Een Reisje door de Republiek Costa-Rica | Page 7

valt, als zij zich
vestigen in Costa-Rica. Zij spelen dan ook trouwens daar, evenals in
geheel Midden-Amerika, een voorname rol; maar hier komt de
regeering hen vriendelijk tegemoet, als een drijfkracht, die de welvaart
van het land bevordert, en beschouwt ze niet als een gevaar, dat men
moet trachten af te wenden.
Zij zijn er dan ook zeer talrijk. Uit Spanje kwamen hier, als de eerste
kolonisten, bewoners van Bilbao en Barcelona, een arbeidzaam en
krachtvol ras, waaruit later de eigenlijke bevolking van het land is
opgegroeid. Veel later kwamen een menigte Duitschers, die thans een
vreedzame, rustige en ijverig werkende kolonie vormen. Zij sluiten
gaarne huwelijken met de oorspronkelijke inwoners, zoodat beide
nationaliteiten van lieverlede samensmelten. Al is het aantal fransche
inwoners niet groot, zij bezitten door hun aanzienlijk fortuin hier veel
macht en invloed. De grootste koffiehandelaar in deze streek is geboren
in Bordeaux, en een andere Franschman staat aan het hoofd van een
bank, die der regeering millioenen voor ondernemingen van algemeen
belang heeft verstrekt. Ook de Amerikanen vertegenwoordigen hier hun
handelsbelangen. Zij hebben de eerste spoorwegen aangelegd, en staan
aan het hoofd der stoombootmaatschappijen, die de verbinding
onderhouden met New-York. Ook een Amerikaan is het, die zich het
monopolie heeft verworven van den handel in bananen, door den
aankoop van duizenden kilometers grond voor plantages.
Al deze afzonderlijke groepen vreemdelingen leven in de beste
verstandhouding met elkander en met de regeering van Costa-Rica. De

regeering beteekent ook hier, zooals trouwens overal, van Mexico tot
Kaap Hoorn, de President der Republiek. De heer Iglesias, de
tegenwoordige President, was reeds voor de derde maal herkozen. Hij
is voor Parijzenaars geen vreemdeling meer; twee jaren geleden heeft
hij eenige maanden in Parijs doorgebracht. 't Is een onvermoeid werker,
die, evenals Napoleon, zijn talrijke familieleden allerlei
staatsbetrekkingen laat bekleeden. Het paleis van den President was een
zeer eenvoudig gebouw, dat zich in geen enkel opzicht van andere
woningen onderscheidde. Geen spoor van de weelde, die te Guatemala
heerschte, en het kostte mij volstrekt geen moeite, mij persoonlijk
toegang tot den president te verschaffen. In zijn studeerkamer hing een
schilderij van Alphonse de Neuville, "De laatste patronen."
Revoluties komen in Costa-Rica zelden voor en dragen er nooit het
bloedig karakter, dat omwentelingen in andere spaansch-amerikaansche
republieken zoo noodlottig doet zijn. Hier is geen sprake van
fusilleeren van troepen gevangenen, of van levenslange opsluiting. De
ergste heethoofden worden eenvoudig verbannen. Sedert meer dan
twintig jaar is hier geen burgeroorlog geweest. Het kleine staatje geniet
onder rustigen arbeid een welverdienden bloei en gaat zeer geregeld
vooruit, getuige het bevolkingscijfer, dat van 80 000 inwoners in 1844
is gestegen tot 120 500 in 1864, tot meer dan 182 000 in 1883, terwijl
het bij de laatste telling in 1892 tot 243 000 was geklommen. De handel
heeft zich sedert het midden der vorige eeuw verbazend uitgebreid en
brengt jaarlijks tusschen de 40 en 50 millioen francs op. Costa-Rica
drijft handel met Engeland, de Vereenigde Staten, Frankrijk en
Duitschland.
Een uitstekende politiemacht zorgt voor de veiligheid. Ook het leger
kan aan alle andere Staten van Midden-Amerika tot voorbeeld strekken.
Hier is de soldaat niet in een havelooze plunje gestoken, maar goed
gekleed, flink en degelijk geoefend. Het is een genoegen, de troepen te
zien exerceeren. Tweeduizend man vormen de kern van het leger; maar
alle bewoners moeten twee maanden onder dienst.
Ook het onderwijs is zeer goed ingericht. San José bezit niet alleen
openbare scholen voor jongens, maar ook voor meisjes. Als men de

beschaving en verlichting van een volk zou moeten afleiden uit het
aantal couranten dat het leest, wat dan te denken van de hoofdstad,
waar dagelijks tien nieuwsbladen verschijnen! Elken morgen brengen
telegrammen het jongste nieuws uit Amerika en Europa. Een vluchtige
blik naar de uitstallingen der boekverkoopers is voldoende, om te doen
zien dat de nieuwste romans ook hier met graagte worden gelezen.
Snelle en gemakkelijke verbindingen bestaan dan ook tusschen dit
kleine landje en Europa. Uit Puerto Limon vertrekt om de veertien
dagen een boot van de transatlantische maatschappij naar Panama, de
Antillen en St. Nazaire. Een engelsche maatschappij, de "Royal Mail"
en een italiaansche, de "Compagnie Rubattino", onderhouden een
geregelden dienst tusschen Liverpool en San José, en tusschen Genua,
Napels en Costa-Rica.
Tweemaal in de week komen booten aan uit New-York en
New-Orleans, terwijl alle schepen uit Z. Amerika op weg naar San
Francisco, of van die haven naar Chili en Peru, het anker werpen te
Punta Arenas. Terwijl dus de buitenlandsche verbindingen Costa-Rica
voor vreemdelingen gemakkelijk bereikbaar maken, biedt de spoorweg
naar den Stillen Oceaan gelegenheid tot den uitvoer van talrijke
producten.
En als eenmaal deze lijn het geheele vasteland doorsnijdt, zullen vele
reizigers dezen gezonden en schilderachtigen weg verkiezen boven het
door gele koorts geteisterde Panama.
Wanneer in de toekomst de Amerikanen, die reeds zooveel groots
hebben