De Aarde en haar Volken, Jaargang 1906

A free download from http://www.dertz.in


De Aarde en haar Volken,
Jaargang 1906

Project Gutenberg's De Aarde en haar Volken, Jaargang 1906, by
Various This eBook is for the use of anyone anywhere at no cost and
with almost no restrictions whatsoever. You may copy it, give it away
or re-use it under the terms of the Project Gutenberg License included
with this eBook or online at www.gutenberg.net
Title: De Aarde en haar Volken, Jaargang 1906
Author: Various
Release Date: November 21, 2005 [EBook #17121]
Language: Dutch
Character set encoding: ISO-8859-1
*** START OF THIS PROJECT GUTENBERG EBOOK DE AARDE
EN HAAR VOLKEN ***

Produced by Jeroen Hellingman and the Online Distributed
Proofreading Team at http://www.pgdp.net/

DE AARDE EN HAAR VOLKEN

1906.
HAARLEM,
H. D. TJEENK WILLINK & ZOON.

Door Holland met pen en camera
Naar het Fransch van
_Lud. Georges Hamön_. [1]
Elk land heeft een eigen karakter, dat is onbetwistbaar. Holland nu is,
zoowel om den aard van zijn grondgebied als om de kleeding zijner
boeren, tegenwoordig het schilderachtigste land van Europa.
Het is de moeite waard, zich op te maken om met eigen oogen te
aanschouwen die pijpjesrookers en kermisdansers, die langzame
schuiten en reusachtige bruggen, die zwaaiende molenarmen en kalme
overpeinzingen van rustige burgers over hun glas bier, die boerin met
breede heupen, de producten der eigen boerderij naar de stad brengend,
die spannen van trekhonden, die eeuwige kanalen, bevolkt met eenden,
die nette dorpen en aardige huisjes, die zonderlinge visschers, grillige
luchten, moerassige vlakten. Men kan dan op zijn gemak, zonder de
oogen dicht te doen, vóór zich zien verschijnen de landschappen door
Ruysdael's penseel op het doek gebracht, en de tronies der bierdrinkers
die Teniers teekende.
Naar Holland gaan beteekent trouwens zooveel niet.... Men stapt 's
morgens aan 't Noorderstation in een exprestrein, en 's avonds zit men
kalmpjes in een "koffiehuis" te midden van de diepe rust der weiden en
de tonen van een klokkenspel.
Als men in één adem België is doorgespoord, wat niet moeilijk is met
het oog op de kleinheid van het land, komt men te Roozendaal, het
grensstation, waar het gebruikelijk is, zijn krachten eenigszins te
herstellen. Daarna stapt men in een langzamen trein, die er saai uitziet

en op weg is naar Zeeland, het land der eilanden met zonderlinge
namen, doorsneden door vaarten, kanalen, rivieren, slooten en booten,
en bevolkt door vrouwen met bloote armen.
Maar men houde wel voor oogen, dat Holland een wanhopig vlakke en
eentonige streek is, dat het geen heftige aandoeningen wekt, noch tot
opgewonden geestdrift stemt of stille innerlijke verrukking
teweegbrengt. Holland is het land der rust, waar men zich dompelt in
het kalmste welbehagen.
I
Een hollandsche stad.--Middelburg.--De wolken.--De
"boerinnen".--Het huis.--De brugwachter.--De markt.--Een hollandsch
dorp.--Zoutelande.--Goede herbergiers.--Typische avond.--De klompjes
der kleine kinderen.--De kermis.--De vroomheid van den Hollander.
Na veel eentonige moerassen te zijn voorbijgegaan en vochtige
landerijen; na bruggen te zijn overgereden, stopt de langzame trein te
Goes en daarna te Middelburg, de hoofdstad van het eiland Walcheren.
Het was grijs, donker weêr op den morgen van mijn aankomst. In
Holland vinden de wolken geen klokkentorens om ze tegen te houden,
noch boomen of heuvels, en dus komen ze van alle kanten aandrijven,
wit en rose en zwart, bruin, oranje of rood, al naar den tijd van den dag,
en door den wind voortgestuwd. Zij lossen zich op in zware regenbuien
of vluchten in compacte massa's heen, trachtend zich hier of daar vast
te zetten; maar de molens, die steeds maar blijven zwenken en draaien,
schijnen ze uit te lachen, net als de baders, die in het water duiken, als
men ze roept.
O, hollandsche wolken, wat hebt ge mij een last bezorgd!... Moet ik er
boos om blijven?... Ik weet het niet, want gij ziet er toch niet kwaad uit,
en Holland zonder wolken zou een afschuwelijke woestijn zijn; daarom
hebben de wolken en het water samen vriendschap gesloten ten bate
van het landschap.
Het was dan grijs en leelijk weêr, toen ik in Middelburg uitstapte.

Middelburg, hoort ge wel? is een echt type van een hollandsche stad,
half en half grootsteedsch en half en half boersch. Naast Goes en
Wemeldinge is het de interessantste plaats, waar ik geweest ben.
Het was morgen. Overal ontmoette ik groenteboeren en
groenteboerinnen, sommigen in lage wagentjes, getrokken door kleine,
harige paardjes, anderen, bezig karren voort te duwen, hoog
opgestapeld vol met groente, boter, eieren of melk.
_Trip, trap, trip, trap...._ Dat stapte maar voort zonder haast. Niemand
heeft ooit haast in Holland. Het paard, in een zacht drafje gebracht,
stond dadelijk stil, als 't noodig was.
Boerinnen, jonge meisjes nog, goed gekleed in haar nauwsluitende
jakjes, met dikke heupen door de zware rokken, liepen waggelend met
een juk op de schouders en boden aan de klanten melk