Een abel spel van Esmoreit | Page 3

daer op soe gram?
Robbrecht:
Vrient, doen hi ter wereld quam?Ende van siere moeder wert gheboren,?Quam mi in minen slape te voren,?Dat hi mi nemen soude mijn leven:?Dies benic in sorghen [71] bleven,?Dat ic noit sent en conste gheduren,?Ende ic hebbe ghewacht van uren turen, [72]?Ende hebbe ghestolen der moeder sijn,?Ic meine dat ic nu sinen fijn?Doen sal, [73] eer hi mi ontgaet.
Meester:
Vrient, ic sal u beteren raet?Gheven, wildi na mi hoeren.?Secht mi: wanen [74] es hi gheboren??Dies biddic u doer [75] Apolijn.?Hi mochte van selker [76] gheboerten sijn, [77]?Ic salne copen alte hande! [78]?Ende voerene met mi uten lande?In heydenesse, [79] des sijt wijs,?In ene stat, het Balderijs, [80]?Die doer Torkien [81] en gheleghen.
Robbrecht:
Vrient, wildi den jonghen deghen [82]?Copen, ic sal u segghen dan,?Wiene droech; ende diene wan, [83]?Sal ic u segghen alte gader:?Die coninc van Cecilien es sijn vader.?Een wigant hoghe gheboren,?Ende sijn moeder, als ghi moghet hoeren.?Es conincs dochter van Hongherien.
Meester:
Vrient, es hi van dier partien. [84]?So es die jonghelinc mijn gherief,?Ic salne copen, eest u lief.?Nu sprect op, hoe gheefdine mi?
Robbrecht:
Vrient, dies moghdi wesen vri.?Om dusent pont van goude ghetelt.
Meester:
Houdt, [85] vrient, daer es ghelt,?Ende gheeft mi den jonghelinc;?Maer berecht mi ene dinc:?Hoe es sijn name, doet mi bekant.
Robbrecht:
Esmoreyt het [86] die jonghe wigant,?Al soe es die name sijn.
Meester:
Soe sal hi ewelijc payijn?Bliven, dies moghdi wesen vroet;?Mamet di mi bewaren moet,?Ende ic vare wech met minen gast.
Robbrecht:
En trouwen! nu es mijn herte ontlast?Van dies ic stont in groter sorghen;?Want ewelijc blijft hi verborghen?In heydenesse, dies benic wijs;?Want die stede van Balderijs?Leghet doer Torkien in verren lande.?God die moet hem gheven scande!?Hoe sere hadde hi mi ontstelt!?Nu willic gaen ende doen dit gelt?Heimelijc in miere ghewout, [87]?Want het es al edel gout.?Al en bleve mi nemmermeer?Dlantscap, nochtan waric een heer?Met desen ghelde, dat ic hebbe ontfaen. [88]?Ic hebt na minen wille wel ghedaen,?Want ooc sal mi nu bliven dlant.
Meester:
Waer sidi, hoghe gheborne wigant,?Van Damast gheweldich coninc??Nu comt ende siet den jonghelinc,?Die gheboren es van edelen bloede.
De coninc:
Nu en was mi nie soe wel te moede,?Alst es van desen hoghen prosent. [89]?Ic salne ophouden [90] voor [91] mijn kint;?Mine dochter salicken bevelen.
Meester:
Wattan! [92] her coninc, ghi selt helen [93]?Voor uwe dochter al gader,?Wie sijn moeder es ende sijn vader:?Dat en seldi haer vertrecken [94] niet,?Want u mochte daer af verdriet?Comen hier namaels over lanc; [95]?Want vrouwen sijn van herten wanc. [96]?Seidi hare sijn hoghe gheslachte,?Ende dan Venus [97] in haer wrachte, [98]?Ende worde minnende den jongen man?Soe mochte si hem segghen dan,?Hoe dat hi ware comen hier;?Want, her coninc, der minnen vier?Mochte in uwer dochter openbaren,?Als hi ware comen te sinen jaren.?Daer omme en secht haer ghene dinc,?Dan dat hi es een vondelinc;?Te min so salder haer gheligghen an.
De coninc:
Platus, Platus, bi Tervogant [99]?Het dunct mi goet dat ghi mi segt.?Laet ons dit ewelijc ghedect?Sijn, dese sake, voor die dochter mijn?So machics in vreden sijn.--
Waer sidi, dochter Damiet??Comt tot mi onghelet, [100]?Ic moet u spreken, bi Mahoen! [101]
Damiet:
Vader, dat willic gherne doen.?Nu secht mi wats uw ghebot?
De coninc:
Damiet, bi minen god,?Anesiet hier desen roeden mont,?Desen jonghelinc, dit es een vont; [102]?Mamet heeften mi verleent.?Ic hoerden daer hi hadde gheweent;?Daer ic in die boegaert wandelen ginc,?Daer vandic desen jonghelinc?Onder enen cederenboem.?Damiet, nu nemes goem, [103]?Ende houtten op [104] als uwen broeder;?Ghi moet sijn suster ende moeder.?Esmoreyt heyt [105] dese jonghen man.
Damiet:
Vader, here, bi Tervogant?Noit en sach ic scoender kint.?Heeften ons Mamet ghesent, [106]?Dies willic hem danken ende Apolijn;?Ic wil gherne suster ende moeder sijn.?U uutvercoren jonghe figuere!?Du best die scoenste creature,?Die ie met oghen nie [107] ghesach.?Met rechten ic Mamet danken mach.?Dat ic sal hebben enen broeder:?Ic wil gherne sijn suster ende moeder.?O Esmoreyt, wel scoene jonghelinc,?Hoe sere verwondert mi dese dinc,?Dat ghi waert vonden sonder hoede;?Want ghi dunct mi van edelen bloede?Bi [108] de ghewaden, die ghi hebt an?Nu comt met mi, wel scoene man,?Ic sal u als minen broeder doen.
OP SICILI?.
De kersten coninc:
Waer sidi, Robberecht, neve coen??Comt tot mi, ic moet u spreken.?Mi dunct dat mi mijn herte sal breken?Van groten rouwe, die mi gaet an.
Robbrecht:
Ay oem, hoghe gheboren man,?Waer bi sidi aldus ontstelt?
De kersten coninc:
Van rouwen benic alsoe ghequelt,?Ic duchte dat mi mijn herte sal scoeren: [109]?Myn scoene kint hebbic verloren,?Esmoreyt den sone mijn!?Ay, ic en mochte niet droever sijn!?Al haddic verloren in dier ghelijc [110]?Mijn goet ende oec mijn conincrijc,?Daer omme en woudic droeven twint, [111]?Haddic behouden mijn scoene kint.?Ay mi! ay mi! den bitteren rouwe?Die ic nu lide ende oec mijn vrouwe!--?Ic duchte het sal mi costen dlijf,?Ochte [112] mijn vrouwe, dat edel wijf;?Si heeften [113] rouwe int herte soe groet,?Mi dunct, ic ware mi liever doet,?Dan ic soude liden dit torment. [114]
Robbrecht:
Ay! edel oem, wide bekint, [115]?Nu en wilt u aldus niet mesbaren!?Ic weet wel hoe daer es ghevaren;?Al drijft mijn moeye [116] den rouwe so groet,?Sine heeft daer af ghene noet:?Dat weet ic te