Gwaith Samuel Roberts | Page 4

esgyn Ei sedd,?Ei euraidd deyrnwialen estynnai mewn hedd,?Gan ddwyn agoriadau llywodraeth Ei Dad,?Ac anfon i ddynion Ei roddion yn rhad.
Rho heibio 'nawr, f'awen, cyn gorffen dy gan,?Rhag boddi ar unwaith mewn syndod yn lan;?Nid da cynnyg nofio--'rwyt eto'n rhy wan--?Mewn mor o ryfeddod, heb waelod na glan.
I erfyn maddeuant, plyg 'nawr wrth Ei draed,?Ymorffwys am fywyd ar rinwedd Ei waed;?Cei ddianc ar fyrder o'th garchar o gnawd,?I orffwys ym mynwes dy fwyn hynaf Frawd.
Ei wyneb cu hardd-deg gei weled heb len;?Ac yna, dan ganu, coroni Ei ben;?Pan welir y ddaear yn wenfflam o dan,?Mawr fydd dy orfoledd, a melus dy gan.
AR FARWOLAETH MABAN.
Daeth yma i'r byd i weld ein gwae,
Lle mae gorthrymder garw;?Ond trodd ei egwein lygaid draw,
Gan godi 'i law a marw.
Er dod am dro i'n daear ni
I brofi'r cwpan chwerw;?Ni fynnai aros is y nen,
Trodd draw ei ben i farw.
Dros ennyd ferr fe rodd ei glust
I wrando'n trist riddfannau;?Ond buan, buan, blino wnaeth,
A hedodd ymaith adre'.
Ni chawn ei weled yma mwy
Dan unrhyw glwy'n galaru;?Mae wrth ei fodd ar Seion fryn,
A'i dannau'n dynn yn canu,
Ni welir deigryn ar ei rudd,
Na'i wedd yn brudd wylofus;?Ni chlywir mwy o'i enau ef
Un egwan lef gwynfannus.
Ni chaiff y fam byth, mae'n ddilys,
Waith sychu 'i chwys a'i ddagrau,?Na chwaith ei gynnal, pan yn wan,
I gwynfan yn ei breichiau.
Ni rydd un gelyn iddo glwy,
Nis gellir mwy ei faglu;?Ni welir ef yn dewis rhan
Gyda'r annuwiol deulu.
Ni chaiff y tad na'r fam byth mwy
Boen trwy ei weld yn pechu:?Nid ofnant iddo yn ei oes
Ddwyn croes ar achos Iesu.
Fe darddodd ffynnon ar y bryn
I'w gannu'n wyn, a chymhwys?I lanw lle yn mhlith y llu
Sy'n canu ym mharadwys.
Diangodd draw i wlad yr hedd
O gyrraedd pob rhyw ddrygfyd,?Ac uno wnaeth a'r nefol lu
I ganu fry mewn gwynfyd.
Mewn teulu duwiol yn y byd,
Tra hyfryd y gyfeillach;?Ond fry ymhlith y nefol hil
Y bydd yn fil melusach.
Heb unrhyw boen o dan y fron,
Mae 'nawr yn llon a dedwydd:?A'r pur orfoledd yno sy
A bery yn dragywydd.
Er rhoi ei gorff yng ngwaelod bedd
I orwedd a malurio,?Daw bore hyfryd yn y man
Y cwyd i'r lan oddiyno.
Cawn gydgyfarfod fry mewn hedd,
Tudraw i'r bedd yn dawel;?Ac uno i ganu yn ddilyth,
Heb achos byth ymadael.
Y CRISTION YN HWYLIO I FOR GWYNFYD.
