De Boe Hedma in Zuid-Tunis

De Boe Hedma in Zuid-Tunis, by Ch. Maumen��

The Project Gutenberg EBook of De Boe Hedma in Zuid-Tunis, by Ch. Maumen�� This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included with this eBook or online at www.gutenberg.org
Title: De Boe Hedma in Zuid-Tunis De Aarde en haar Volken, 1907
Author: Ch. Maumen��
Release Date: October 7, 2006 [EBook #19490]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK DE BOE HEDMA IN ZUID-TUNIS ***

Produced by Jeroen Hellingman and the Online Distributed Proofreading Team at http://www.pgdp.net/

DE BOE HEDMA IN ZUID-TUNIS.
Naar het Fransch van Ch. Maumen��.

De spoorweg Sfax-Gafsa.--Maharess.--Lella Mazoena.--Het gomboomenwoud.--De bron der drie palmen.--De Boe Hedma.--Een groep megalithen.--Inlichtingen van de inlanders.--De wadi Hadedj en haar warme bronnen.--De vlakte van de Oeled boe Saad en Sidi haoea el wed.--Bir Saad.--Manoebia.--Khrangat Toeninn.--Sakket.--Sened.--Ogla Zagoefta.--De vlakte en het dorp Mesj.
Als men per spoor van Sfax vertrekt naar Gafsa, maakt men een grooten omweg rondom de muren der stad en passeert dan een echt operad��cor te midden der arabische kerkhoven, die uitgestrekter en meer bevolkt zijn dan de stad der levenden. En wanneer men dan den laatsten olijfboom van het bosch van Sfax is gepasseerd, begint een kale en sombere woestijn, die alleen verlevendigd wordt door het kleine visschersdorpje Maharess, met zijn witte koepels, welke men door dun gebladerte gewaar wordt.
Daarop strekt dan de weg zich meer dan tweehonderd kilometer ver als in het oneindige uit, nu eens in een rechte lijn, dan in bochten, al naar gelang het land vlak of bergachtig is, effen of vol kloven; maar altijd loopt de weg door laagten, waar enkel hier en daar een stationnetje te zien is, dat niet meer is dan een barak, maar dat, naar men ten minste mag hopen, eenmaal een centrum van kolonisatie zal worden.
Te Mazoena wachtten mij mijn paarden en mijn ruiters, Salem, eerste kamerdienaar, en Amor Nefti, eerste kok. Mazoena, waar wij stilhielden, is een van die onbepaalde punten, waar de trein stilhoudt; het zou in het geheel geen recht kunnen doen gelden op het dragen van een naam, als er niet het graf werd gevonden van Lella Mazoena, een heilige uit den mohammedaanschen kalender, en het zou eeuwig woestijn zijn gebleven, als het toeval had gewild, dat de spoorweg een paar kilometer verder passeerde.
Het is het station, dat het dichtst bij den Boe Hedma is gelegen, waarheen ik mij begeef, en waar nu nog niets dan alfagras groeit, maar waar op den duur wel een dorp zal ontstaan. Voorloopig is de kolonie enkel een Engelschman rijk, die alfagras koopt, dan een tunesischen jood, die niets koopt en die tracht te verkoopen wat hij niet bezit, en in de derde plaats den stationschef.
Ik ontdek mijn twee Arabieren, die met groote waardigheid naderbij komen; zij worden gevolgd door een derden, dien zij aan hun dienst schijnen te hebben verbonden, en die zeer beknoptelijk, maar zeer waardig en majestueus gekleed is in een stuk zeer vuil katoen. Toen er inlichtingen werden ingewonnen, bleek het, dat Abdallah el-Medhebi de zoon was van een eigenaar van kameelen, die wat geld noodig heeft, en dien de heeren mijn bedienden hebben ge?ngageerd voor mijn rekening, hem en zijn twee kameelen tegen vijf francs per dag. Ik vroeg een en ander eens in oogenschouw te mogen nemen; de kameelen waren stevig en gezond, evenals Abdallah.
Het kampement, de bagage en de kisten met provisie werden opgeladen; de vader van Abdallah hielp er aan mee in een even fraai n��glig�� als dat van zijn zoon, en in minder dan een uur na mijn aankomst togen we op weg door de steenen van den bergweg, terwijl de vader van mijn nieuwen bediende mij al om den eersten dag loon van zijn spruit vroeg, daar hij, zooals hij zei, en wat ik graag geloofde, behoefte had zich een hemd te koopen.
Ofschoon we nog maar op het eind van Mei zijn, is de zon reeds brandend heet; de weerkaatsing in de kalkbergen is verblindend, en het uur van den middag is moeilijk te dragen. Toen ik mijn karavaan een eind vooruit was gereden, na haar onder het geleide van Amor Nefti te hebben gelaten, die al op zijn paard in slaap was gevallen, maakte ik mij gereed om te ontbijten in een kloof, waarvan de wand eenige centimeters schaduw gaf, terwijl Salem onder den buik der paarden ging liggen, om tegen de zonnestralen beschermd te zijn. Het gevolg van die rust in een hinderlaag was, dat wij aan de kameelen een doodsschrik bezorgden, zoodat ze, toen ze ons bemerkten, het plotseling op een loopen zetten en naar het gebergte uitweken onder afwerping van hun lasten en mijn materiaal gedeeltelijk achter zich aan sleepend, waarbij het botste tegen de rotsen van