De kasteelen van Koning Lodewijk II van Beieren | Page 4

Not Available
zoldering hangen groote lichtkronen, waarop, met inbegrip van hooge kandelabres, niet minder dan zeshonderd lichten kunnen branden. Men zegt dat de Koning meermalen al deze lichten liet aansteken, en dan op de Mari?nbr��cke ging staan, om in stille zomernachten, zijne zaal te zien baden in licht.
Zoowel in- als uitwendig is er aan het kasteel Neu-Schwanstein nog veel te doen. Van den kolossalen wachttoren, die nog boven den tegenwoordigen toren moet uitsteken, is nog niets te zien. Maar het bouwen wordt ijverig voortgezet, en naar men zegt, zouden de beheerders der fortuin van den tegenwoordigen krankzinnigen Koning Otto van voornemen zijn, het kasteel zoo veel mogelijk te voltooien. Het zou ook inderdaad jammer zijn, indien men deze echt koninklijke stichting, die meer dan eenige andere der nagedachtenis van den ongelukkigen monarch tot roem zal strekken, onvoltooid liet; de toekomstige Koningen van Beieren zouden daardoor eene residentie missen, die elke vorst hun benijden mag.
Ik bleef eenige dagen te Hohenschwangau, vooral van een vrijdag gebruik makende om op mijn gemak alle schoonheden der plaats te genieten. Dit is namelijk de eenige dag der week, waarop de koninklijke kasteelen voor het publiek gesloten zijn, en het dus in den omtrek betrekkelijk stil is. Ik maakte ook heerlijke wandelingen, onder het geleide van den officieelen gids van Hohenschwangau, een flinken landman met een militair voorkomen, gekleed in het schilderachtige kostuum der bergbewoners.

II
De meeste toeristen gaan in zes uren rechtstreeks van Hohenschwangau naar Linderhof, of omgekeerd, en volgen daarbij den rijweg over de bergen. Daar ik echter gaarne een kijkje wilde nemen in de vallei van Partenkirchen, een van de schoonste streken van Opper-Beieren, koos ik dat dorp als rustpunt, eer ik mijne reis naar Linderhof vervolgde.
Ik reed aanvankelijk door de vallei van de Lerch, tot het stedeke Reutte, waar wij eene vrij steile helling moesten bestijgen. Het landschap wordt nu schier van oogenblik tot oogenblik schooner. Aanvankelijk loopt de weg door eene diepe smalle kloof, waarvan de hellingen met prachtige wouden bekleed zijn, en waar de Steuren, een onstuimige bergstroom, een fraaien waterval vormt; dan komen wij aan de Plansee, een groot somber meer, waarvan de groenachtige wateren twee afgelegen woningen, eene aan elk uiteinde van den plas, bespoelen. Het is eene opeenvolging van woeste, romantische landschappen, waar dennen, dooreen geworpen rotsen en stroomende wateren elkander den voorrang betwisten.
Partenkirchen en het naburige dorp Garmisch liggen in eene wijde vallei, aan alle kanten door bergen ingesloten. De twee zoo nabij elkander gelegen vlekken bieden evenwel eene zeldzame tegenstelling. Terwijl Garmisch met zijne bruin geverfde of met godsdienstige muurschilderingen versierde woningen, die allen te midden van aardige tuintjes op zich zelven staan, eene groote oppervlakte beslaat, scharen de huizen van Partenkirchen zich in rij en gelid naast elkander, ter wederzijde van eene hoofdstraat. Zoowel te Partenkirchen als te Garmisch vindt men zeer geschikte logementen. De omstreken bieden veelvuldige gelegenheid aan tot de schoonste wandelingen; en de bevolking heeft nog in manieren en levenswijze die na?eve eenvoudigheid, dat hartelijke en vertrouwelijke weten te bewaren, dat de stroom van toeristen onherroepelijk wegvaagt en dat dan ook wel hier niet lang meer blijven zal. Nu wordt ge nog als vreemdeling door ieder met voorkomende, gemeenzame vriendelijkheid gegroet, en ge kunt het druk genoeg hebben met het beantwoorden van het "_Gr��ss Gott!_" dat u op uwe wandelingen van alle kanten tegenklinkt. Bijna alle knapen en de meeste mannen dragen nog het nationale kostuum der bergbewoners; en alle hoeden zijn op schilderachtige, kranige manier met veeren versierd, die uitnemend goed passen bij de bruine, flinke gezichten. De vrouwen ziet men weinig, behalve des zondags, als zij naar de kerk gaan, met hooge bonte mutsen op het hoofd en omhangen met zilveren kettinkjes, die van ouds tot haar kostuum behooren.
De afstand tusschen Partenkirchen en het kasteel Linderhof bedraagt met rijtuig omstreeks drie uren. Men volgt eerst den grooten weg naar Munchen; aan het dorp Oberau slaan wij links af en komen in de smalle romantische vallei van de Graswang, die ook naar het om zijn Passionsspiel maar al te goed bekende Ober-Ammergau voert. Te Oberau wordt de weg zeer steil en zeer moeielijk te bestijgen. Om deze twee mijlen lange steile helling te beklimmen, had de Koning de gewoonte, een paar stevige boerenpaarden te huren, die men mij in het voorbijrijden nog wees. Dicht bij den top ziet men, onder de beuken, een grafsteen, die sprekende getuigenis aflegt van de gevaren van den weg en van de schier onoverkomelijke moeilijkheden, die Lodewijk II moest overwinnen, om op eene hoogte van achthonderd el en op een der ontoegankelijkste punten van zijn rijk, zijn van marmer en goud schitterend paleis te bouwen. Hier op deze plek kwamen twee mannen om, die mede behulpzaam waren bij het vervoer van eene monumentale beeldengroep, de Kruisiging voorstellende, een geschenk van den Koning aan het dorp Ober-Ammergau; een der
Continue reading on your phone by scaning this QR Code

 / 14
Tip: The current page has been bookmarked automatically. If you wish to continue reading later, just open the Dertz Homepage, and click on the 'continue reading' link at the bottom of the page.