Fel morwr cyfarwydd wrth ddedwydd fordwyaw,?Yn troi yn dra medrus ei lyw a'i ddeheulaw,?Gan ganu wrth ledu ei hwyliau claerwynion?I farchog y cefnllif o flaen yr awelon,--?Mae'r Cristion yn gadael anialdir marwoldeb,?Gan hwylio yn dawel i for bythol burdeb.?Pan ddel y gorchymyn mae'n lledu ei hwyliau,?Heb ofni'r Iorddonen, nac ymchwydd ei thonnau;?Gan wenu heb ddychryn, wrth gychwyn, mae'n canu,--?"O'm golwg yn gyflym mae'r byd yn diflannu,?Diangaf yn fuan o gyrraedd gofidiau,?Tawelu mae'r gwyntoedd, llonyddu mae'r tonnau,?Mae'r heulwen yn gwenu, a'r wybren yn siriol,?Caf nofio mewn moroedd o wynfyd tragwyddol."
CWYN A CHYSUR HENAINT.
Ymgiliodd y gaeaf, mae'r gwanwyn yn gwenu,?Mae'r oenig yn neidio, a'r durtur yn canu;?Mae'r coedydd, a'r dolydd, a'r gerddi'n blodeuo;?A minnau gan nychdod a henaint yn gwywo.
Mae f'einioes yn cilio, a'm dyddiau bron darfod,?Caf fyned i orffwys yn fuan i'r beddrod.
Mae'r i'enctid o'm hamgylch yn heinyf a chryfion,?Yn wridog eu gruddiau, yn llawen eu calon,?Yn siriol gydrodio'n finteioedd diddanus,?A minnau fy hunan yn llesg a methiannus.
Mae f'einioes yn cilio, a'm dyddiau bron darfod,?Caf fyned i orffwys yn fuan i'r beddrod.
Bu amser, 'rwy'n cofio, pan gynt 'roeddwn innau?Mor heinyf, a bywiog, a gwridog a hwythau,?A'm dwyfron yn llawen, a'm can yn soniarus;?Ond ciliodd fel cysgod, fy hafddydd diddanus.
Mae f'einoes yn cilio, a'm dyddiau bron darfod,?Caf fyned i orffwys yn fuan i'r beddrod.
Diangodd holl dirion gymdeithion fy mebyd,?O gyrraedd marwoldeb, i dawel fro gwynfyd;?A minnau, heb gymar, adawyd fy hunan.?Mae'm calon, gan hiraeth, yn rhy lesg i gwynfan.
Mae f'einioes yn cilio, a'm dyddiau bron darfod,?Caf fyned i orffwys yn fuan i'r beddrod.
Mae ceidwad y babell gan wendid yn crynnu,?A'r heinyf wyr cryfion yn awr yn cydgrymu;?Swn isel, wrth falu, wna'r felin fethedig,?Ychydig yw'r meini, ac oll yn sigledig.
Mae f'einioes yn cilio, a'm dyddiau bron darfod,?Caf fyned i orffwys yn fuan i'r beddrod.
Y gloewon ffenestri gan lenni dywyllwyd,?A llydain byrth mwyniant gan henaint a gauwyd;?Y cwsg a lwyr gilia wrth lais yr aderyn,?A baich ar yr ysgwydd fydd ceiliog y rhedyn.
Mae f'einioes yn cilio, a'm dyddiau bron darfod,?Caf fyned i orffwys yn fuan i'r beddrod.
Holl ferched cerddoriaeth ar unwaith ostyngir,?A phopeth, wrth araf ymlwybro, a ofn;?Mae chwant wedi pallu, 'does dim rydd ddiddanwch,?Diflannodd pob seren dan ddulen tywyllwch.
Mae f'einioes yn cilio, a'm dyddiau bron darfod,?Caf fyned i orffwys yn fuan i'r beddrod.
Y cawg aur a'r piser yn fuan a ddryllir,?Y llinyn ariannaidd a'r olwyn a dorrir;?Ychydig sy'n aros o flodau'r pren almon;?Dadfeilio mae'r babell, llewygu mae'r galon.
Mae f'einioes yn cilio, a'm dyddiau bron darfod,?Caf fyned i orffwys yn fuan i'r beddnod.
Hosanna!--'Rwyn teimlo fy llesg gorff yn datod,?Mae'n addfed o'r diwedd i fyned i'w feddrod;?Caiff gysgu heb ddychryn, dros ronyn, yn dawel,?Nes hyfryd ddihuno wrth floedd yr archangel.
Ac yna, heb lygredd, caiff