Een Reis naar het Land van de Cacao en de Suiker - Een zending naar Barbados, Engelsch Guyana en Tr | Page 5

terwijl in Guyana en Trinidad dergelijke posten nog beter worden bezoldigd. Geen der engelsche koloni?n in West-Indi? bezit een instelling, die gelijk staat met onze koloniale bank. Voorschotten verstrekken op den oogst is hier geen gebruik, zooals in Martinique en Guadeloupe, en de planter, die in verlegenheid is, wordt licht de prooi van woekeraars. De zoogenaamde "Court of Chancery" belet echter, dat plantages geheel verloren gaan, wanneer hun eigenaars ze door geldgebrek niet kunnen laten onderhouden.
Op nog andere wijzen geeft Barbados blijk van aanhoudend streven naar vermeerdering van welvaart. Sommige planters hebben zich, met de hulp van het imperial department, op de kweeking en verzending van vruchten toegelegd. Hierbij komt het natuurlijk aan op snel vervoer. Jamaica drijft een uitgebreiden handel met de Vereenigde Staten en zendt jaarlijks duizenden ladingen bananen, ananas, chinaasappelen en kokosnoten naar de amerikaansche havens. De reis van Jamaica duurt slechts van vier tot zes dagen; maar sedert de steeds verbeterde middelen tot het bewaren van een gelijkmatig koele temperatuur op de schepen, is de lengte der reis niet het grootste bezwaar. Alles wijst er op, dat de Antillen bestemd zijn, om de steden van Amerika van vruchten en groenten te voorzien. Jamaica en Cuba zijn begonnen, en de meer zuidelijk gelegen eilanden maken zich gereed, hun voorbeeld te volgen.
De stoombootmaatschappij "the Royal Mail" heeft eenige harer booten voor dit doel beschikbaar gesteld. Voor onze koloni?n is dit vraagstuk van groot belang. De beste soorten van bananen groeien in afgelegen, beschutte dalen, waar steeds een vochtige warmte heerscht. Vooral in Guadeloupe zijn groote, thans nog onbebouwde uitgestrektheden bij uitnemendheid geschikt voor deze cultuur. Het is werkelijk onnatuurlijk, dat de fransche koloni?n in dit opzicht zouden moeten achterstaan bij een eiland als Barbados, waar geen enkel onbebouwd stuk grond meer gevonden wordt, en de vruchtbare aardlaag niet voldoende diepte heeft. Het is algemeen bekend, dat de vruchten, en vooral de bananen, der fransche Antillen veel beter zijn dan die van Jamaica, Cuba of Barbados. Doch daar deze eilanden de eersten waren, die vruchten naar het buitenland verzonden, verkeerde men in de meening, dat door hen noodzakelijk de beste soorten moesten worden gekweekt. Tien jaren geleden heeft de regeering van Martinique een zekere som besteed voor den aankoop van jonge banaanboomen uit de engelsche kolonies. De heer de Pompignan heeft in de "Revue des Cultures tropicales" medegedeeld, hoe de vruchten van die beroemde banaanboomen, die duur waren betaald, in geen enkel opzicht van de inheemsche bleken te verschillen.
Ik bezocht Barbados meer dan drie jaren na het incident van Fachoda; maar men herinnert zich er nog levendig de ongerustheid, die onder de bevolking heerschte, toen in October 1898 verschillende engelsche oorlogsschepen op de reede lagen, waarvan de bemanning slechts wachtte op het sein om den aanval te beginnen. Hun doel zou in dat geval de verovering van Martinique en Guadeloupe zijn geweest. Het laatste eiland vooral hadden zij gemakkelijk kunnen nemen, daar het niet, zooals Martinique, in staat van verdediging is. De bevolking van Barbados hoopte zeer op een vredelievende overeenkomst tusschen de twee mogendheden. Men koesterde er jegens de Franschen volstrekt geen vijandige gezindheid, en de volksklasse voelt zich over 't algemeen ����n met de zwarten der andere kolonies, die tot een verschillende nationaliteit behooren. Zij weten, dat zij allen afstammen van Afrikanen, die door den slavenhandel naar de fransche, engelsche en spaansche kolonies der golf van Mexico zijn gevoerd.
Uit een ethnografisch oogpunt beschouwd, maken in den geheelen Archipel (behalve op Cuba, Portorico en Trinidad) de zwarten het hoofdbestanddeel der bevolking uit.
De heer Austen, de fransche consul te Bridgetown, vertelde mij, hoe gewillig en redelijk deze lieden zich steeds hadden gedragen, ook toen zij voortdurend hun loon zagen verminderen. Zij verdienen nu slechts 0.60 of 0.80 frs. per dag, en gaan toch trouw voort met arbeiden. Ik vernam niets dan goeds van de zwarte bevolking, die uiterst zacht en geduldig van aard schijnt, en tegenspoed met de grootste gelatenheid weet te dragen. Hun geliefkoosde uitspanning is, in groote troepen in de rivier te baden, of eigenaardige dansen uit te voeren, waarbij zij stilstaan, en alleen het bovenlijf bewegen.
Mijn laatste bezoek in Bridgetown gold het proefstation van Dodds, aan het hoofd waarvan Prof. Bowell geplaatst is. Elk jaar wordt een rapport uitgebracht, en naar de hier verkregen uitkomsten wordt de cultuur op het geheele eiland geleid. Gedurende de twee dagen, die ik nog te Barbados doorbracht, werd ik aangestoken door de heerschende opgewondenheid over de "matches", die juist tusschen de afgevaardigden van verschillende koloni?n zouden plaats hebben. Heel Bridgetown sprak van niets dan football, cricket, of polo. Die wedstrijden brengen veel bij tot de goede verstandhouding tusschen de koloni?n, welker bewoners elkander anders allicht vreemd zouden blijven, en ook in dit opzicht was het te wenschen, dat tusschen Martinique en Guadeloupe een dergelijke verbinding bestond.
Ik verliet Bridgetown den 25sten