Hindi Biro!... ó Ang Anting-Anting | Page 7

na di n~ga lubhang
kaluluguihan natin; paris n~ga n~gaio'y m~ga tian natin di
mababayaran n~g tigagatlong aliw.
(tawanan)
Kaya n~ga lubos ang pasasalamat ko sa pan~galan lamang ni
Cumpareng Tacio, biniguian lugal na magkasalo-salo tanang cantores
at sampon maguinoo.
(walang makahin~ga)
Sapagka n~gá't naguing ugali na natin m~ga kantores sa huli ang kaín
tan~gi lamang n~gaion na napapiling din, kaakbay n~g kurang
kaagapay natin.
(may na hikáb pa)
Ang ipinagbadya'y di ko tinitikis kaya ang hiling ko'y inio n~g íalis sa
puso niniong maalam magkipkíp at sa kakulan~ga'y marunong
magtakíp.
(may na banlág)
Inuulit ko'y ang pagpapasalamat dito sa may boda at tanang kaharap;
huag din nawang isaman ay magkalamat m~ga pinga't basong dito
n~ga't sinangkap.
(Na patawa ang asawa ni tandang Tacio)
At natapos na.
Nagpagakpakan at muling nagkatawanan at dito nama'y hinan~gaan
ang pagkakapamigkas n~g Directorcillo n~g gaiong tugma, at sapol na
n~ga noo'y pinagmatahan sia n~g kanilang kura at ipinalagay sa
kaniang sarili na isa sa m~ga may magagawa sakalí pagdating n~g
araw, na ito'y hindi nagluat, sapagkat may ilang panahon lamang at ang

Directorcillo n~ga ay napatapon na sa ibang lupain, at noo'y
nagsisimula na ang himagsikan.
Ang lahat ay nagpaalam na, at ipinalagay na ang m~ga kantores ang
siyang napahirapan sa gaiong kasistihang guinawa n~g matanda; kaya
n~ga ang m~ga ito'y nagsabi na di na sila mauuli ninoman, bagama't
kadidinig pa lamang n~g ipinamutawi n~g Directorcillo.

IX
Nakalipas ang ilang buwan.
Minsang gabi tinipon ni Matandang Tacio ang m~ga kantores.
--Saan tayo paroroon po?--ang tanong n~g Maestro kantor.
--Tayo'y may ipagdarasal sa bahay ni Kumpareng Kulás.
--At sino pô ang namatay?
--Ang anak ko sa biniag.
--Kayo'y mauna na at ako lamang ay magdaraan dito sa tindahan n~g
insik at bibili n~g magagawang bisté, at baka di mayari.
--Sia n~ga pô; pabayaan ninio't kami ang bahala na pagdating doon.
At nagsiparoon nan~gang sabaysabay ang m~ga cantores, samantala'y
may isa sa kanilang na kapunang sa bayan pala nila'y pauang insik na
lamang ang may tinda at ang m~ga taga doo'y pauang mamimilí at
man~gun~gutan~gan na lamang sa m~ga iyon.
...............................................
Dumating ang m~ga kantores sa bunsuran n~g hagdanan n~g Kulas.
Ang ugaling pagpapatawo po ay sinagot sa itaas, sinun~gaw sila at
pinapanhik sa pagsasapantahang marahil ay haranista, sapagka't, doo'y

may dalaga. Nang nan~gauupô na'y ang maestro kantor ay
humin~guing tulot na makalapit sa dambana, nag sindí n~g kandila at
pagkuwan ay nagsiluhod na't nagsimula n~g isang Rosario Cantada.
Lubhang napamanghâ ang may bahay at di nakatiis si Matandang
Akang na noo'y paris din n~g dating hapong nakakainom n~g dalawang
tagay, kaya n~ga ang m~ga mata'y kukurapkurap at n~gamol ang
pan~gun~gusap ay nagsabi:
--Ano ba't kayo'y nagdadasal dito?
--Aba!... Kami po'y pinaparito ni Matandang Tacio, at ipagdasal daw
namin ang inyong apong si Julio na kania namang anak sa binyag; kaya
po ...
--Ah!... Kayo'y m~ga wala n~g kinahahapan~gan kundi ang kung sino
ang mamatay, palibhasa't ... kayo'y kantores kulitis.
--Huag po kayong magkagalit at hindi po kayo ... kami ang may
kasalanan.
--Hindi; Kaya n~g huag tayong magkaligalig ay kayo'y umalis na dito.
At ang m~ga kantores ay di nan~ga nagulit at noon din ay umalis, tuloy
hinanap ang matandang sa kanila'y nag buyó sa gaiong kahihian.
Sabihin ang galit n~g maestro, na sarisaring balak ang sinasabi upang
makagantí.
.............................................
Dumating sila doon at napatawo sa bahay n~ga n~g matandang Tacio.
Sinun~gaw n~g asawa at pinapanhik.
--Juan!... ang pagdaka'y tawag n~g Matanda--ipasok mo dito yaang
mansanilia--Ako yata'y nabalis n~ga taga Lumay na kausap ko dito
kanikaniná--kaya ganito na ang sakit n~g aking tian; at nagsubsób nang
mabuti sa banig na hinihigan na itinitirik ang ulo sa unan, at hinihilot
naman n~g asawa ang tian n~g matanda.

--Baka pô nasin~gawan lamang n~g lupà ang ulit n~g Maestro kantor.
--Hindi; talagang balis ito, kaya ganito katigas ang tian ko parang
bato!... anang matanda....
Ang isa sa m~ga kasama ay pagkadinig n~g wikang "balis" ay
nagmungkahing umalis na sila at baka mahawa, di umano, samantala'y
inanyayahan sila ni Juan Hanipol n~g hitso't sigarilió.
Ilang sandalî ay ga tumahimik ang may sakit, at na katulog.
--Mabuti't wari po'y hinayhinay at tila nakakatulog, ay kami ay aalis
na--ang ulit na sabi n~g Maestro kantor sa asawa n~g matanda--sabihin
mo pô sa kania na kami ay sukó na.
--Bakit naman?
--Sapagka't pô nasabi namin na kami hindi na mauuli niyang
pagbibiruan ... ay eto't ... biro din.
Kaya n~ga tumpak na tumpak n~ga, sa atin ang sinabi n~g Director
noon magkainan tayo sa bahay ding ito; ang sabat n~g isang kasama,
na,
Ang tawo'y di n~ga sukat magsasabi n~g tapos sa sinomang kapua
lalaki sapagka't kung ganito n~ga ang siang mangyari kahihiyang lubha
sa atin ding sarili.
At nagsipagpaalam na ang lahat. Ang magasawa naman ni matandang
Taciong Bakal sampon ni Juang Hanipol ay hindi magkangmamayaw
n~g pagtatawanan, dahil sa m~ga nangyaring yaon.
Kaya;