Een Reis naar het Land van de Cacao en de Suiker - Een zending naar Barbados, Engelsch Guyana en Tr

Een Reis naar het Land van de
Cacao en de
by Th. Dufau

The Project Gutenberg EBook of Een Reis naar het Land van de Cacao
en de
Suiker, by Th. Dufau This eBook is for the use of anyone anywhere at
no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it,
give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg
License included with this eBook or online at www.gutenberg.org
Title: Een Reis naar het Land van de Cacao en de Suiker De Aarde en
haar Volken, 1908
Author: Th. Dufau
Release Date: August 31, 2007 [EBook #22481]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK CACAO EN
DE SUIKER ***

Produced by Jeroen Hellingman and the Online Distributed
Proofreading Team at http://www.pgdp.net/

EEN REIS NAAR HET LAND VAN DE CACAO EN DE SUIKER.
Een zending naar Barbados, Engelsch Guyana en Trinidad.
Naar het Fransch van Th. Dufau.

Door de Kamers van Landbouw te Guadeloupe was mij, in October
1901, opgedragen, in Barbados, Engelsch Guyana en Trinidad den
economischen en industrieelen toestand dezer streken van nabij te
bestudeeren. Dit geschiedde op aandringen der voornaamste planters en
suikerfabrikanten, toen door de aanhoudende daling der suikerprijzen
het bestaan der kolonie gevaar liep.
Gedurende de jaren, die voor Martinique en Guadeloupe het
voorspoedigst waren, d. w. z. tusschen 1860 en 1884, werd bijna niet
anders dan suiker uitgevoerd.
In die dagen bedroegen de inkomsten, die Guadeloupe aan den handel
in suiker had te danken, jaarlijks gemiddeld 25 millioen francs, een
aanzienlijke som, als men de betrekkelijk geringe oppervlakte van het
bebouwde gebied en het kleine aantal inwoners in aanmerking neemt.
Van 1884 af echter begonnen de prijzen, onder den invloed der nieuwe
wetten, welke ten doel hadden de mededinging van Duitschland te
weren, aanhoudend te dalen, en die toestand duurt nog onveranderd
voort. In de laatste maanden van 1901 brachten 100 kilogram suiker,
die vóór 1884 60 of 70 francs zouden gekost hebben, niet meer op dan
30 tot 32 francs. Die cijfers kenschetsen het geheele verloop der crisis,
die de fransche kolonies in de Antillen ten val heeft gebracht, en men
kan zich gemakkelijk voorstellen, dat zulk een geduchte
prijsvermindering, binnen zoo korten tijd, verschrikkelijke gevolgen na
zich moest sleepen. Leeningen uit de koloniale staatskas konden in dien
treurigen toestand ook geen afdoende verbetering brengen; daar de
gevraagde rente dikwijls tien percent bedroeg, en zoodoende de
geboden hulp slechts een uitstel van executie beteekende.
Daarbij kwamen andere rampen, waardoor de ongelukkige eilanden

werden geteisterd. Wij behoeven slechts te herinneren aan de
aardbeving te Guadeloupe in 1897, den cycloon van 1899, en een
verschrikkelijken brand, die in 1900 bijna een derde van de hoofdstad
in asch legde. Doch deze kleine eilanden bezitten veel levenskracht, zij
laten den moed niet zakken, en ongetwijfeld zouden de inwoners,
indien de suikercultuur nogmaals tot bloei geraakte, de gevolgen dezer
rampen spoedig weder te boven zijn. De regeering beschouwt dan ook
den landbouw als het punt, dat haar voornaamste zorg vereischt, en acht
het van het hoogste belang, de beletselen uit den weg te ruimen, welke
den uitvoer van een zoo belangrijk product belemmeren. Een ding is
zeer opmerkelijk, dat de naburige engelsche koloniën, die zich
eveneens op de suikercultuur hebben toegelegd, ondanks alle
tegenheden hun productie niet verminderden. Moest men hieruit niet
afleiden, dat zij de suiker goedkooper konden produceeren? Het feit
scheen merkwaardig genoeg, om er de oorzaken van na te gaan.
Wanneer met zekerheid kon worden uitgemaakt, door welke
verbeteringen, 't zij op het veld, of in de fabriek, de handelaars en
planters van Trinidad en Engelsch Guyana in staat waren den
ongelijken strijd vol te houden, kon dit van groot nut zijn voor de
bevolking van Guadeloupe. Dit was dus het doel mijner zending, en om
mij het bereiken daarvan te vergemakkelijken, verschafte de regeering
mij brieven van aanbeveling aan de engelsche overheidspersonen,
welke mij van zeer veel dienst waren en in staat stelden, de
economische en sociale toestanden der landen, welke ik bereisde,
grondig te bestudeeren.
De voorafgaande inleiding achtte ik noodig, om den lezer eenigszins
van het doel mijner reis op de hoogte te stellen, en hem te doen
begrijpen, waarom ik sommige punten meer uitvoerig dan andere
behandel.
Den 30sten December 1901 ging ik aan boord van het stoomschip
Roraima, van de Quebec Steamship Company, een canadeesche
maatschappij, die een geregelden dienst onderhoudt tusschen
New-York en West-Indië, en wier booten Martinique en Guadeloupe
geregeld aandoen. Deze stoombooten dienen voornamelijk voor

goederenvervoer, maar hebben toch eenige zeer gemakkelijk ingerichte
hutten ten gerieve van passagiers. Het kleine aantal reizigers werkt een
vlugge bediening in de hand, en deze booten zijn dan ook zeer in trek
bij de Amerikanen, voor wie een winteruitstapje naar de Antillen een
modereis geworden is, zooals het gebruikelijke verblijf