Het Vrije Rusland

Het Vrije Rusland

The Project Gutenberg EBook of Het Vrije Rusland, by William
Hepworth Dixon This eBook is for the use of anyone anywhere at no
cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give
it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License
included with this eBook or online at www.gutenberg.org
Title: Het Vrije Rusland De Aarde en haar Volken, 1873
Author: William Hepworth Dixon
Release Date: May 7, 2006 [EBook #18339]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK HET VRIJE
RUSLAND ***

Produced by Jeroen Hellingman and the Online Distributed
Proofreading Team at http://www.pgdp.net/

HET VRIJE RUSLAND.

De schetsen, die wij onzen lezers onder dezen titel aanbieden, zijn
ontleend aan het voor een paar jaren verschenen boek van den met lof

bekenden engelschen schrijver, William Hepworth Dixon, Free Russia,
het vrije Rusland, genaamd: welk werk door het beschaafde publiek in
Engeland en ook elders met grooten en welverdienden bijval is
ontvangen. De titel mag eenigszins zonderling schijnen: hooren wij wat
de schrijver zelf aanvoert om deze zijne keuze te rechtvaardigen.
"Swobodnaya Rossia (het vrije Rusland)--zoo zegt hij--is eene
uitdrukking, die in geheel dat groote land leeft in aller mond; deze twee
woorden geven het karakter aan en drukken tevens de hoop uit van het
nieuwe rijk, dat tijdens den Krimoorlog in het leven is getreden. In
vroeger tijd was ook Rusland vrij, niet minder dan Duitschland en
Frankrijk. Later werd het overstroomd door aziatische horden; en sedert
dien tijd handhaafde zich het tartaarsche element, indien al niet in het
wezen, dan toch wel in den vorm, tot aan den oorlog van 1853; maar
sedert den uitgang dier worsteling onderging het oude Rusland eene
herschepping. Deze nieuwe natie, die het behoud van den vrede
wenscht, en die vrij wil zijn:--deze is het, die ik vooral gepoogd heb te
schilderen."
Het behoeft nauwelijks herinnering, dat de engelsche schrijver met het
feit, hetwelk zoo noodlottige gevolgen heeft na zich gesleept, en aan de
vrijheid van Rusland een einde gemaakt, den inval der Mongolen
bedoelt, die omstreeks de helft der dertiende eeuw het grootste gedeelte
van het toenmalige russische rijk veroverden, en aan zich onderwierpen.
Deze tartaarsche heerschappij duurde ruim twee eeuwen, en heeft zeer
zeker in het russische volkskarakter, en vooral in de maatschappelijke
en staatkundige instellingen, zeer diepe sporen achtergelaten. Uit dien
tijd dagteekent, bijvoorbeeld, de invoering der lijfeigenschap; evenzoo
is het aan geen twijfel onderhevig, of deze mongoolsche
overheersching heeft aan geheel het leven van den russisch-slavischen
volksstam dat eigenaardig oostersch, aziatisch karakter gegeven, dat
Peter de Groote met forsch geweld heeft gepoogd uit te roeien, maar
dat toch ook nu nog eene zoo scherpe lijn trekt tusschen Rusland en de
volkeren van westelijk Europa. Volgens onzen schrijver zou nu de
Krimoorlog, in zijne gevolgen, den machtigen stoot hebben gegeven,
die het in aziatische barbaarschheid half verzonken russische rijk weder
tot nieuw en hooger leven heeft opgewekt. Wat hiervan moge zijn,

volgaarne luisteren wij naar de altijd belangrijke mededeelingen van
den heer Hepworth Dixon: bovenal waar het een land geldt, dat, zoo
ons niet alles bedriegt, geroepen is, binnen een niet te lang tijdsverloop,
eene groote, wellicht voor eeuwen beslissende rol in de
wereldgeschiedenis te spelen.

I.
HET HOOGE NOORDEN.
"De Witte-zee!" riep, met een luiden lach, onze deensche gezagvoerder,
terwijl hij zijn dunnen rossigen knevel opstreek;--"de Witte-zee! een
mooie naam, inderdaad, voor eene zee, die er uitziet als engelsch bier!
De bedding moge wit zijn, want die is bezaaid met de beenderen der
schipbreukelingen;--maar het water is het nooit, tenzij dan dat het
bevroren en met sneeuw bedekt is. Neen, dan hebben de matrozen en
de zeehondenvisschers een beteren naam bedacht: zij noemen haar de
IJszee."
Na de Noordkaap--eene lichtgrijze, fantastisch gevormde, sombere
rotsmassa, die ver in de schuimende golven der Poolzee uitsteekt,--te
zijn omgevaren, stevenen wij zuidoostwaarts, onophoudelijk gedurende
twee verschrikkelijke dagen geteisterd door wind, hagel en regen. In al
dien tijd zagen wij niets van de zon: wel bespeurden wij omstreeks
middernacht een flauw schijnsel, dat aan den morgenstond deed denken:
maar op den middag was het weder dezelfde onbestemde schemering,
juist even voldoende om de omringende duisternis zichtbaar te maken.
De schilderachtige, overal door baaien en inhammen afgebroken en met
hooge bergen geteekende kust, die wij tot dusver volgden, ligt achter
ons: wij zeilen nu langs een vlak, eentonig, somber, ongebroken strand,
bijna altijd in een dichten nevelsluier gehuld, die ons slechts nu en dan
een blik op de akelige, levenlooze streek gunt. Na eene vervelende
vaart van ongeveer vijftig uren, komen wij eindelijk aan een laag land,
dat, half in den nevel verloren, zich verre weg naar het zuiden uitstrekt,
niet ongelijk aan eene grauwe wolkenlaag. Wij varen tusschen kaap

Kanin en de zoogenaamde Heilige-kaap, Swioetoi-Noss, door, en
stevenen