditmaal beter
dan ooit--dat het "chiqué" is; dat André--veél sterker en volhoudender
dan den Leeuw--moét verliezen, omdat ik het verkies.
Hoe zal het gaan?
Het publiek is eén spanning, ik ook.
- Vooruit, Leeuw! roep ik. Leg hem! Leg hem! Hoû je flink!
Het publiek stemt in.
André poogt den Leeuw omver te halen, op den rug. ...
Hij glimlacht, André: hij gluurt even naar mij, Ik weet het: hij werkt
met halve kracht.
Hij zoû den Leeuw dadelijk hebben, op zijn rug, als hij, André, het
verkoos.
Hij werkt en schudt en hijgt. ...
Mooi zoo: hij truqueert goed. ...
In het publiek wordt gewed.

Wedt maar op, oude jongens, maar weet, dat de duc de Voorzienigheid
was!
André doet zelfs de verboden trucs!
Hij strekt zich uit, zwaar op den rug van den Leeuw, en poogt hem zijn
armen te wrikken.
De Leeuw blijft onverwrikbaar.
Men applaudisseert den Leeuw!
Het doet mij pleizier voor hem!
André probeert een cravate; André probeert een ceinture; de Leeuw
blijft als een blok.
André, schijnbaar razend, ranselt met de zij van de hand op des Leeuws
nek.
Publiek brult, jouwt André uit.
Denk aan de bouillabaisse, André!
Plotseling richt de Leeuw zich op de knieën, slaat zijn armen achterom
en sluit zijn handen als een schroef om André's nek. Eén beweging... hij
is òpgestaan, en de Leeuw slingert geheel André's geïllustreerde
muskulatuur over zijn leeuwenhoofd. Het lichaam van André beschrijft
een huiveringwekkenden cirkel en ligt ... op het tapijtje.
Met beide schouders gedrukt! Hoezee!!
De strijd heeft drie minuten geduurd.
- De Leeuw heeft André gelegd! De Leeuw heeft André gelegd!
Publiek is dol, juicht, schreeuwt. ...
De sous regenen, klikklakkeren op het bakje van den kleinen jongen.

De Leeuw heeft overwonnen.
Hij drukt André, die is opgestaan, de hand.
De Leeuw glimt van zweet, en straalt van trots, in den glans der
acetyleenlamp.
Hij buigt en groet met de hand links en rechts.
Een voldoening vonkt in zijn wateroog.
Hij heeft gemeend, dat hij heusch André te sterk is geweest, want, daar
is hij zeker van, André zou zich nooit laten vinden voor een "chiqué."
De Leeuw weet niet, hoe dol André is op bouillabaisse en kelkjes
anisette, vooral als de duc die betaalt!
- Leeuw, zegt de duc; je bent bewonderenswaardig!!
En de duc schudt des Leeuws klauw.
- Ja meneer, zegt de Leeuw fier; u ziet: heelemaal gedaan is het nog
niet met den Leeuw--!
De Leeuw is zoo blij, en de duc is blij--!
De worstelaars kleeden zich aan; het publiek verspreidt zich. Vol
commentaar.
Nogmaals afscheid van den Leeuw, die verrukt is.
Daar zie ik André, met zijn leuke smoel, knipoogen hier en knipoogen
daar, en onder het nog aanwezig publiek smoezen ze, om mij, en