De Pleiters | Page 7

myn Heer, en dat de Brief; zie daar Ik zweer dat Izabel ze hebben zal, alwaar Haar vaar daar by; maar om 't Contrakt wel t'onderschryven, Moest gy me volgen, en in 't werk niet steeken blyven. Zo gy maar veinzen kunt, zult gy de rol heel licht Van Minnaar speelen voor haar Vaders aangezicht.
LEANDER. Maar gy moest t'eene niet voor 't andere bestellen.
WOUTER. Rust jy jouw hooft maar Heer; dit 's 't huis, ik zal eens schellen. Vertrekt.
TWEDE TOONEEL.
IZABEL, WOUTER.
IZABEL, van binnen. Wie klopt daar?
WOUTER. Vriend, doet op. 't Is Izabel.
IZABEL. Wie wou jy spreeken, Heer?
WOUTER. Mejuffrouw, 'k wenschte wel, Dat ik de goedheid, van uw heusheid mogt erlangen, Dat gy dit klein Exploot woud van myn hand ontfangen.
IZABEL. Vergeef my dat, myn Heer, 'k heb nooit daar in gedaan. Myn Vader komt zo 't huis, die zal u best verstaan.
WOUTER. Is hy niet 't huis, Juffrouw?
IZABEL. Neen.
WOUTER. Daar 's niet aan bedreven, Wyl 't onder uwe naam alleen maar is geschreven.
IZABEL. Gy zyt verkeert, myn Heer, 'k hou van die kanker niet, Die dag en nacht vreet, met de nasmaak van verdriet. Zo niemand niet meer hield als ik van 't procedeeren, Jy, en jouw aanhang mogt wel voort wat anders leeren. Vaar wel.
WOUTER. Maar hoor...
IZABEL. Neen, neen; uw praat is my niet lief.
WOUTER. 't Is geen Exploot.
IZABEL. Wat dan, een Liedje?
WOUTER. 't Is een Brief.
IZABEL. Noch minder.
WOUTER. Lees ze reis.
IZABEL. Neen, neen; daar schuilt wat achter.
WOUTER. 't Is van myn Heer...
IZABEL. Vaar wel.
WOUTER. Leander.
IZABEL. Spreek wat zachter. 't Is van myn Heer...
WOUTER. Ja wel! ik heb me schier bedaan, Dat jy me hooren, en myn boodschap zoud verstaan.
IZABEL. Verschoon me, ging ik in myn drift my wat te buiten. Ei, geef.
WOUTER. Je moest de deur my voor de neus toesluiten.
IZABEL. Nou, Wouter, 'k kon je zo vermomd niet van koleur. Kom, geef.
WOUTER. Hoe, sluit je voor een eerlyk man de deur?
IZABEL. Ja, geef maar.
WOUTER. Bloed!
IZABEL. Loop heen...
WOUTER. Daar lees ze maar van binnen; Weest op een andre tyd zo haastig niet van zinnen.
DERDE TOONEEL.
JERONIMO, IZABEL, WOUTER.
JERONIMO. Hoe! 'k moet een zot zyn in haar oog, ja toch, en meer. Goed, goed. Een Exploteur heeft last haar voor die eer Te danken; 'k zal haar haast die zotte klap verleeren, O, 't zou me leet zyn dat zy haar wou exkuzeeren, Of dat ik eerst van haar gedaagt zou worden. Maar Wat drommel voor een vent spreekt met myn Dochter daar? Zy leest een brief; och, och! 't zal van een Vreyer wezen. 'k Zal luisteren.
IZABEL. Heel wel; maar mag ik zonder vrezen Uw Heer gelooven?
WOUTER. O, gy kunt hem heel gebi��n; Hy kwelt hem zo; hy zal u* dezen dag doen zien, *ziende Jeronimo. Dat niemand tegen haar in 't minst kan procedeeren.
IZABEL. 't Is vader. Zeg haar vry, dat wy ons weinig keeren Aan snoeven; dat men hier om haar vervolging lacht. Daar zie, hoeveel men uw Exploot en dreigen acht.
JERONIMO. Hoe, heeft myn Dochter een Exploot van u geleezen? Myn kind, gy zult de roem noch van uw afkomst weezen. Kom, kom myn eenigste, myn Dochter, kom myn bloed, Nu zie ik, dat gy wel bewaaren zult uw goed. Wat mag uw vader niet van uwe jaaren hoopen! Myn kind, 'k zal u van daag het Corpus Juris koopen; Maar scheur d'Explooten niet.
IZABEL. Wel zeg haar dat ze my Plazier zal doen; dat ik haar uittart; zeg dat vry.
JERONIMO. Versteur je niet.
IZABEL. Vaarwel. Wat zal men noch beleeven!
VIERDE TOONEEL.
JERONIMO, WOUTER.
WOUTER. Kom, Appelleeren wy.
JERONIMO. Ei, wilt het haar vergeeven, Zy is noch jong en los. Daar zyn de stukken we��r; 'k Zal zo jy 't goed vind, haar we��r zamen zetten Heer.
WOUTER. Neen.
JERONIMO. 'k Zal 't wel leezen.
WOUTER. 'k Ben geen gek, hoe zal 't hier lukken? Ik heb noch wel Copy.
JERONIMO. Ik prys in 't minst haar nukken, Maar hoe 'k u meer bezie, hoe ik u minder ken, Myn Heer, ik ken nochtans veel Exploteurs.
WOUTER. Ik ben Maar onlangs Exploteur geworden.
JERONIMO. 't Kan wel wezen Maar voor wie kom je.
WOUTER. Voor een Juffrouw, die by dezen Myn Heer, haar dienst bied, en wel wenschte, dat myn Heer, Op myn Sommatie deed herstelling van haar eer.
JERONIMO. Herstelling? 'k heb geen mensch beleedigt, noch geschonden.
WOUTER. 'k Loof dat uw tong Heer, op dien tyd was vast gebonden.
JERONIMO. Wat wil je dan?
WOUTER. Myn Heer, zy wenschte wel dat gy Zo goed was, dat gy haar in 't by zyn eens van my, Voor wys verklaaren woud, by dit geschreeve Expresse.
JERONIMO. De droes! t'is myn Gravin.
WOUTER. Zy is uw dienaresse.
JERONIMO. Ik ben haar dienaar, Heer.
WOUTER. Myn Heer, gy zyt beleeft.
JERONIMO. Zeg, dat een Exploteur van my de last al heeft Haar aan te zeggen, dat zy wil op my verhaalen. Hoe? die beleedigd is, zal die de straf betaalen? Maar 'k moet haar toon eens zien, hun... _d'eerste