Aljaska en de Canada-spoorweg | Page 2

beste fransche logement in New-York.
Mijn doel op deze reis naar Amerika was, den ganschen weg van de
nieuwe trans-continentale lijn door Canada af te leggen, een vluchtig
uitstapje te doen naar de kust van Aljaska, dan de staten van het Westen
te bezoeken, het Yellowstone-park te gaan zien en met de Northern
Pacific terug te keeren. Ik wist, dat tegen den eersten Augustus de boot
voor Aljaska uit Victoria vertrekt; we hadden nu 21 Juli, dus veel tijd
had ik onderweg niet te verliezen.
Toen ik dan ook Broadway nog eens had bezocht, die hoofdader van de
stad, een ritje had gedaan met de eigenaardige luchtspoorwegen,--altijd
voor 5 cents, juist als in den omnibus,--en bij 't ondergaan der zon, van
de prachtige Brooklynbrug af, mijn oog had laten gaan over de
reusachtige veerponten, de kolossale stoombooten en de tallooze
vaartuigen van elken vorm, die zich in alle richtingen op de East, River
bewegen, besloot ik reeds den volgenden morgen naar Canada te
vertrekken.
Ik had van New-York rechtstreeks per spoor naar Montreal kunnen
gaan; twee concurreerende lijnen had ik zelfs tot mijnen dienst. Maar
hoewel ik haast had, offerde ik een dag op, om een veel interessanter
weg dan dien langs de spoorlijn te volgen, n.l. de route per stoomboot,
eerst langs de Hudson en dan over het George- en het Champlainmeer.

Ik heb geen berouw over die keus gehad.
De stoombooten op de Hudson zijn uitstekend ingericht voor het
comfort en 't genoegen der talrijke reizigers, die dagelijks op de mooie
rivier pleziervaarten en uitstapjes doen. Volgens amerikaansch gebruik
is er een orkest aan boord. Die booten zijn ook aanbevelenswaardig om
de snelheid van hunne vaart; ofschoon het stroomop gaat, worden de
230 kilometers, die New-York van Albany scheiden, in negen uren
afgelegd, het oponthoud er onder begrepen. Het is een feit, dat de
Amerikanen vlug en handig zijn; 't ontladen der koffers en der
passagiers, alles gaat even rustig en snel.
Prachtig weer maakte, dat ik recht kon genieten van het landschap, dat
wezenlijk zeer mooi is. Tegenover New-York is de stroom meer dan
één kilometer breed; naarmate men verder komt neemt hij nog in
breedte toe. Op den linkeroever passeert men eene rij van
landingsplaatsen en een menigte sierlijke buitenverblijven. Het
grondgebied der stad New-York beslaat langs de Hudson eene
oppervlakte van 28 kilometers, waarvan meer dan de helft reeds
bebouwd is. Verder op verheffen zich langs den rechteroever de
Palissaden, eene rij loodrechte rotsen, welker hoogte geregeld opklimt
van 60 tot 170 meter.
Na die Palissaden wordt de Hudson veel breeder; voorbij kaap Croton
breidt zij zich over een groote oppervlakte uit en vormt als 't ware eene
ruime baai, om dan weer kronkelend haren weg te vervolgen tusschen
hooge, met wouden bedekte bergen. Dit geheele gedeelte der rivier is
bijzonder schilderachtig; men vindt daar ook, halverwege op een
plateau bekoorlijk gelegen, de militaire school van West-Point.
Hooger stroomop, altijd aan den rechteroever, volgt dan Newburg, een
mooie stad met 20000 inwoners, en nog iets verder boven
Poughkeepsie, ook een belangrijke stad, weer een groote ijzeren brug,
die de Hudson overspant.
Om zes uur komen we te Albany aan. De boot zet ons bij het
spoorwegstation af; de wagons wachten ons op tien pas afstands van de
kade en terstond vertrekt de trein.
Het spijt mij, dat ik Albany niet heb kunnen bezoeken; 't is de
hoofdstad van den staat New-York, eene stad met 100000 inwoners en
met vele merkwaardige gebouwen.
Saratoga, dat ik tegen het vallen van den avond bereik, is een groot

dorp, een soort van luxe-plaatsje, beroemd om zijne minerale bronnen
en in den zomer druk bezocht door de amerikaansche beau monde. Ik
heb nog even den tijd gehad voor een vluchtig bezoek aan
Congress-Park met zijne statige olmen, en voor een wandeling door de
hoofdstraat met de meeste hôtels en de deftigste woningen van
particulieren. Den volgenden dag was het prachtig weer. In anderhalf
uur bracht de spoorweg mij bij het zuidelijk uiteinde van het
George-meer, te Caldwell, van waar de stoomboot direct na aankomst
van den trein vertrekt. Daar dichtbij staat een reuzengroot hôtel, zooals
men er alleen in Amerika vindt, gebouwd op de plaats van een oud
fransch fort, waarvan nog enkele ruïnen over zijn.
Deze streek bekleedt eene belangrijke plaats in de geschiedenis van
Amerika gedurende de laatste eeuw. Van 1755 tot 1759 zijn de
romantische oevers van het George-meer herhaaldelijk het tooneel
geweest van bloedige gevechten tusschen Franschen en Engelschen.
Men mag het nog wel eens in herinnering brengen, dat het
George-meer en het Champlainmeer beide het eerst door Franschen zijn
bezocht.
Nu zijn een menigte kleine villa'tjes verspreid langs hunne woudrijke
oevers. Vluchtend voor de hitte der maand Augustus, die in New-York
dikwijls ondragelijk is, houden de burgers en vooral de burgeressen der
groote stad er van, om