Eens Engelschmans eerste indrukken van New-York

Eens Engelschman's eerste
indrukken van
by Stuart
Martin

The Project Gutenberg EBook of Eens Engelschman's eerste indrukken
van
New-York, by Stuart Martin This eBook is for the use of anyone
anywhere at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You
may copy it, give it away or re-use it under the terms of the Project
Gutenberg License included with this eBook or online at
www.gutenberg.org
Title: Eens Engelschman's eerste indrukken van New-York De Aarde
en haar Volken, 1917
Author: Stuart Martin
Release Date: June 30, 2007 [EBook #21974]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK EERSTE
INDRUKKEN VAN NEW-YORK ***

Produced by Jeroen Hellingman and the Online Distributed
Proofreading Team at http://www.pgdp.net/

Eens Engelschman's eerste indrukken van New-York.
Naar het Engelsch van Stuart Martin.
"You will see some city", zei mij de Amerikaan, die mij verteld had
van New-York, aan 't slot van zijn beschouwingen, na het diner, in den
salon van de boot die ons naar Amerika bracht. En "You will see some
city", herhaalde de jonge studente, die Europa was "rondgereisd" en
van dat uitstapje weer huiswaarts keerde. En terwijl ze die woorden
uitten, klopte New-York's boodschapper en afgezant reeds aan onze
deur. Hij kwam, die boodschapper, in den vorm van den loods,
aangeroeid van de kleine witte stoomboot, die ons zoo eigenwijs te
gemoet huppelde aan den ingang van Ambrose Channel. Wat deed het
ertoe, of zijn roeiers het hun toegeworpen touw lieten glippen? 't Bood
ons de gelegenheid, het kleine notendopje te zien dansen op de golven,
tot de geweldige schroeven hun beweging staakten, en stevige armen
onzen gids naderbrachten tot het doel. Hij schoot langs de ladder
omhoog als een zwart aapje, en boog voor 't verzamelde gezelschap aan
de reeling. "I guess you're late", zei hij, "but we're glad to see you".
Eerbiedig lieten we hem passeeren. Hier hadden we nu Oom Sam's
eigen afgezant, de man die ons begroette in naam van Amerika. 't Was
een spannend moment. Het Oosten had het Westen gevonden.
Geen half uur later verschenen andere afgezanten. Een half dozijn
kleine sleepbootjes kwamen van alle kanten aanschieten, en hechtten
zich als vliegen langs de zijden van ons hoog ijzeren gevaarte. Ze
deden mij denken aan een groep vroolijke kinderen, die een volwassen
gast bij zijn aankomst omringen, en hem bij de hand binnenleiden in
den sprookjestuin, geschapen door hun eigen frissche, ongerepte
verbeelding. Ik ging gaarne mede, nederig, haast een weinig bevreesd.
Van uit zee New-York te naderen is het naderen van een sprookjes-stad,
welker blinkende torens en tinnen hoog de lucht inboren, flikkerend in
de zon, als de betooverde steden uit onze kinder-prentenboeken. En
wanneer de boot de haven is binnengegleden en stil ligt aan een beschut
hoekje van de kade, dan begrijpen we dat zij, die New-York gebrek aan

schoonheid en bekoring verweten, der stad grievend onrecht hebben
gedaan. Ik betwijfel, of wel ééne stad ter wereld den vreemdeling
dieper en sterker treft bij haar eersten aanblik, dan die wonderbare
ontzaglijke belichaming van het doelmatige, die daar zoo snel is
verrezen op het eiland Manhattan.
Haar hooge torens staan te stralen, warm in de gloeiende zon, als de
minaretten eener oostersche citadel; haar vreemde geluiden gonzen in
uw ooren; haar eigenaardig silhouet verandert zienderoog van een vage
mengeling van glinsterende, hooge huizenbrokken in een geregelde,
imposante rij van winkel- en kantoorgebouwen, welker architecten iets
beters voortbrachten dan ze zelf hadden bedoeld. Laat harde
noodzakelijkheid, koele berekening, nuchter overleg, gesteund en
beheerscht door den almachtigen dollar, hebben geleid tot den
skyscraper-bouw van New-York, met den eersten dier huizentorens
nam New-York's heldenzang een aanvang. Elke steen is een letter,
iedere verdieping een regel in dat heldendicht. De bouwmeesters van
het nieuwe New-York wenschten vóór alles praktisch te zijn. Ze
werden poëtisch, zonder het te willen. Ze begonnen met elken
artistieken regel te verwerpen, en in doelmatigheid alleen hun
leidsvrouw te zien. En zij ontdekten, dat de kunst zich niet láát terzijde
schuiven, de kunst, die hun handen bestuurde, al zagen zij haar eischen
voorbij.
Voor den vreemdeling is er geen eentonigheid in het afwisselend
panorama van hooge torens en glinsterende koepels, die zich trotsch ten
hemel verheffen. Hij vraagt zich af: "Als dit de poorten zijn der stad,
hoe mag dan wel de stad zijn, achter die poorten gelegen?" Mijn voet
betrad amerikaanschen bodem,--en ik voelde dat ik gietijzer onder mij
had. Daar stond ik dan nu, in het vreemde land. Een uur later zag ik uit
mijn hôtelkamer neer op New-York City. Onmiddellijk gevoelt men het
vloeiend, onduurzaam karakter van dit groote-stadsbeeld. Niets dat hier
zijn eigenaardige kenmerken behoudt, op geslachten zijn
onuitwischbaren stempel kan drukken. Een New-Yorksch geslacht
duurt niet langer dan tien jaar. Voor den New-Yorker zijn tien volle
jaren een menschenleeftijd. Onder elke phase van het stadsleven broeit
en