De francicae linguae recta pronuntiatione


De francicae linguae recta pronuntiatione, by

Théodore de Bèze This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included with this eBook or online at www.gutenberg.org
Title: De francicae linguae recta pronuntiatione
Author: Théodore de Bèze
Release Date: August 21, 2007 [EBook #22368]
Language: Latin
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK DE FRANCICAE LINGUAE RECTA ***

Produced by Laurent Vogel and the Online Distributed Proofreading Team at http://www.pgdp.net (This file was produced from images generously made available by the Bibliothèque nationale de France (BnF/Gallica) at http://gallica.bnf.fr)

DE FRANCIC? LINGV? RECTA PRONVNTIATIONE.
THEODORO BEZA auctore.

GENEV?, Apud Eustathium Vignon.
M. D. LXXXIIII.

ILLVSTRI et in primis generoso Domino, Domino Carolo, Baroni à Zerotin, Namestij, Rosicij, Branda?sij, Domino, Theodorus Beza S.P. in Domino.
Tuorumne magis in te instituendo sapientiam, an tuam in discendo diligentiam admirer nescio, Illustris Domine Baro. Nam illi profectò sapientissimè iudicarunt nobilibus pr?sertim viris necessariam esse exterarum quoque rerum cognitionem, qu? neque certiore vlla ratione, neque gratiore vllo labore, quàm ipsarum regionum ac gentium inspectione comparatur, modò sanum quidem iudicium adhibeatur, tum in ijs fugiendis qu? nunquam vidisse pr?stiterit, tum in ijs obseruandis quorum notitia pietas, c?ter?que virtutes cum ?tate adolescant. Tum verò vicissim, diuino quodam beneficio, & pr?stantissimi viri tuíque monitoris Venceslai Lauinij consilijs fretus, vsque adeò tibi non defuisti, vt paucissimos esse arbitrer, vel ex majoribus etiam natu, tecum in hac adhuc tenera ?tate, siue peregrinarum linguarum peritia, siue variarum terra maríque gentium notitia conferendos. Quòd sit reducem in patriam tam preciosis vndique conuectis mercibus locupletem cernere vel illi nunquam satis laudato viro illustri tuo parenti, Domino Iohanni procerum Marchionatus Moraui? pr?cipuo, vel omni virtute multo etiam magis quàm genere nobilitate patruo itidem tuo D. Iohanni conspicere licuisset, Deus bone, quanta illi te l?titia, tota ipsis congratulante patria, excepissent? At illos Deus Opt. Max. in meliore nunc quiete collocauit. Patria verò te, sat scio, & in ea quidem imprimis illustris ille Dominus, Dominus Fridericus, alter ex tuis duobus patruis adhuc per Dei gratiam superstes, velut intentis in te oculis, expectat: illud nimirum sperans, in quo spem illius (fauente Deo) non modo sustinebis, sed etiam longè latéque superabis: fore nimirum vt, peracta tandem vsque adeò diuturna peregrinatione, majores illos tuos, splendida Moraui? & vicinarum regionum lumina, pr?sertim quod ad pietatem, c?terásque veras virtutes, attinet, re diuiuos in te conspiciat: & reipsa, magno cum ornamento & emolumento suo, donis in te singulari Dei beneficio collatis aliquando perfruatur. Et h?c quidem Deus Opt. Max. vtinam rata & firma esse velit. C?terùm cùm hanc quoque Ciuitatem & Ecclesiam tum pr?sentia tua cohonestaris, tum etiam plurimis honestissimis exemplis illustraris, putaui tibi minimè fore ingratum, si te à nobis discedentem aliquo genere officij prosequerer. Pr?buit autem mihi argumentum tua in Franciam suscepta profectio, cuius occasione cùm multa mihi à multis jam annis de Francico idiomate meditata in mentem venissent, & te cognoscend? quoque illius lingu? summo teneri desiderio animaduertissem: hisce ferijs vindemialibus illa tibi & alijs aliquot nobilibus Germanis priuatim exposui, qu? nunc ad te recognita & emendata mitto, vt quum in Franciam veneris, vsu ipso agnoscas, qu? quibusdam regulis à me non temerè obseruata comperies. Quòd si quis erit qui scriptiunculam istam, vt neque professioni neque person? me? conuenientem reprehendat, illum cogitare velim, aliud esse, animi gratia, nonnihil exspatiari, quàm extra viam aberrare. Et pr?terquàm quòd in homine Franco probandum etiam videtur ruentis Francic? lingu? fulciend? studium, possum ego me tum Platonis de literarum elementis in Cratylo tam subtiliter disputantis, tum etiam C?saris maximi viri exemplo tueri, cui in maximis etiam occupationibus tantum fuit ocij, vt de recta Latine loquendi ratione accuratissimè scriberet. Sed vtcunque ista veluti ludibundi animi commentatio à c?teris accipiatur, augurari libet, futurum vt tibi, cui propriè scripta est, totíque adeò Germanorum genti non improbetur. Bene vale Illustris Domine Baro. Iesus ille seruator tu? /eugenei kai exoch?/ iuuentuti magis ac magis benedicat, téque spiritu Sancto suo foris ac domi tueatur. Ex mus?o nostro, Calendis Septembris anno vltim? Domini Deíque nostri patienti?, 1584.

DE FRANCIC? LINGV? RECTA PRONVNTIATIONE.
Quam vulgo Gallicam linguam appellant, ego in hoc scripto Francicam voco, non à Francis Germani? populis ortam, sed ex quo Galli? regnum, omnium gentium velut commune emporium, in Franci? nomen vltro concessit, ex c?terorum penè idiomatum commixtione satam, ac tandem sic excultam & auctam, vt à plurimis eius cognitio, tum propter sermonis elegantiam, tum etiam propter commercij vtilitatem hodie expetatur. Eius autem rectam pronuntiationem duo pr?cipuè reddunt exteris hominibus difficilem. Vnum, quòd vnaqu?que gens in natiuo suo idiomate peculiare quiddam obseruet, ad cuius normam dum peregrinas etiam linguas vitiosè inflectit, ita fit vt Germani Germanicè, Angli Anglicè, Franci Francicè, Latinas voces enuntient tam variè, vt erudit? quidem aures, quarum superbissimum est iudicium, grauiter offendantur: vulgus autem imperitum totidem linguas audire sibi meritò videatur. Alterum, quòd ita