De Zuidster

De Zuidster

Project Gutenberg's De Zuidster, het land der diamanten, by Jules
Verne This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and
with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away
or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
with this eBook or online at www.gutenberg.org
Title: De Zuidster, het land der diamanten
Author: Jules Verne
Release Date: January 23, 2006 [EBook #17580]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK DE
ZUIDSTER, HET LAND DER ***

Produced by Jeroen Hellingman and the Online Distributed
Proofreading Team at http://www.pgdp.net/

Jules Verne
De Zuidster Het land der diamanten

Amsterdam Uitgevers-Maatschappij "Elsevier" 1920

Gedrukt bij N.V. Drukkerij Schilt--Utrecht

EERSTE HOOFDSTUK.
DOLLE KERELS, DIE FRANSCHEN!
"Spreek, mijnheer, ik luister."
"Mijnheer, ik heb de eer de hand van miss Watkins, uw dochter, te
vragen."
"De hand mijner Alice?...."
"Ja, mijnheer. Mijn aanzoek schijnt u te verrassen. Is het niet? Toch
moet gij mij ten goede houden, dat ik niet recht begrijp, waardoor dat
aanzoek u zoo buitengewoon voorkomt. Ik ben zes en twintig jaren oud.
Ik heet Cyprianus Méré. Ik ben mijn-ingenieur en heb als numero twee
bij den algemeenen wedstrijd de Polytechnische school verlaten. Mijne
familie is wel is waar niet rijk, maar zij is geacht en geëerd. De consul
van Frankrijk aan de Kaap de Goede Hoop zal u zulks kunnen getuigen,
wanneer gij dat zult verlangen, en mijn vriend Pharamond Barthès, de
stoutmoedige jager, dien gij evenals iedereen in Grikwaland kent, zou u
hetzelfde kunnen getuigen. Ik ben hier in naam van het Fransche
Gouvernement door de Académie des Sciences tot het verrichten van
wetenschappelijke onderzoekingen gezonden. Verleden jaar heb ik in
het Instituut den prijs Houdard voor mijne verhandelingen over de
scheikundige samenstelling der vulkanische rotsen van Auvergne
behaald. Mijne verhandeling over het diamanthoudend bekken der
Vaalrivier, die ik bijna voltooid heb, kan niet anders dan goed
ontvangen worden door de geleerden en de wetenschappelijke lieden.
Als ik van mijne zending teruggekeerd zal zijn, word ik benoemd tot
hulp-professor bij de mijnenschool te Parijs, en ik heb reeds last
gegeven vertrekken voor mij te huren in de Universiteitsstraat No. 104

op de derde verdieping. Mijne bezoldiging bereikt met aanstaanden
Nieuwjaarsdag, de som van vier duizend acht honderd francs. Dat is het
inkomen van Rothschild niet, dat weet ik wel; maar de opbrengst
mijner particuliere werkzaamheden, mijner onderzoekingen,
academische prijzen, medewerking aan verscheidene tijdschriften,
veroorlooft dat ik op een dubbel inkomen mag rekenen. Ik voeg er bij
dat, daar mijne behoeften eenvoudig en bescheiden zijn, ik niet meer
noodig heb om mij gelukkig te gevoelen. Dus nogmaals, mijnheer, ik
heb de eer u de hand van miss Watkins, uwe dochter te vragen."
Door den flinken en vastbesloten toon van die kleine toespraak, gaf
Cyprianus Méré voldoende den toetssteen aan, dat hij de gewoonte had
in alle zaken, zelfs in de meest intieme, recht op zijn doel af te gaan en
vrij uit te spreken.
Zijne gelaatstrekken daarenboven logenstraften den indruk niet, door
zijne taal voortgebracht. Hij had het uiterlijk van een jongmensch, dat
zich gewoonlijk met de hoogste wetenschappelijke scheppingen bezig
hield en slechts den minst mogelijken tijd aan 's werelds ijdelheden
afstond.
Zijn kastanjekleurig haar, dat hij kort als een borstel geknipt droeg, zijn
blonde baard, die bijna met de huidsoppervlakte gelijk geschoren was,
de eenvoud van zijn grijs linnen reiskostuum de tienstuivershoed van
stroo, dien hij, wel opgevoed als hij was, bij het binnentreden op een
stoel had neergelegd, hoewel de persoon tot wien hij sprak, met de
gewone slordige onachtzaamheid aan het Angelsaksische ras eigen, met
gedekten hoofde was gebleven,--dat alles toonde aan, dat Cyprianus
Méré een ernstigen geest bezat niet alleen, maar ook een rustig geweten
en een rein hart, dat in zijn kristalhelderen blik zich afspiegelde.
Er moet nog bijgevoegd worden, dat die jeugdige Franschman zoo
volmaakt zuiver Engelsch sprak, alsof hij in de meest Engelsche
graafschappen van het Vereenigd Koninkrijk langen tijd verblijf
gehouden had.
Mr. Watkins hoorde hem aan, terwijl hij zijn lange pijp rookte en in een
houten leuningstoel gezeten was, waarbij hij het linkerbeen op een

rieten voetenbankje uitgestrekt had, en met den elleboog geleund was
op eene tafel, waarop een kruik gin stond, waarbij een glas, half met
dien alcoholischen drank gevuld.
Die persoon was gekleed met een witten pantalon, een blauw jasje van
grof linnen, een hemd van een geelachtig flanel, evenwel zonder vest of
das. Onder den onmetelijken vilten hoed, die op zijn grijs hoofd geplakt
of geschroefd scheen, rondde een rood en opgeblazen gezicht, dat
waarachtig had kunnen vergeleken worden bij een poppenkop, die met
bessenstroop ingesmeerd was. Dat weinig innemende gelaat, dat hier en
daar met stukjes baard bezaaid was, van die kleur, welke men
gewoonlijk melkboeren-hondenhaar noemt, was