Indrukken van Finland

Indrukken van Finland

The Project Gutenberg EBook of Indrukken van Finland, by Clara
Engelen This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and
with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away
or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
with this eBook or online at www.gutenberg.net
Title: Indrukken van Finland
Author: Clara Engelen
Release Date: October 20, 2004 [EBook #13802]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK
INDRUKKEN VAN FINLAND ***

Produced by Jeroen Hellingman and the PG Distributed Proofreaders
Team

Indrukken van Finland
Door Jonkvrouwe Clara Engelen.
Suomi is de zachte, welluidende, droomerige naam, dien de Finnen hun
land hebben gegeven. Het is de naam van het land, dat in den laatsten
tijd onze aandacht tot zich trekt, welks strijd voor vrijheid en oude
rechten onze belangstelling gaande houdt.
Finland is voor ons, Hollanders, betrekkelijk onbekend. Waarschijnlijk
zou het dat voor mij ook gebleven zijn, als het gelukkige toeval mij niet
met eene Finsche had samengebracht, en ik niet in de gelegenheid ware
geweest om Finland tweemaal te bezoeken.

Een paar jaar geleden nam ik het besluit, mijne finsche vriendin naar
haar land te vergezellen en weinige dagen later waren we te Lübeck,
om des avonds van daar met de _Storfürsten_ [1] naar Helsingfors te
vertrekken. Voor dat we ons plaatsbewijs voor den overtocht kregen,
moesten wij onzen pas laten zien en hem later op de boot dadelijk
afgeven. Groot was de _Storfürsten_ niet; zij leek mij zelfs in 't
oogvallend klein, maar ik wist toen nog niet bij ondervinding, dat de
Oostzee zeer weinig golfslag heeft en dus ook door betrekkelijk kleine
schepen kan bevaren worden. De zeventien passagiers waren voor het
meerendeel Finnen, die naar hun land terugkeerden, blij het
conservatieve Midden-Europa, zooals zij dat uitdrukken, te kunnen
verlaten. Mijn vriendin had spoedig een paar kennissen gevonden, bij
wie we ons gedurende de reis aansloten en met wie ik heel wat heb
afgepraat. Bij meer dan één gelegenheid hebben we het Noorden en
Midden-Europa met elkaar vergeleken, en telkens viel het mij op, hoe
er door deze lieden met een zekere minachting gesproken werd over het
laatste, dat als zeer behoudend en overbeschaafd bestempeld wordt.
Een ander thema dat ter sprake kwam, was de emancipatie. De Finnen
zijn wat dit punt aangaat, zeer vooruitstrevend. Co-educatie b.v. is iets
dat van zelf spreekt. Bijna alle meisjes doen hun "baccalaureat", [2]
studeeren eenige jaren en zoeken vervolgens eene betrekking. De
Finnen stellen er een groote eer in, dat zij andere landen zooveel
vooruit zijn, maar hebben tevens de neiging om alles af te keuren, wat
niet òf uit Zweden, òf uit hun eigen land stamt.
Opmerkelijk is het, dat de Finnen zich buiten hun land nooit recht thuis
voelen; zij zijn geen kosmopolieten en het best te waardeeren in hun
eigen omgeving; daar zijn ze gezellig en buitengewoon gastvrij voor
vreemdelingen. Zoo hebben zij tijdens de reis al het mogelijke gedaan
om mij niet buiten hunne gesprekken te sluiten en mij van hun land
alles te vertellen, waarin ik belang kon stellen. Om mij genoegen te
doen spraken ze ook onder elkaar duitsch, en werd er eens wat in 't
zweedsch of finsch gezegd, dan was er altijd iemand die als tolk dienst
deed.
De avonden op de _Storfürsten_ waren wel het gezelligst. Het weer
was bizonder goed en dus konden we tot laat in den avond op het dek
zitten. Eerst werd er gepraat, en als de late schemering begon te vallen,
werden er liederen gezongen met een langzamen rhythmus, in een voor

mij onbekende weeke, zoetvloeiende taal. Geruischloos stoomde de
_Storfürsten_ over het water, dat effen was als een ijsvlak en waarin,
aan den kant van het Noorden de lichte streep der ondergaande zon
werd weerspiegeld. Nog later steeg de maan uit de zee op en vertoonde
zich als een groote schijf aan den wolkeloozen hemel. In de verte, aan
den horizon, zag men de lichten der vuurtorens van Gothland, Dagö en
Ösel.
Ook den laatsten avond zouden we op het dek doorbrengen, maar ... om
drie uur 's middags kwam er mist, tegen vijf uur begon de boot
eigenaardig te schommelen en om acht uur was de storm in vollen gang.
Dienzelfden nacht voeren wij de Finsche golf binnen en in den morgen
bereikten we Reval. Hier kwam de douane aan boord en inspecteerde
niet alleen de bagage maar ook onze passen. Ze zagen er krijgshaftig uit
die grenswachters met hunne uniformen, hooge laarzen en groote
slagzwaarden. Toen ik me hierover eene opmerking veroorloofde, werd
mij dadelijk het zwijgen opgelegd met een: hou je stil, anders krijg je
last van hen! In Reval hadden we een uur tijd om de stad te bezichtigen.
De alles overheerschende indruk,