in een soort opgewekte rust de dood afwachten; maar
begraven worden tussen de choleralijken, in die kalkgraven – dat kan
men niet leren.
Ik vluchtte, zo vlug als ik kon, naar de hoogste heuvel van het kerkhof,
vanwaar men de stad zo mooi kan zien. De zon was juist ondergegaan,
haar laatste stralen leken weemoedig afscheid te nemen. Als witte
lakens omhulden de nevelen van de schemering het zieke Parijs, en ik
weende bitter over die ongelukkige stad, de Stad van de Vrijheid, van
het enthousiasme en het martelaarschap, de Heilandstad, die voor de
aardse verlossing van de mensheid al zoveel geleden had.
Heinrich Heine
Französische Zustände Artikel VI ( Paris, 19. April 1832) Sämtliche
Werke, Meyers Klassiker-Ausgaben Ernst Elster, 1893, fünfter Band,
SS. 93ff oorspronkelijk verschenen in de Augsburger Allgemeine
Zeitung vertaald als radiotekst door Marc Vanfraechem
? De indeling in hoofdstukjes en de bijhorende titels heb ik toegevoegd.
Vreemde woorden, die Heine zelf niet naar het Duits vertaalt, laat ik
staan in de oorspronkelijke taal. (nvdv)
? in de verouderde betekenis van openbare dansplaats of bal: redoute
masquée bv. (nvdv)
? Périer is een paar dagen na dit artikel toch gestorven (nvdv) 14.
End of the Project Gutenberg Etext of Franse Toestanden, by Heinrich
Heine
Franse Toestanden
A free ebook from http://www.dertz.in/
Continue reading on your phone by scaning this QR Code
Tip: The current page has been bookmarked automatically. If you wish to continue reading later, just open the
Dertz Homepage, and click on the 'continue reading' link at the bottom of the page.
