Gevleugelde Daden


Gevleugelde Daden, by Herman Heijermans Jr.

The Project Gutenberg EBook of Gevleugelde Daden, by Herman Heijermans Jr. This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included with this eBook or online at www.gutenberg.org
Title: Gevleugelde Daden Avonturen der Eerste Hollandsche Luchtschippers
Author: Herman Heijermans Jr.
Illustrator: Herman Heijermans Jr.
Release Date: December 8, 2006 [EBook #20060]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK GEVLEUGELDE DADEN ***

Produced by Jeroen Hellingman and the Online Distributed Proofreading Team at http://www.pgdp.net/

GEVLEUGELDE DADEN. AVONTUREN DER EERSTE HOLLANDSCHE LUCHTSCHIPPERS
DOOR
SAMUEL FALKLAND, (HERMAN HEIJERMANS Jr.).
IN DEN TEKST VERSCHILLENDE BUITENGEWOON- SCHOONE PENTEEKENINGEN NAAR DE NATUUR EN HET LEVEN, VAN DE HAND DES AUTEURS.
TWEEDE, GOEDKOOPE DRUK.

UITGEGEVEN BIJ C. A. J. VAN DISHOECK TE BUSSUM IN HET JAAR MCMVIII.

GEDRUKT TE LEIDEN BIJ L. VAN NIFTERIK HZ.

INHOUD.
Eerste Kapittel. De proefneming gelukt 1 Tweede Kapittel Waarin veel duisters belicht wordt 17 Derde Kapittel Dakwaarts 29 Vierde Kapittel De villa wordt berucht 47 Vijfde Kapittel Stoornis in de atmosfeer 78 Zesde Kapittel Perrol met de roode hand 86 Zevende Kapittel Een tragische dag 102 Achtste Kapittel Kobus wordt gearresteerd 120 Negende Kapittel Angsten en vrede 136 Tiende Kapittel Holland in de wolken en Zegepraal 163

Pour ma fille, quand elle aura quinze ans.

EERSTE KAPITTEL.
DE PROEFNEMING GELUKT.

"Ils partent; et loin d'eux repoussant la barrière, Ils fendent dans les airs les nuages mouvans, Et de leurs piés ailés ils devancent les vents."
(Metamorphoses d'Ovide).

Sinds de lichte kist met 't duur rembours in meneer's knutselkamer ontpakt was, sinds die kamer op slot bleef, leek al het correcte, zorgvuldige, wel-overwogene van meneer, mevrouw en de nog ongetrouwde dochter heengespookt.
't Begon met den zolder, in geen vòlle maand gedaan, de zolder die 'n niet-zuinige beurt noodig had, de zolder waarvan mevrouw zèlf had gezeid dat 't 'n schandaal was, hoe de spinragen in alle hoeken en gaten zaten--en waarop nou nièmand 'n voet mocht zetten.
Handig as meneer prutsen kon, had-ie de deur op twee plekken gegrendeld en de sleutels in z'n vestzak gestopt. Ja, zóó was 't gekke begin geweest.
Kobus, de huisknecht, had 'r zich niet druk om gemaakt--die vond àlles best, maar Christien, de oude Chris, die de menschen over de veertien jaar kende, zat met Jans, de tweede meid, uren en uren achter kommetjes koffie nijdasserig te schrapen over 't wantrouwen om èn meneer-z'n-kamer èn den zolder af te sluiten.... Als je iets vermiste, zee je 't, bleef-je niet koppen, niet broeien. Dat had geen pas.
Nog was 't gepraat niet geluwd, toen 'n verbluffing geschiedde. Jans, die 'r 't minst recht op had, kreeg tien dagen vacantie, tièn dagen om 'r moeder in Friesland op te zoeken, en toen Christien, die nooit 'n dàg vrij-af nam, omdat ze geen levende ziel op de wereld bezat, geduldig aan mevrouw duidelijk maakte, dat ze tièn dagen 't huis niet alléén an kon, dat Kobus op zìjn werk was angewezen en zij op 't hàre, dat de boel lekker zou vervuilen, omdat ze maar twéé handen an 'r lijf had, antwoordde mevrouw, dat ze 't in die tien dagen dan maar niet zoo precies most nemen en dat juffrouw Amélie 'n beetje zou meehelpen. Nièt zoo precies .... nièt zoo precies. De ouwe meid bleef 'r geslagen van, zóó paf en verschrikt, dat ze 'r gemeenzaam-brutalen toon van meid-die-onmisbaar is, die 'n stuk-van-de-familie geworden, als 'n glibber-paling door 'r vingers liet glijden....
Jans, lekker as kip, reisde af en nog dien eigensten avond, terwijl Kobus op den weg voor den tuin Tutu en Zo, de glanszwarte schippertjes, de harte-lievelingetjes van mevrouw uitliet en Chris bij den gootsteen den vatenboel redderde, slingerde de reeks zotheden der familie zich tot in de sfeer van 't uitmiddelpuntig-uitbundige.
Meneer Zwaluw, op z'n kousen loopend, op z'n kóúsen--'t was om 't te besterven!--stond in de deuropening, zonder dat ze 'n geritsel gehoord had.
"Chris," zeide meneer, die als altijd op dit uur van den avond één rooie wang had, purperen bultplek van de antemakasser, waartegen-ie afterdinner-tukte: "Chris, meid, heb je geen trek in 'n loopie?"
"In 'n loopie?"--, had ze verbaasd-suffig geantwoord: "daar heb 'k ommers nou geen tijd voor...."
"Dan maak je maar tijd--'t is 'n pracht van 'n weertje," had-ie prettig aangespoord.
"Nee," had ze nòg eens gezegd: "eer de vate klaar binne en eer 'k de vloer heb gedweild, is de avond om...."
"Nou jij máákt 'n loopie," had-ie aangedrongen.
Heensluipend, onhoorbaar, was-ie verdwenen zoo as-ie gekomen was en drie minuten later, ook op 'r kóúsen--goeie God, ze joegen je de stuipen op je lijf!--kwam juffrouw Amélie, die 'r 'n handje in 't huishouen zou helpen, nou Jans in Friesland zat, maar nog geen vinger had uitgestoken--schuifelde juffrouw Amélie in de keuken, vrindelijk-lief, Chris voor, Chris na zeggend, om 'r te porren, om 'r an te