Een Reis naar het Land van de Cacao en de Suiker - Een zending naar Barbados, Engelsch Guyana en Tr | Page 5

De gouverneur bijvoorbeeld heeft een inkomen van 75 000 frs, waarbij
nog 10 000 frs worden gevoegd voor onkosten, de president van het
gerechtshof ontvangt 37 500 frs; de attorney-general 25 000 frs, en ook
de lagere ambtenaren ontvangen een hoog traktement, terwijl in
Guyana en Trinidad dergelijke posten nog beter worden bezoldigd.
Geen der engelsche koloniën in West-Indië bezit een instelling, die
gelijk staat met onze koloniale bank. Voorschotten verstrekken op den
oogst is hier geen gebruik, zooals in Martinique en Guadeloupe, en de
planter, die in verlegenheid is, wordt licht de prooi van woekeraars. De
zoogenaamde "Court of Chancery" belet echter, dat plantages geheel
verloren gaan, wanneer hun eigenaars ze door geldgebrek niet kunnen
laten onderhouden.
Op nog andere wijzen geeft Barbados blijk van aanhoudend streven
naar vermeerdering van welvaart. Sommige planters hebben zich, met
de hulp van het imperial department, op de kweeking en verzending
van vruchten toegelegd. Hierbij komt het natuurlijk aan op snel vervoer.
Jamaica drijft een uitgebreiden handel met de Vereenigde Staten en
zendt jaarlijks duizenden ladingen bananen, ananas, chinaasappelen en
kokosnoten naar de amerikaansche havens. De reis van Jamaica duurt
slechts van vier tot zes dagen; maar sedert de steeds verbeterde
middelen tot het bewaren van een gelijkmatig koele temperatuur op de
schepen, is de lengte der reis niet het grootste bezwaar. Alles wijst er
op, dat de Antillen bestemd zijn, om de steden van Amerika van
vruchten en groenten te voorzien. Jamaica en Cuba zijn begonnen, en
de meer zuidelijk gelegen eilanden maken zich gereed, hun voorbeeld
te volgen.
De stoombootmaatschappij "the Royal Mail" heeft eenige harer booten
voor dit doel beschikbaar gesteld. Voor onze koloniën is dit vraagstuk
van groot belang. De beste soorten van bananen groeien in afgelegen,
beschutte dalen, waar steeds een vochtige warmte heerscht. Vooral in
Guadeloupe zijn groote, thans nog onbebouwde uitgestrektheden bij
uitnemendheid geschikt voor deze cultuur. Het is werkelijk
onnatuurlijk, dat de fransche koloniën in dit opzicht zouden moeten

achterstaan bij een eiland als Barbados, waar geen enkel onbebouwd
stuk grond meer gevonden wordt, en de vruchtbare aardlaag niet
voldoende diepte heeft. Het is algemeen bekend, dat de vruchten, en
vooral de bananen, der fransche Antillen veel beter zijn dan die van
Jamaica, Cuba of Barbados. Doch daar deze eilanden de eersten waren,
die vruchten naar het buitenland verzonden, verkeerde men in de
meening, dat door hen noodzakelijk de beste soorten moesten worden
gekweekt. Tien jaren geleden heeft de regeering van Martinique een
zekere som besteed voor den aankoop van jonge banaanboomen uit de
engelsche kolonies. De heer de Pompignan heeft in de "Revue des
Cultures tropicales" medegedeeld, hoe de vruchten van die beroemde
banaanboomen, die duur waren betaald, in geen enkel opzicht van de
inheemsche bleken te verschillen.
Ik bezocht Barbados meer dan drie jaren na het incident van Fachoda;
maar men herinnert zich er nog levendig de ongerustheid, die onder de
bevolking heerschte, toen in October 1898 verschillende engelsche
oorlogsschepen op de reede lagen, waarvan de bemanning slechts
wachtte op het sein om den aanval te beginnen. Hun doel zou in dat
geval de verovering van Martinique en Guadeloupe zijn geweest. Het
laatste eiland vooral hadden zij gemakkelijk kunnen nemen, daar het
niet, zooals Martinique, in staat van verdediging is. De bevolking van
Barbados hoopte zeer op een vredelievende overeenkomst tusschen de
twee mogendheden. Men koesterde er jegens de Franschen volstrekt
geen vijandige gezindheid, en de volksklasse voelt zich over 't
algemeen één met de zwarten der andere kolonies, die tot een
verschillende nationaliteit behooren. Zij weten, dat zij allen afstammen
van Afrikanen, die door den slavenhandel naar de fransche, engelsche
en spaansche kolonies der golf van Mexico zijn gevoerd.
Uit een ethnografisch oogpunt beschouwd, maken in den geheelen
Archipel (behalve op Cuba, Portorico en Trinidad) de zwarten het
hoofdbestanddeel der bevolking uit.
De heer Austen, de fransche consul te Bridgetown, vertelde mij, hoe
gewillig en redelijk deze lieden zich steeds hadden gedragen, ook toen
zij voortdurend hun loon zagen verminderen. Zij verdienen nu slechts

0.60 of 0.80 frs. per dag, en gaan toch trouw voort met arbeiden. Ik
vernam niets dan goeds van de zwarte bevolking, die uiterst zacht en
geduldig van aard schijnt, en tegenspoed met de grootste gelatenheid
weet te dragen. Hun geliefkoosde uitspanning is, in groote troepen in
de rivier te baden, of eigenaardige dansen uit te voeren, waarbij zij
stilstaan, en alleen het bovenlijf bewegen.
Mijn laatste bezoek in Bridgetown gold het proefstation van Dodds,
aan het hoofd waarvan Prof. Bowell geplaatst is. Elk jaar wordt een
rapport uitgebracht, en naar de hier verkregen uitkomsten wordt de
cultuur op het geheele eiland geleid. Gedurende de twee dagen, die ik
nog te Barbados doorbracht, werd ik aangestoken door de heerschende
opgewondenheid over de "matches", die juist tusschen de
afgevaardigden van verschillende koloniën zouden plaats hebben. Heel
Bridgetown sprak van niets dan