De Val van Antwerpen - 10 Oktober 1914

De Val van Antwerpen, by Jozef
Muls

The Project Gutenberg EBook of De Val van Antwerpen, by Jozef
Muls This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with
almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or
re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
with this eBook or online at www.gutenberg.net
Title: De Val van Antwerpen
Author: Jozef Muls
Release Date: March 16, 2004 [EBook #11500]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK DE VAL
VAN ANTWERPEN ***

Produced by A. Langley, with additional proofreading by Greet
Bauwens.

DE VAL VAN ANTWERPEN (10 Oktober 1914) door Jozef Muls

Inhoudstabel
Bldz.
I. De Laatste Dagen van den Vrede II. De Oorlogsverklaring III. Bij de
Burgerwacht IV. In de Celgevangenis V. Wat Wij van den Oorlog
Vernamen VI. In en Om de Forten van Antwerpen VII. De Zeppelin
VIII. De Verspieder IX. In de Ambulances X. De Zelfmoord XI.
Antwerpen Hoofdstad XII. Het Uitzicht der Straten XIII. De Stijgende
Neerslachtigheid XIV. De Beschieting der Forten XV. Inferno XVI.
Rond de Stad XVII. Op Sint-Michielstoren XVIII. Een Nare Dag XIX.
De Kardinaal te Antwerpen XX. De Groote Vooravond XXI De
Aankondiging van het Bombardement XXII. De Laatste Uren XXIII.
De Vlucht der Honderd-Duizend XXIV. Op den Weg der Ballingschap

DE VAL VAN ANTWERPEN door Jozef Muls

I-De Laatste Dagen Van Den Vrede

Tegen het einde van Juli 1914 ging eenieder gedrukt onder de hevige
spanning die over heel Europa was gekomen. Men voelde het naderen
van de verschrikkelijke orkaan die ging losbarsten. Het was ontstellend
grootsch en tragisch die algemeen-europeesche ontroering. De
menschen wilden niet den oorlog maar gingen voort naar het
onvermijdelijke met den stijgenden angst in hun hart. Wij wisten op
ons machten wegen, zwaarder dan de blokken waaronder de helden van
Aischulos gebogen gingen. Die duister-werkende machten zouden,
fataal, den oorlog ontketenen waarin alle volken dooreen gingen
woelen als in een maalstroom.
's Vrijdags, in den nacht van 31 Juli, hadden de klokken van alle torens
in Belgie storm geluid, als in de tijden der oude Gemeenten. De groote
klok, Carolus, bromde een uur lang, hoog in den hemel, boven het
donkere Antwerpen en alle klokken van alle kerken, ver en bij in de

stad, beantwoordden de zware en sombere stem die nu den nood
verkondde. Tusschen twee fakkeldragers, in den rooden gloed hunner
brandende toortsen, had een politie-officier, op de pui voor het stadhuis,
het bevel tot de algemeene mobilisatie afgelezen. De nachtelijke straten
zagen zwart van 't krielende volk dat rondliep in groote
opgewondenheid. De politie-agenten gingen van deur tot deur en riepen
overal: "Met of zonder brief eenieder moet zijn depot
vervoegen"--Want er was haast bij en alle soldaten konnen niet
regelmatig aan huis verwittigd worden.
Maar die algemeene mobilisatie was toch maar om de grenzen te
bewaken, om, als in 't jaar 70, de overloopende vijandelijke soldaten te
ontwapenen en onze onzijdigheid te doen eerbiedigen zoo dachten we
toen nog... Het was wel hard in den vroegen morgen, van zaterdag, al
die reeds bejaarde mannen in hunne vaak-niet-meer- passende militaire
uniformen afscheid te zien nemen van vrouw en kinders, maar gevaar
zouden zij toch niet lijden. Het was een drukte aan alle stations. Ik zag
moeders weerkeeren met betraande oogen als van een laatst en
hopeloos vaarwel...
De angst der menschen uitte zich te Antwerpen, lijk overal, door het
loopen naar de winkels om hun noodrust, door het bestormen der
Banken voor hun geld. Honderden en honderden stonden te wachten
voor de gesloten poort der Nationale Bank en de opeen- gepakte drom
slingerde weldra, langs het voetpad, heel het gebouw rond. Aan de
deuren der kruideniers wachtten de koopers hunne beurt af en stonden
in lange rijen tot op de straat. Het was te zien hoe vooral de rijken nu
met zich zelf bekommerd waren; zij reden huiswaarts in met
eetwaren-volgestapelde koetsen en deftige stijve burger-vrouwen waren
niet verlegen om, met zijn tweeën, zware pakken naar huis te dragen.
De oorlog was verklaard door Oostenrijk aan Serbië en achter-
eenvolgens ook door Duitschland aan Rusland en Frankrijk. Hoe had
die oude vermolmde Habsburger, Frans-Jozef, het aangedurfd, met een
voet in 't graf, nog te bevelen dat honderd-duizenden jonge menschen
voor hem zouden sterven! Ik hoor nog het onheilspellende roepen "la
guerre! la guerre!" van de gazetleurders die langs mijn vensters

draafden. Tegelijk kwam ons het nieuws toe van den moord op Jaurès.
Ging er misschien revolutie ontvlammen in Frankrijk, na al wat er in de
laatste dagen voorviel. Alle horizonten waren vol verschrikking.
Ik voelde seffens die beklemdheid om het hart die de voorbode is van
alle geweldige dingen die met ons gebeuren.
Verantwoordelijkheden schoten wakker. Wat moest er gedaan worden?
Kommernissen kwamen op. Wat