Een abel spel van Esmoreit | Page 6

vrouwe, wats u ghesciet,?Dat ghi aldus lict [197] in dit prisoen? [198]
Sine moeder:
O edel jonghelinc van herten coen,?Aldus moetic liggen ghevaen,?Nochtan en hebbic niet mesdaen,?Want mi verraderen [199] al [200] doet.?O scoene kint, nu maect mi vroet,?Hoe sidi comen in dit lant.?Ende wie gaf u dien bant??Berecht mi dat, wel scoene jonchere.
De jonghelinc:
Bi Mamet minen here.?Vrouwe, dan [201] sal ic u weigheren niet.?Wi mochen mallec anderen ons verdriet?Claghen, want ghi sijt ghevaen;?Ende groet verdriet es mi ghedaen;?Want ic te vondelinghe was gheleit,?Ende desen bant in gherechter waerheit?Daer so lach ic in ghewonden,?Lieve vrouwe, doen ic was vonden,?Ende voeren [202] aldus openbaer.?Op aventuere, of iement waer,?Die mi kinnen mochte daer an.
Sine moeder:
Nu seght mi, wel scone man,?Wetti iet, waer ghi vonden waert?
De jonghelinc:
O lieve vrouwe, in enen bogaert?Te Damast in ware dinc, [203]?Daer so vant mi di coninc,?Di mi op ghehouden heeft.
Ay god, die alle doeghden [204] gheeft,?Die moet sijn ghebenedijt!?Van herten benic nu verblijdt?Dat ic gheleeft hebbe den dach,?Dat ic mijn kint anescouwen mach.?Mijn herten mochte wel van vrouden [205] breken:?Ic sie mijn kint ende ic hoert spreken,?Daer ic om lide dit swaer tormint.?Sijt wille come, wel lieve kint!?Esmoreit, ic ben u moeder?Ende ghi mijn kint, dies sijt vroeder; [206]?Want ic maecte metter hant.?Esmoreit, selve dien bant:?Daerin so haddic u ghewonden,?Esmoreit, doen ghi waert vonden?Ende ghi mi ghenomen waert.
De jonghelinc:
O lieve moeder, segt mi ter vaert, [207]?Hoe heet die vader, die mi wan?
Sine moeder:
Dats van Cecilien die hoghe man?Es u vader, scoene jonghelinc,?Ende van Hongherien die coninc?Es die lieve vader mijn:?Ghi en mocht niet hogher gheboren sijn?Int Kerstenrijc verre noch bi. [208]
De jonghelinc:
O lieve moeder, nu segt mi,?Waer omme lighdi aldus ghevaen?
Sine moeder:
O lieve kint, dat heeft ghedaen?Een verrader valsch ende quaet,?Die uwen vader gaf den raet, [209]?Dat ic u selven hadde versmoert.
De jonghelinc:
O wi der jammerliker moert!?Die dat mijn vader den coninc riet,?Bracht mi oec in dit verdriet,?Dat ic te vondelinghe was gheleit,?Ay, ende of ic die waerheit?Wijste, wie dat hadde ghedaen,?Die doot soude hi daer omme ontfaen,?Bi minen god Apolijn!?Ay! lieve moeder mijn,?Nu en willic langher beiden [210] niet,?Ic wil u corten dit verdriet,?Aen minen vader den hoghen baroen, [211]?Dat hi u bringhe uut desen prisoen,?Dat sal mine ierste bede sijn.?Danc hebbe Mamet ende Apolijn.?Ende die sceppere di mi ghewrachte, [212]?Dat ie hebbe vonden mijn gheslachte?Ende ooc die moeder, die mi droech.?Mijn herte met rechte in vrouden loech,?Doen ic anesach die moeder mijn.
Sine moeder:
Oetmoedech [213] god, nu moetti sijn?Gheloeft, ghedanct in allen stonden:?Mijn lieve kint hebbic nu vonden,?Di mi nu verloesten [214] zal,?Want die vroude es sonder ghetal, [215]?Die nu mijn herte van binnen drijft.
Robbrecht:
O wi enen dief, die men ontlijft,?En mochte niet so droeve ghesijn.?Als ic nu ben int herte mijn,?Want ik duchte grote scanden.?Haddickenes [216] doet met minen handen,?Doen ickenne vercocht, soe waer hi doot.?Ay! ic hebbe den anxt soe groet,?Dat mi daer af sal comen toren,?Want comet uut, ic ben verloren.?Dat icken vercochte den Sarrasijn.
De kersten coninc:
Gaet henen, Robberecht neve mijn,?Tot mijnder vrouwen der coninghinnen,?Die ic ewelijc met herten moet minnen.?Ende ooc bliven onderdaen,?Want icxse ghehouden hebbe ghevaen?Sonder verdiente ende buten scout;?Dat rout mijnder herten menichfout,?Dat ic haer hebbe gheweest so wreet.?Gaet henen ende haeltse mi ghereet, [217]?Ende laetse haer scoene kint anscouwen.
Robbrecht:
Her coninc here, in rechter trouwen.?Dat willic al te [218] gherne doen.
Comt edel vrouwe uut desen prisoen?Daer ghi dus langhe in hebt gheleghen;?Ghi selt anesien den jonghen deghen,?Esmoreit den jonghelinc.?Mijn herte van binnen vroude ontfinc,?Doen ic anesach den scoenen wigant.
De kersten coninc:
O edele vrouwe, gheeft mi u hant,?Ende wilt mi desen mesdaet vergheven,?Want ewelijc al mijn leven?Soe willic u dienere [219] sijn,?Want die scouden [220] die sijn mijn;?Dat hebbic nu wel vernomen;?Want Esmoreit ons kint es comen,?Een scoen vol wassen jonghelinc,?Ic bidde u om gode, die ontfinc?Die doot van minnen [221], vergevet mi.
De vrouwe:
O edel here van herten vri,?Ic wils u al te [222] gherne vergheven,?Want alle minen druc es achterbleven [223]?Ende al mijn toren ende al mijn leit. [224]?Waer es mijn lieve kint Esmoreit??Roepten mi voort ende laetten mi sien.
Robbrecht:
Och edel vrouwe, dat sal u ghescien.?Waer sidi, Esmoreyt, neve mijn?
De jonghelinc:
Ic ben hier, bi Apolijn.?O! Mamet ende Mahoen,?Lieve vader, hoghe baroen,?Die [225] moet u gheven goeden dach,?Ende oec mijnder moeder die ic noit en sach?Meer [226] dan nu te deser tijt!?Ic ben al mijnder droefheit quijt,?Die ic in mijn herte ontfinc.?Doen ic vernam dat ic een vondelinc?Was, doen waert ic die droefste man,?Die nie ter werelt lijf ghewan,?Maer het is mi ten beste al vergaen.
De kerstenconinc, sijn vader:
O Esmoreit, doet mi nu verstaen?Ende segt mi, waer hebdi ghewoent?
De jonghelinc:
Met eenen coninc die es ghecroent?Te Damast, her vader mijn.?Hi es een edel Sarrasijn,?Die vant mi in sinen bogaert,?Ende hi heeft een dochter van hoger [227] aert,?Di mi soe blidelijc ontfinc:?Doen mi haer vader die coninc?Vant, doen wert si mijn moeder,?Ende hielt mi op als haren broeder,?Daer icxse [228] ewelijc om minnen moet.?Die heeft