De zomer in Kaschmir | Page 5

in goeden staat wordt
onderhouden, juist als het met de kleinere wegen in Frankrijk het geval
is. Hij ging en corniche even boven de rivier langs, die in het nauwe dal
bruiste en kookte, terwijl er telkens dwarsdalen of nalla's waren te
passeeren. Gewoonlijk waren het liefelijke dalen, waar het water in
watervallen langs de wanden naar beneden kwam en die alle waard
zouden zijn te worden bekeken. Ieder dal heeft zijn brug, die meestal
bij elke plotselinge smelting der sneeuw wordt weggerukt en met
onverstoorbaar geduld steeds weer door de staatsingenieurs wordt
hersteld.
Van tijd tot tijd zagen we een van die aardstortingen, die in den
aanvang van den zomer den weg vaak onbegaanbaar maken. Dan wordt
juist zoo'n plekje opgeruimd, dat het rijtuig erdoor kan, en men werpt
het puin eenvoudig in de rivier. Bijna in het midden van Mei hebben
wij nog tal van koelies bezig gezien aan het herstellen van den weg;
maar als die nog maar even bruikbaar is, vliegt de tonga er met
haastigen spoed over. De eene stoot duwt u in een diepen kuil en een
tweede haalt u er weer uit; de koetsier waarschuwt: "Khabardar! Pas
op!" en klaar is Kees.
Zoo hebben wij den eersten dag 90 K.M. afgelegd met heel wat
Khabardars op den koop toe. Natuurlijk kiest de koetsier juist de
gevaarlijkste punten, om de teugels te laten schieten en op zijn horen te
blazen. Ongelukken komen echter hoogst zelden voor, en men krijgt op
het laatst wel aardigheid aan dat dolle rijden over bruggen zonder
leuningen en aan die vervaarlijke bochten, waar men omheen vliegt.
Toch zullen zenuwachtige menschen goed doen, vooral bij de bochten
zich te verdiepen in de beschouwing van den rechter kant van den weg,
om de Djhilam niet te zien, waar het kleinste ongeluk hen in zou storten
en waarin de groote dennen, die er als stroohalmen in worden
rondgedreven, hun een voorspel zijn van hun eigen lot. Die rechter kant
heeft trouwens ook zijn eigen belangrijkheid; meestal bestaat hij uit
rolsteenen van verschillende kleuren en uit zandsteen en porphyr,
geaderd en gepolijst als onze strandkeien; waarschijnlijk is het de
doorsnede van een oude rivierbedding. Er komen ook dwarstunnels

voor, en dan gaat men met vreeze en beving onder die hangende
blokken door, die maar even in hun laagje aarde zijn vastgehecht.
Ongeveer elke twintig kilometer kunt ge, als ge lust hebt, stil houden in
een bungalow of bangla, zooals de Indiërs zeggen. Sommige van die
logementen, zooals te Domel, Garhi en Oeri, zijn voldoende voorzien.
Men loopt geen gevaar, dat daar zich het geval zal voordoen van de
klassieke indische anecdote, dat de laatste kip juist bij uw aankomst in
de jungle is verdwenen. Hier zet men u stellig en zeker een déjeuner of
een diner voor op zijn Engelsch en schenkt den liefhebbers buitendien
den Kaschmir-Barsac of den Kaschmir-Médoc, te Srinagar bereid. Wat
de kamers aangaat, die zijn vrij zindelijk, maar spaarzaam gemeubeld.
Het dal, dat eerst na Kohala nog al gesloten is, verbreedt zich weldra bij
de samenvloeiing van de Djhilam met de Kichenganga bij Domel.
Tegelijkertijd gaat men plotseling niet meer van het Zuiden naar het
Noorden, maar slaat af, om naar het Zuidoosten af te buigen. Een der
merkwaardigheden van de etappe van Garhi is de touwenbrug.
Verbeeldt u aan de beide kanten der ongeveer 80 meter breede rivier
twee stevige palen met een dwarsbalk en gesteund door een groot en
hoop van zware steenen. Van den eenen naar den anderen oever
worden die stellages verbonden door twee touwen van lederen riemen,
die om elkaar heen zijn gewonden en voor leuning dienen. Aan de
dwarsbalken hangt een ander gedraaid leer, dat is de weg. De drie
touwen worden op hun plaats gehouden door houten vorken in den
vorm van een V, geplaatst op drie meters van elkander.
Op zoo'n wankel geval loopen de menschen uit Kaschmir met zware
bossen gras of met een melkkan in evenwicht op het hoofd. Wel
trekken zij, die eenig schoeisel dragen, het uit, als ze over het touw
stappen en kunnen dan van hun ongeschoeide voeten op de manier van
apen gebruik maken. Buitendien is er iemand bij de hand, die voor twee
anna's de menschen, die licht duizelig worden, op zijn rug neemt en
diegenen, die verschrikt worden door de bruisende watervallen onder
dien clownsweg, eroverheen draagt. Hij is een soort van Hercules, een
mensch dragend als een veertje; hij bindt zich zijn klant eerst op den
rug met een breede sjerp, waarvan hij de einden op zijn borst

samenknoopt en heeft dan zijn handen vrij voor het balanceeren. Juist
zulk een brug, maar minder lang, ziet men nog weer bij Oeri beneden
het fort van de Sikhs, welke muren van gebakken steenen daar als een
decoratie in het landschap schijnen neergezet.
Maar hoe alle