De Wallis-eilanden

De Wallis-eilanden

The Project Gutenberg EBook of De Wallis-eilanden, by Emile
Deschamps This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost
and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it
away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License
included with this eBook or online at www.gutenberg.net
Title: De Wallis-eilanden From "De Aarde en Haar Volken", Jaargang
1886
Author: Emile Deschamps
Release Date: February 14, 2005 [EBook #15056]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK DE
WALLIS-EILANDEN ***

Produced by Jeroen Hellingman and The PG Distributed Proofreaders
Team

De Wallis-eilanden.
Het korte, aardig geschreven verhaaltje, dat wij onzen lezers ter
afwisseling aanbieden, is bewerkt naar een opstel in den Tour du
Monde, 1885, I, van doctor Emile Deschamps, officier van gezondheid
in het fransche leger.--De kleine eilandengroep, waarvan hier sprake is,
en die door de inlanders Uvea genoemd wordt, bestaat uit een grooter
eiland, Uvea of Namo, en een tiental kleine eilandjes. De groep ligt op
13° 21' zuiderbreedte en 178° 29' westerlengte; zij werd in 1767 door
een engelschen zeevaarder Wallis ontdekt en naar hem genoemd.

Onze boot de Orne lag op de reede van Noumea, en de equipage genoot
eene welverdiende rust na de vermoeienissen en ontberingen op eene
lange vaart van vijf-en-zeventig dagen, van Brazilië naar
Nieuw-Caledonië. Wij stonden op het punt om naar Taïti te vertrekken,
toen eene onverwachte gebeurtenis wijziging bracht in ons officieel
reisplan en ons koers deed zetten naar de Wallis-eilanden. Het
adviesjacht de Lhermitte, tot het station van den Stillen-oceaan
behoorende, had schipbreuk geleden.
De tijding werd ons gebracht door een der officieren van het vaartuig,
den heer Boisse, die, dadelijk na de ramp, in eene met vier matrozen
bemande sloep, was uitgegaan om hulp te zoeken. Na vier dagen op
den oceaan te hebben rondgezworven, waren zij gelukkig aan de
Fidji-eilanden gekomen, vanwaar zij met een engelsch schip naar
Noumea waren vertrokken.
Volgens het verhaal van den heer Boisse, had de Lhermitte schipbreuk
geleden op de riffen, die den archipel der Wallis-eilanden omringen.
Deze gordel van riffen, die bij vloed onzichtbaar zijn, heeft slechts drie
openingen, waarvan maar eene, aan de zuidzijde, het gat van Honikulu
genaamd, voor groote vaartuigen bruikbaar is; toch is ook deze
doorvaart smal en gevaarlijk, want aan de binnenzijde loopen twee
stroomingen, die elkander bij eb rechthoekig kruisen, en een neer
vormen, dien men met den meest mogelijken spoed en zeer groote
voorzichtigheid moet doorvaren. De Lhermitte had met volle kracht
tegen het rif ten westen van den ingang der geul gestooten, en was
daarop reddeloos gestrand. Gelukkig konden de schipbreukelingen, met
uitzondering van drie die in de golven omkwamen, zich redden op het
eilandje Nukuatéa, waar een soort van kamp werd opgeslagen.
Zoo spoedig mogelijk stoomden wij nu naar de Wallis-eilanden, die wij
des morgens vroeg in het gezicht kregen. Het weer is overheerlijk; wij
naderen al meer en meer; daar is het gat van Honikulu: een smalle
blauwe streep, ter wederzijde omzoomd door een breeden band van wit
schuim, waar de golven zachtkens breken op de riffen. Ter linkerhand
steekt eene donkere massa tegen dit witte schuim af: dat is het wrak van
de Lhermitte.
Op den achtergrond, binnen den gordel van riffen, liggen, als in een
effen donkerblauwen vijver, de Wallis-eilanden. Eene heerlijke,

indrukwekkende kalmte omgeeft ons aan alle kanten: aan boord zwijgt
ieder, want het oogenblik is gekomen om door de nauwe opening te
varen. De kommandant is op zijn post; de boot stoomt de smalle geul
binnen, waarvan de boorden elkander schijnen te raken; het
gevaarlijkste punt ligt reeds achter ons; goddank, wij zijn behouden, en
werpen het anker uit in de ruime baai, die zich voor ons opent.
Van alle kanten naderen ons nu talrijke prauwen, met groote snelheid
voortglijdende over de kalme wateren van de binnenzee; weldra hebben
zij ons bereikt en scharen zich in wijden kring om de _Orne_; en het
duurt niet lang, of wij worden overstroomd door den toevloed van
inboorlingen van Uvea. Deze brave lieden, die zoo ongedwongen aan
hunne blijdschap lucht geven, schijnen zeer gelukkig, dat zij ons mogen
bezoeken: de zendelingen hebben hun althans Frankrijk en de
Franschen leeren liefhebben. Wat mij vooral treft is de schoonheid van
den type dezer eilandbewoners; zij gelijken in niets op de afschuwelijke
Kanaken van Nieuw-Caledonië; de inwoners van Uvea
vertegenwoordigen veelmeer den schoonsten type van dat groote
polynesische ras, dat men in alle deelen van Oceanië aantreft, ten
noorden op de Hawaiï-eilanden, ten oosten op de Markiezen-, op de
Samoa-, de Tonga- en vele andere eilandengroepen, en ten zuiden ook
op Nieuw-Zeeland.--Bij deze eilanders--met hunne slanke, rijzige
gestalte, hunne innemende gelaatstrekken, zoo vol uitdrukking en
zachtheid, hunne onberispelijke proportiën, hun bevalligen gang en
vrije, waardige bewegingen,--schijnt het blanke element zeer